His Forever

20: Let's Talk

Knock knock

Huh? Naka balik na si Krane agad? Himala ata!

Binuksan ko naman yung pinto ng kwarto ko kahit na alam kong magulo pa yung buhok ko. Bagong gising eh.

“Aga mo namang naka uwi?” Takang tanong ko sa kanya. First time kasi ito. “May problema ba?” yun na agad ang naisipan kong itanong dahil ito lang alam kong dahilan ng pag uwi niya ng maaga.

Dire-diretso siya sa pag pasok sa kwarto ko at naupo sa kama ko kahit walang pahintulot.

“Hoy Krane! Pansinin mo kaya ako!” padabog akong naupo sa tabi niya at nag Indian sit paharap sa kanya. “May problema ba at napa aga ang uwi mo?”

“Uh… wala. Na miss lang kita.” Hindi siya maka tingin sa akin ng diretso. Malamang ay may gusto itong sabihin sa akin.

“Oh come on Krane!” I exclaimed, “Just tell straight into my face what you gonna say. Just.. spill it out!” ang naiinis kong tugon. Hindi pa lang kasi ako diretsyohin.

“We need to talk.”

Itinaas ko ang isang kilay ko, “Yeah right. We’re talking right now if you’re didn’t know.” I rolled my eyes, “Ano ba yang gusto mong sabihin at di mo masabi sabi sa akin ha?”naiirita na talaga ako kay Krane, seryoso.

“You need to go home.”

“I’m already home. Duh?”

Umiling ito, “Not here, sa Pinas ang ibig kong sabihin.”

Tuluyan akong natawa sa sinabi niya sa akin. Me? Philippines? “You’re kidding, right?” I laughed once again. Ang galing talagang mag joke ni Krane!

Tumigil ako sa kaka tawa ng mapansin kong hindi naman ito tumatawa at tila seryoso itong naka tingin sa akin. “I’m being serious here Kathryn.” Tuluyan na akong natahimik nun. Para akong napa hiya. “You really need to go back.”

“No no no.” sagot ko habang umiiling iling, “You can’t be serious Krane. I don’t want to effin’ go home! You know that, right?” hindi pwede. Bakit ako uuwi? Hindi pwede yun.

“Hindi rason ang ayaw mo silang makita Kathryn, alam mo yan.”

“I have my work here. Isn’t that enough reason?”

He sighed, “Hindi mo naiintindihan eh. Kailangan mong umuwi dahil yun ang sabi ng boss mo. Here.” Inabot niya sa akin ang isang puting envelope, “It’s actually came from your e-mail. Hindi ka daw kasi sumasagot kaya I printed it for you to read.”

Tumayo naman ito at mukhang pupunta ng kwarto niya. Tinititigan ko lang yung envelope na hawak ko. Is this really real?

Dahan dahan ko itong binuksan. Malay ko ba kung isa lang to sa mga pranks niyang si Krane.

Tell Chandria that she needs to be in the Philippines. My friend from there called me early in the morning asking for a designer, and I thought about Chandria. It is a wedding gown that she needs to design. They will meet her when she gets there. I gave her contact number.

Sorry for the inconvenience, she’s not answering the e-mails that we’ve sent her. I hope you can make her read this because this is very important. This will be a big break for us. Maybe we can put up a branch there.