Ölmeden Önce Yapılacaklar Listesi!

🌈 2

Multideki gökkuşağı gifi sizce de Ecrin'i andırmıyor mu?

Bir ders önce aralarına girmek istediğim arkadaş grubunun aynı yerde durduklarını görünce aklıma gelen mükemmel fikirle aniden Almila'ya döndüm. Almila gözlerini büyüterek "Bu kadar hızlı dönersen boynuna bir şey olacağından korkmuyor musun?" diye sordu.

"Boynumuzdan korkumuz olsa kanserden yatardık kardeş, neyse, onu bunu boş ver de bil bakalım aklıma ne geldi?" derken gözlerim hiç olmadığı kadar parlıyordu. Beni kendisinden daha çok tanıyan biricik arkadaşım Almila "O grupla ilgili bir şey yapacaksın değil mi?" diye sordu bezgince. "Kanka, o Poyraz dedikleri çocuk seni dövecek diye korkuyorum. Sana, seni ham yapacak gibi bakıyor vallahi. Gel benim bulduğum asosyal gruba girelim daha iyi!"

"Ya öyle şey olur mu sevgi pıtırcığım benim, hem unut sen o grubu, evlerden ırak yahu! Gel, kantine gitmemiz gerek." dedim ve Almila'yı çekiştirmeye başladım.

"Daha ilk teneffüste ne alacaksın kantinden kızım!?"

"Üç tane çikolata almam gerek." dedim aceleyle. İki karamelli, bir tane de antep fıstıklı çikolata alırken Almila sağ eliyle alnına vurmuştu ne yapacağımı anlayıp. Zeki kızdı sonuçta. Ona dönüp alnından öptüm. "Dövme kendini kız, valla eminim ben zorla güzellik yapacağız."

"Zorla güzellik olmaz ama?"

"Artık oluyor, çünkü ben öyle karar verdim."

"Sen, keyfin ve kahyası buna karar verdiniz yani?"

Kahkaha atarak neşe içinde koluna girdim Almila'nın. Bizim grubun yanına da gelmiş sayılırdık artık. 'Bizim' diyorum çünkü yakında bizim diyebileceğim, antrenman bunlar hep...

"Selam çocuklar görüşmeyeli nasılsınız?"

"Allah ya Rabb'im, yine o cinli kız gelmiş!" diyen keskin nişancı; kumral çocuğa gülmeden edemedim. Şişeyi alnına patlattığı; kızıl ve kıvırcık çocuk da "Nas suresi bunun için miydi lan? Hay, unutmuşum amına koyayım? Ne yapacağım ben Poyraz?" diyerek benden uzaklaştığında Almila'nın şirin kahkahasını duydum. Kızıl, kıvırcık çocuk Almila'ya dönüp onu incelemeye başlarken Poyraz gözlerini bana dikmişti. Sanki oturduğu yer dünyanın en rahat yeriymiş gibi yayılmıştı. Kısık gözleriyle bana bakmaya devam ederken "Seni sadece bir ders önce sınıfına yolladığımı hatırlıyorum." dedi karanlık bir şekilde. Ama beni asla korkutamazdı. Tek elimi belime koyup "Sen beni sınıfa yollamadın, ben gittim. Ve şimdi de tekrar buradayım." dedim ona karşı koyarcasına. İstediği kadar kovsun beni, ben yine gelecektim buraya. Benim bir listem vardı, her maddeyi tamamlamayı hedeflediğim. Eften püften bir liste de değildi. Başarmam gerekendi. Ve başaracaktım, her maddeyi tamamlayarak. Bu tür minik zorluklar da işin içine heyecan katıyordu. 

Diğer çocuklara döndüm. "Sabahki söylediklerim için özür dilerim, tabii ki medyum falan değilim ve cinlerle iletişimim yok." Elimdeki çikolataları onlara uzattım. "Bunu hediye olarak kabul etseniz ve tanışsak olmaz mı?"

Çocuklar tereddüt ile birlikte bir elimdeki çikolatalara, bir bana, bir de Poyraz'a bakıyorlardı. Kumral olan "Poyraz yabancılardan abur cubur almamamızı söylediği için..." diye devam ederken durdu ve Poyraz'a dönüp "Poyraz karamelli almış kanka ya, nolur alalım anasını satayım!" diye R yaptı. Poyraz sinir bozucu kahkahalarından birini atıp sanki yayılacak yer varmış gibi daha da yayıldı oturduğu yerde. Sonra söylediği tek kelime şu olmuştu: "Saçmalamayın."

"Antep fıstıklı da var bak, senin en sevdiğin?" diye sordu kıvırcık olan Poyraz'a.

Vay, turnayı gözünden vurmuşuz.