"Seni öptüm mü?" diye soran Göksan'a ciddi mi diye bakıyordum.
Aptal gibi herkese, böyle soracak mıydı?
Birden kahkaha atmaya başladım.
"Sen salak mısın?" diye sordum kahkahalarımın arasından.
Bana öylece bakıyordu ki, bir an aptal olduğunu düşündüm.
Sanırım gerçekten öyleydi.
"Tamam, aldım ben cevabımı." dedi ve arkasını döndü.
Yürürken, buruk tebessümümle arkasından bakıyordum.
Öptün Göksan.
Cevap buydu, ama anlamamıştı.
Emindim.
Yemin ederim zor duruyordum bağırıp aşkımı itiraf etmemek için.
Zorlanıyordum içimde tutarken ama mecburdum.
Anlayana kadar, aptal gibi Göksan'ı bekleyecektim ve bu da kırk yılımı bile alabilirdi.
Çünkü salaktı.
Gerçekten.
Her neyse.
Aptal gibi onu bekliyordum. Ondan bir farkım yoktu tabii ki.
V: Sen salaksın.
V: Ya yemin ederim, seni nasıl seviyorum hiç bilmiyorum.
V: Ama beynin yok gibime geliyor Göksan ya.
Göksan: Yine ne yaptım?
V: salaksın daha ne yapacaksın
Göksan: Ama ayıp oluyor.
V: Yo hiçte bile.
V: Salak gibi bir de seni seviyorum amk.
V: Bu sana fazla bence.
Göksan: Haklısın.
Göksan: neyse ya.
V: Sen kırıldın...
V: Ne yapmış olursa ol, özür dilerim.
V: Kırmak istememiştim senin aksine.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
gök|texting
Short Story→tamamlandı Gelmeyenin Gelişi adlı kitabımın, yan kitabıdır. V: Bak, şimdi bir şarkı aç rastgele. V: O satırlarda, kendine de denk gelirsin bana da. V: Ama bize denk gelmezsin, neden biliyor musun? V: Çünkü biz yokuz Göksan.
