My teacher became my enemy

The Story Of My Life

Έχετε αισθανθεί πότε εκείνο το συναίσθημα που επειδή σε ξυπνάνε θες απλά να πεθάνουν όλοι και να μην ξαναζησουνε πότε ξανά για τα επόμενα 40.000 χρονια;

Εεεε λοιπόν ούτε εγώ διότι ας πέθαιναν που πέθαιναν να πηγαιναν για πάντα στο διαλο λέω εγώ....Εμ ναι αγαπάω πάρα πολύ τους ανθρώπους ναι....

Το πρώτο πραγμα που έπρεπε να ακουσω ποιο ήταν; Ντιν Ντιν Ντιν! Σωστά για αυτόν που απάντησε το ξυπνητήρι!
Για αυτόν που απάντησε την μάνα μου, θα είχες δίκιο αν ήμουν στην Ελλάδα.
Ναι σωστά, είμαι από την Ελλάδα και το καλυτερο; Δεν βρίσκομαι σε αυτήν επειδή είναι έτσι όπως είναι.
Και που βρίσκομαι θα ρωτήσεις αγαπητέ αναγνώστη.
Μην ανυσηχεις αγαπητε/τη/τοι/τες μου (δεν κάνουμε διακρίσεις φύλου εδώ πέρα, οοοοοχι) , θα σου πω.
Είμαι στην άλλη άκρη του πλανήτη μας.
Aka στην Κορεα.
Μακριά από το κράξιμο της μάνας ή του πατέρα....ή....Και των δύο... ή από το τσακωμο με την αδερφή μου....
Ναι...Με λείπουν καταβαθος
Αυτό όμως που με λείπει πραγματικά είναι...Ο γύρος.
Το λαχταριστό κομμάτι κρέατος που μπαινει ανάμεσα σε δύο φέτες ψωμιού (Ναι σκαστε έτσι το τρωω) με λαχταριστές τηγανητές πατάτες επικαλυμμενες με κέτσαπ....
Γαμωτο πεινάω, γιατί το κάνω κάθε φορά αυτό στον εαυτό μου;
Τώρα ποιος σηκώνεται να παραγγείλει πίτσα...

Άκουσα ξανά το ξυπνητήρι να χτυπάει πράγμα που με τρόμαξε λιγο...
Ναι έπεσα κάτω,δεν καταλαβαίνω, υπάρχει κάποιο προβλημα;
(Πολλά άλλα ας μη το σχολιάσουμε)
Σηκώθηκα με το ζόρι και το βαρεσα δυνατα ώστε να σκάσει.

Παρατήρησα τότε ότι δεν έκλεινε.
Ο λογος;
Τελικά δεν ήταν το δικό μου ξυπνητήρι.
Κοίταξα στο κρεβάτι το οποίο ήταν απέναντι από το δικό μου.
Μάλιστα κυρίες και κύριοι, δεν ζω μόνη μου.

Σηκώθηκα και πήγα κοντά στο κομοδίνο το οποίο ήταν δίπλα από εκείνο το κρεβάτι.
Πήρα το κινητό του και το έκλεισα.
Τον άκουσα να μουγγριζει και να γυρνάει από την άλλη.
Ναι παιδιά...Είναι αγόρι.
Εκπλήσσεστε όλο και πιο πολύ φαντάζομαι.

"Το έβαλες που το έβαλες το ξυπνητήρι...ΚΛΕΙΣΤΌ ΤΟ ΡΗΜΆΔΙ!" Φώναξα ώστε να τον κάνω να σηκωθεί εστω και λίγο αλλά καμία αντίδραση.
Αχ πόσο αυτό μου την σπάει....
Νοιώθω λες και είμαι Ελλάδα πάλι...
Την ίδια δουλειά εκανα με την αδερφή μου.

Κοίταξα την ώρα και ήταν έξι και τέταρτο.
Θα ρωτούσε κάποιος από εσάς (not really) γιατι ξυπνας τοσο νωρις;
Εεε λοιπόν, αυτό γίνεται ΚΆΘΕ μέρα.
Soooo...Δεν έχω πολλές επιλογές.