Siyahın Ardında

Bölüm 28

Bölüm kısa falan.En kısa zamanda final yapmaya çalışıyorum.

Multimedya:Yiğit Ender

İnstagram:wattpad_yazarokurd

08.02.2019

"Oh,Mira."

"Hakan." Mırıldandım.

"Nasılsın?"

"Turp gibi." Hafifçe güldüm.

"2 gündür yoğun bakımdasın."

"Hadi ya,oldu mu o kadar?" Başını salladı.

"Çok güçlüsün." Hafifçe gülümseyerek Hakan'a baktım.

"Yine ölmemiş miyim ya?" Tam da bu sırada Sedat ve Burak girdiler içeri.

"Bu akılla ölmemen mucize."

"Böyle ölmezsem başka bir şekilde ölürüm,değil mi?" Kararlılıkla Sedat'ın gözlerine baktım.Kaşlarını çatarak bana baktı.

"Ne alaka?" Bir süre daha gözlerine baktıktan sonra gözlerimi kapattım.  

"Beni bulduğunuzda yanında bir adam daha vardı.Nerede o?"

"Ne yapacaksın onu?"

"Görmek istiyorum sadece."

"Az önce gitti.Benim eski bir arkadaşım."

"Görmek istiyorum."

"Daha sonra." Kısa bir sessizlik oluştu.

"Ben bir şeyler yiyeceğim." Diyerek odadan ayrıldı.

"Alper ve arkadaşları geldi ama Sedat Bey,onları kibarca kovmamı istedi."

"Alper'in bana tuzak kurduğunu mu düşünüyor?"

"Akıl okuma özelliğin falan mı var?" Şaşkınca konuşan Burak'a bir şey demedim.

"Sen de mi öyle düşünüyorsun?"

"Ben," Hakan ve Burak'a baktım gözlerimi tekrar kapatmadan önce.

"Öyle düşünmek kolayıma gelecek."

***

Hastanede dinlediğim bir günün ardından eve gitmek üzere arabaya doğru ilerliyorduk.

Sedat yoktu fakat Burak,Hakan ve üç klasik takım elbiseli yanımızdaydı.

"Mira!" İstemsizce başımı sesin olduğu yöne çevirdim.Alper,Doğa ve Yiğit oradaydılar.Kovulmalarına rağmen beni beklemişlerdi.Yanımdaki adamlar harekete geçerlerken  tek elimle yüzümü sıvazladım.

"Arkadaşlarım."

"Mira Hanım,biz görevimizi yapıyoruz." Gittikçe bana doğru yaklaşırlarken adamları tekrar uyardım.

"Çekilin." Hareket etmeden etrafımı çevrelediler.

"Hakan,bir şey yap.Yoksa vuracağım."

"Dur,saçmalama."

"Tamam,ben hallediyorum." Burak adamları kenara çekerek onlarla konuşmaya başlarken Doğa kollarını boynuma doladı.Tek elimi beline dolarken bakışlarımı Yiğit'e çevirdim.Hafifçe gülümsediğinde gözlerimi açıp kapadım.

"İyi misin?" Geri çekildi fakat ellerini kollarımdan ayırmadı.

"İyiyim."

"Ne oldu?Nasıl oldu?" Yutkundum.

"Önemli değil."

"Ne demek önemli değil?Şu haline bak." Büyük ihtimalle yorgun gözüküyordum ki,öyleydim de.Başımda ve elimde sargı bezi,yüzümde yara bereler vardı.Savaştan çıkmış gibiydim.

"Sorun yok." Başını salladı.Ardından Alper de yaklaştı.Bir süre bakıştıktan sonra kollarını belime doladı.Parfüm kokusu burnuma dolarken gözlerimi kısa bir süreliğine kapattım.Tek elim beline gitmekle gitmemek arasında kalırken bu ilk ve büyük ihtimalle son olacak anı doyasıya yaşamaya karar verdim.

"Senin için çok endişelendim." Dedi sarılmaya devam ederken.

"Bir şey olduğu yok." Yavaşça ayrıldı.Gözleri yüzümde gezindi.

"Yorgunsun,değil mi?"

"Biraz." Yiğit'in de kolları bedenime dolanırken tuhaf oldum.Hakan'dan sonra ilk defa birileri beni umursuyor,önemsiyorlardı.

Ama umursamamalılardı.

"Geçmiş olsun." Başımı salladım.

"Sen dinlen istersen.Biz daha sonra ziyarete geliriz." Tekrar başımı salladım.Hakan yanımdaki yerini alıp onları selamladı.

"Görüşürüz." Arkamı dönerek arabaya ilerledim.Burak ön tarafa-Hakan'ın yanına- otururken ben arka tarafta yatmayı tercih ettim.

***

Güneş batmak üzereyken evin önündeki yola çıktım.İki gündür evde dinleniyordum.Burak da bizimle kalıyordu.

Evin önünde tanıdık bir araba durdu.İçinden çıkan Alperle yutkundum.

"Mira." Gülümseyerek yanıma geldi.

"Daha iyi gözüküyorsun."

"Öyle." Yürümeye başladım.O da birkaç adımda yanıma ulaştı.

"Okula ne zaman döneceksin?"

"Dönmeyeceğim sanırım."

"Ne?Ne demek dönmeyeceğim?"

"Okulumu değiştireceğim."

"Neden?"

"Her şeye yeniden başlayacağım.Yeni arkadaşlar,yeni hayat." Saçmaladım.Okulumdan da,arkadaşlarımdan da memnundum.Bir süre sustu.

"Neden?" Bu sefer sesi daha kısık,daha kırgın çıkmıştı.Adımlarımı durdurdum.

"Çünkü seninle olan arkadaşlığımı bitirmeliyim." Kaşlarını çattı.

"Benimle buluşmak istediğin gün,attığın konuma yakın bir yerde ölesiye dövüldüm ben." Anlamadığını belli eden bir şekilde yüzüme baktı.

"Baban beni öldürmek istiyor."

"Ne?" Oldukça şaşkındı.

"Mira,benim babam iş adamı.Mafya değil.Ayrıca neden seni öldürmek istesin ki?"

"Çünkü," Bakışlarımı yere indirdim.

"Amcanı ben öldürdüm."