Tatlı Belam

21

Hiçbir şey olmamış gibi bunca kötü olay yaşanmamış gibi üstelik gözlerimin önünde o şeytan suratlı kıza evlilik teklifi etmemiş gibi bana şuan ilan ı aşk etmişti.Emir benim için herkesden her şeyden değerliydi.Ne kadar onu imkansız diye kalbimde saklayacağıma hem psikoloğuma hem de kendime söz bile vermiş olsam bu söz karşısında iğne ipliğe dönmüştüm.
'Emir sen ne saçmalıyosun? Alay mı ediyosun benimle?'
Aramızda bir adım kalan mesafeyi belimden tutarak iyice yok etmişti.
'Aksine hiç bu kadar ciddi olmamıştım.'
'Gözlerimin önünde bi başkasına evlilik teklifi ettin şimdi de kalkıp neler diyorsun ya ben senin derdini gerçekten anladım tamamen ilgi manyağının tekisin!'
Ellerini belimden çekmeye çalışsam da boşa çabalıyordum.Bana kelepçelenmişti.
'Beste o kızla sırf sana acı çektirmek için bir oyun oynadık ama seni bu kadar etkileyeceğini bilemezdim,bilemedim.'
'Oyun? Çok güzel ya. Ben sinirden kendimi yiyip bitirdiğimde iyi eğlendiniz mi? Bana sadece varlığınla anlam kazandırttığın bu okuldan bile nefret ettirecek kıvama geldim.Mutlu musun?'
'Gözümün önünde elin adamını öptün lan sen karşılıksız kalacağını mı zannettin?'
'Emir bırak ya.Seninle konuşmaya çalışmak bile suç.Sessiz sakin gidicektim keşke hiç gelmeseydim!'
Ellerinden kurtulup kapıya doğru yöneldim.Hızla çarptığım kapı koridorda öyle bir yankı sağlamıştı ki bana bakmayan bir öğrenci bile kalmamıştı.Her zaman hayatım bulanık olmuştu.Annem,babam,arkadaşlarım hiçbiri net değillerdi.Sevildiğimi bile hissetmiyordum.Üstelik ilk defa aşık olmuştum.Bu son olmayacaktı.Unutmaya çalışacaktım.Adımlarımı arabamıza doğru hızlandırdığımda arkamda şaşkın gözleri bıraktığımı biliyordum.Bu okula böyle veda etmek asla istemezdim.
'Beste vedalaştın mı arkadaşlarınla güzel kızım?'
Sinirden dilime dolanan kelimeleri haykırmak yerine kendimi sakinleştirmekle yetindim.
'Anne lütfen eve gidebilir miyiz?'
'Tabiki hayatım.'
Emniyet kemerimi bağladığımda arka tarafa aynadan göz attım.Araba hareket ettiğinde aynaya Emir'in yüzü göründü.Camdan kafamı çıkarıp ona doğru gözlerimi kilitledim.Bu onu son görüşümdü.Bu ona veda edişimdi.
-
Odamda telefonumla oyalanıyordum.Helix jump oynamaktan artık bıkkınlık gelmişti.Taa ki odaya davetsiz misafir girene kadar.
'Beste biraz konuşabilir miyiz?'
'Tabii anne.'
'Seni çok boşladığımı biliyorum bebeğim.Ama bana inan şu hayatta senden daha değerli bir şeyim yok.Senin için her türlü zorluğa hazırım.'
'Anne ne demek istiyorsun?'
'İzmir'e taşınıyoruz.Üstelik orada şirketin bana daha çok ihtiyacı var.Bu şehir ikimize de iyi gelmedi.Tatiller de yine geliriz.'
'Saçmalıyorsun heralde! Anne şehir değiştirmek nereden çıktı?Asla gelmiyorum gittiğin yere.'
'Beni zorlama Beste.Kararı çocuklar vermez.1 hafta içerisinde işleri hallediyorum ve gidiyoruz.Sende hazırlıklara başla.'
Şehir değiştirmek...
Emir ile hiç karşılaşmamak demekti.Aynı zamanda ondan tamamen kurtulmak da demekti.İki çıkmaz sokakta sıkışıp kalmıştım.Ne yapmam gerektiğini asla kestiremiyordum.