Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi sıkıca kapatıp açtım.Karnımdaki acı kendini belli ederken ayağa kalkmam gerektiğini düşündüm ama kalkacak gücü de kendimde bulamadım.Orada öylece bekledim.Yağmur yağmaya başladı.Ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama yorgunluktan ve acıdan uykuya dalmak üzereydim ki boş sokakta yağmur seslerinden başka bir ses duyuldu.Adım sesleri.Gittikçe yaklaştı.
"İyi misiniz?Yardım ede-Mira?"
"İspiyoncu." Kısık olan sesimi duyabilmiş miydi bilmiyorum.Adımları hızlandı ve koşarak yanıma geldi.Yerlerin ıslaklığına rağmen dizlerinin üstüne çöktü.Göz kapaklarım ağır ağır açılıp kapanırken olayı anlamaya çalıştı.
"Mira,ne oldu?" Ellerini yüzüme koydu.
"Çok üşümüşsün."
"Burana ne oldu?" Sıcak elini karnımdaki yaranın üstüne koyduğum elimde hissettim.
"Burası,burası kanıyor Mira!Çok kanıyor.Ne yapmalıyım şimdi?" Derince nefes aldı.
"Sakin ol." Diye fısıldadım.
"Tamam.Dur,sen gözlerini kapatma.Sakın kapatma Mira.Dayan." Şu an onun kollarının arasındaydım.Uzun zamandır bu kadar huzurlu değildim.Hızlı adımlarla fakat dikkatlice sokağın sonundaki arabasına kadar taşıdı beni.-Sanırım-Arka kapıyı açıp beni hafifçe içeri koydu.Diğer tarafı dolanarak biraz daha kenara kaydırdı.Kapıları kapatıp sürücü koltuğuna geçti.Yorgunluğum gittikçe artarken zar zor gözlerimi araladım.
"Mira,kapatma gözlerini lütfen.Konuş benimle." Sesi bir kez daha canımı yaktı.
