"Και τώρα απλά κρατιεσαι καλά" διευκρίνησε ο Jοng Suk με απλά λόγια στον Tae. Το άλογο του ήταν υπερβολικά ήρεμο...εννοώ...φώναζε μέσα στο στάβλο και αυτό δεν έτρεξε να φύγει...
Γενικά όλοι τα πήγαιναν πιο καλά από ότι περίμενα. Βέβαια εγώ τα πήγα τέλεια αλλά και οι άλλοι καλά τα πήγαν.
...νοιώθω όμορφα με αυτό το άλογο...Εντάξει;
Δεν χρειάστηκε να με βοηθήσει καν ο Jοng Suk, ολο βγήκε τόσο natural που θα νόμιζε κανείς ότι είμαι γεννημένη για ιππασια.
Αφού συνηθίσαμε όλη την κατάσταση, μαζευτήκαμε στην μέση.
"Λοιπον, ο Jungkook συνήθως πηγαίνει με το άλογο 26, θα δείτε έχει έναν αριθμό πίσω στην σελα. Αν τον δει κανένας θα πρέπει να πάρει τηλέφωνο εμένα και τους υπόλοιπους. Θα χωριστουμε αλλά θέλω όλοι να έχετε στο μυαλό σας τον πρωταρχικό μας στόχο. Που είναι...Τατι;"
"Εεε;" χαϊδευα το άλογο και το μόνο που άκουγα είναι η φωνή του αλλά δεν έδεινα σημασία στο τι έλεγε.
"Ποιος είναι ο στόχος μας;"
"...Να περάσουμε καλά;"
"....."
"...καλα ο Jungkook. Απλά με κάνει να θέλω να χτυπήσω κάτι κάθε φορά που τον βλέπω." Είπα και αναστέναξα.
"Μα δεν χτύπησες κάτι τωρ-ΑΑΑΑ" τι ωραία αίσθηση να χτυπάς τον Tae εκεί που δεν το περιμένει.
"Λοιπον ο καθένας πάτε σε ξεχωριστό σημειο. Πρέπει να καλύψουμε κάθε περιοχή. Μόλις τον βρείτε πάρτε αμέσως τηλέφωνο." Νοιώθω ότι κάνουμε περιπολία για τιτανες.
"Και αν δεν τον βρουμε;"
"Θα πάω να τον βρω εγώ μέσω μεγαφωνου" έδειξε τα μεγάφωνα που ήταν γύρω γυρω από τον στάβλο. "Θα ακούσει στα σίγουρα τότε. Δεν μπορεί να έχει πάει πολύ μακριά. Αντε παμε"
Και με αυτό όλοι χωριστικαμε.
~Tae's POV~
Και κάπως έτσι εγώ και το Άτι μου, ο Κάρολος Βενεζουέλος Ντε λα πόρτα Ραμιρεζ φύγαμε για την δική μας περιπέτεια. Μια μέρα γεμάτη ενδιαφέρον...Και ο στόχος μας...ενας ο Κουκιος Τζόουνς, ο διαβολικός καθηγητής - propably μελλοντικός εραστής της Τατιάνας ο οποίος δεν ξέρουμε στα σίγουρα αν την γουστάρει ή απλά την μισεί υπερβολικά πολύ....αλλα εγώ ακόμα ψηφίζω το πρώτο.
Μετά από μια μικρή διαδρομή στην αυλή- υποτιθέμενο δάσος το οποίο κρύβεται ο Κουκιος, δεν βρήκαμε τίποτα εκτός από χόρτα...που χωρίς πολλά λόγια υπήρχαν παντού....
Και γιατί το αναφέρω αυτο;
Διότι το άλογο μου αποσυντονίστηκε και άρχισε να τρώει στην μέση ώστε να τον βλέπουν όλοι. Παρόλο που το έλεγα να σταματήσει διότι βιαζόμαστε με έγραφε στα παλιά του τα...πέταλα?
Τελικά μου μοιάζει πολύ αυτό το άλογο, θα ρωτήσω μήπως τον J-Hope αν έχουμε καμία συγγένεια μεταξύ μας.
( Don't call him a horse, this is an old joke)
YOU ARE READING
My teacher became my enemy
Fanfiction"Να σε ρωτήσω τι κανεις;" έκανα τρία βήματα προς τα πίσω ενώ αυτός ερχόταν όλο και πιο κοντά μου. "Σαν τι σου φαίνεται να κάνω;" Χαμογέλασε πονηρά. Όταν χαμογελάει έτσι με αγχώνει από την μία αλλά από την άλλη θέλω να τον χώσω καμιά μπατσα. "Επίσης...
