İnstagram:wattpad_yazarokurd
14.01.2019
"Sana yapma dedim!" Adeta kükreyen Sedat'a hiçbir şey demeyip bakışlarımı yere odakladım.
"Derdin ne?Birden ne oldu,ne değişti de gerçeklerin peşine düştün?" O sorularını sıralarken sabrımın son kırıntılarını harcadığını bilmiyordu.
"Yeter!" Elimi masaya vurduğumda hafifçe sızladı.Hırsımı alamayıp ayağa kalktım.
"Bunları sorguladığım için bana kızamazsın!Beni suçlayamazsın!Öğrenmek istediklerim her normal insanın kendisi hakkında bilmek istediği şeyler."
"Sen normal değilsin ki!" Elimi sinirle saçlarımın içinden geçirdim.
"Normal olmasam kaç yazar?Adam akıllı dur ve düşün.Anne ve babamın kim olduğunu öğrenmek istemem saçmalık mı?"
"Ortaya çıksalar ne olacak sanki?"
"Ya aptal aptal konuşmasana!Sen anne babanın kim olduğunu bilmiyor musun?Burak bilmiyor mu?Peki ben neden bilemiyorum?" Bu sefer sustu.
"Sedat,bana engel olmanı isteyen kim?"
"Söyleyemem,anlamıyor musun?" Gözlerimi gözlerine diktim.Kararlılıkla ona bakmaya devam ettim.
"Öğreneceğim Sedat.Ne pahasına olursa olsun,öğreneceğim." O sıkıntıyla yüzünü sıvazlayıp bir sandalyeyi devirdikten sonra depoyu terk ettim.
***
"Sonunda geldin." Diye mırıldandı Alper.Sadece başımı salladım.
"İyi misin?" Tekrar başımı salladım.
"Konuşsan?" Derin ve seslice bir nefes aldım.
"Havamda değilim Alper.Daha sonra." Elini çeneme koydu ve başımı hafifçe yukarı kaldırdı.Bu yaptığı harekete karşı yüzümü sabit tutmaya çalıştım.Gözlerimin içine yoğun duygularla baktı,güzel baktı.Bana acıyor muydu sanki?
"Bana acıyamazsın." Yüzümü hafifçe geri çektiğimde çenemdeki eli boşta kaldı.Kaşları yavaşça çatılırken ayağa kalktım.
"Mira?" Ellerimi montumun ceplerine sokarken ona bakmadan ilerledim.
"Sana acıdığım falan yok." Soğuk hava tüylerimi diken diken ederken kantine doğru ilerledim.
"Mira,dinlemeyecek misin beni?Ne oldu birden bire anlamadım."
"Hiçbir şeyin olduğu yok.Gördüklerini,duyduklarını unut yeter."
"Zor şeyler yaşadığın farkındayım.İzin ver sana yardımcı olayım." Adımlarımı durdurdum.O da durdu.
"Alper,mutlu olmak ister misin?" Afalladı.
"Yani,evet."
"O zaman benden uzak dur." Arkamı ona dönerek yürümeye devam ettim.
"Ya duramıyorsam?" Dediği şeyle gözlerimi kısa bir süreliğine kapatıp yutkundum.
"Durmalısın.'"
"Senden uzak duramıyorum,tamam mı?Hatta sana en yakın ben olmak istiyorum."
"Mutlu olmak istiyordun?"
"Seninle olacaksam mutsuz da olurum." Söylediği sözlerin altında ezildim.Bir süre durup öylece yüzüne baktım.Kendimi toparladım hızla.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Siyahın Ardında
Short Story"Seni bir kez gülerken gördüm.O gün,Siyahın Ardındaki gerçek Mira'yı fark ettim.Onu bulmak için çabaladım."
