His Forever

16: One Last Cry

Assume niyo na lang na hindi sila naka uniform sa .gif sa gilid. :D

----

“Kathryn…” I was shocked when I heard that voice. Sino nga bang hindi makaka alala sa boses na yan?

I prepared my smile then I looked back, “Daniel.” Tinignan ko ang may ari ng kamay na naka kapit sa mga braso niya, “Oh… and Julia, too.” I smiled, “Kamusta naman kayong dalawa?”

Naramdaman ko ang pag siko sa akin ni Francesca. Siguro ay nag tataka ito sa kung anong inaasal ko sa harapan nila. Bakit ba? Kailangan bang magpaka bitter ako sa harap nila? Ayaw ko ngang maging kawawa… not in front of them.

“We’re fine… happy, actually.” I saw the smirked on her lips. What a btch!

“Aba’t--!” nilingon ko ang aangal na sanang si Francesca at sinabihang hayaan lang ako, sa pamamagitan ng pag tingin. “Yeah right.” Sabay irap sa btch na nasa harapan namin ngayon.

“Oh really?” I smirked. If you’re a btch Julia, well, I can play better. “I’m happy for the both of you! Imagine, my two favorite persons are happy with their lives? Oh my, that’s heaven!” I made my voice lively.

Ha! Anong akala nila, niya? Na iiyak ako sa harapan nila? Hindi no! Anong akala nila sa akin… tanga na, martyr pa? Pwes, akala lang nila yun!

Naupo silang dalawa sa harapan ko. It just means that we’re actually on the same table and Francesca moved to another table just because she doesn’t want to see that ugly face of my ex bestfriend according to her.

To sum it up, I’m alone with them. Isn’t that fun? Please note the sarcasm here.

“Kamusta buhay sa New York? Panigurado, madami ka ng nagiging boyfriend dun no?” and then she laughed. Siguro ay may saltik siya. Alin dun ang nakaka tawa?

I rolled my eyes, “I didn’t actually have a boyfriend there. Masyado kasi akong naging focused sa trabaho ko. And also, I’m not flirt like any girls out there.” Tinignan ko siya ng mabuti. “Kayo? Going strong ah. Iba talaga pag pinag hirapang makuha no? Takot mawalan.” I said with full of meaning. Tanga na siya kung hindi niya pa yung nakuha.

“Watch your words.” Banta sa akin ng mabait kong kaibigan.

“Oh, why would I my dear? Natatamaan ka ba sa mga sinasabi ko?” I shake my head slowly as if I’m teasing her, “Oo nga naman pala, tayo ang mas nakaka kilala sa mga sarili natin. At alam natin ang mga maling gawain natin, ano?” nag grin lang ako.

Halatang naiinis na siya sa akin. Napansin ko kasing parang humigpit ang hawak niya sa spoon na hawak niya. Hay nako, kawawang spoon. Nadumihan na.

“If you’ll excuse me, I need to go to the powder room.” I stand gracefully. “See you around!”

***

“Really?! Nagawa mo yun?!” tumango ako, “Oh my gosh sisterrrrr!! I am so proud of you! Mabuti naman at nag tanda ka na!” ang tuwang tuwang saad ni Francesca. Nginitian ko lang naman ito bilang sagot.

Kanina pa natapos ang alumni homecoming at kanina pa din kami naka upo sa kama ko at nag kukwentuhan. Nabanggit ko kasi sa kanya ang pambabara ko kay Julia. At ang bruha, ayun tuwang tuwa.

“Pero ang pinag tataka ko lang kapatid, bakit kaya hindi man lang nakuhang ipag tanggol ni Daniel si Julia sa akin?” ang naka kunot noo kong tanong sa kanya.