Göksan'dan;
Oturmuş, gökyüzünü izliyordu.
Bense, onu.
Gözlerini yumdu.
Çok huzurlu duruyordu.
Arada bıraktığı kahkülleri, sarı saçları ile ona bakmamak imkansızdı.
Ona her baktığımda, içimi kıpırdatan bir şeyler oluyordu.
Her seferinde, içimi huzur kaplıyordu.
Hiç durmadan, onu izleyebilirdim.
O, o kadar güzeldi ki kafayı yiyebilirdim.
Ama buna kesinlikle değerdi.
Bana çevirdi gözlerini yavaşça gülümsedi.
Farkında olmadan, dudaklarım kıvrıldı.
O bana bakarken, kendimi büyülenmiş gibi hissediyordum.
"Seni seviyorum." diye mırıldandım.
Yüzünde ki tebessüm büyüdü.
Eğer her söylediğimde, böyle güzel gülecekse sürekli söyleyebilirdim.
"Gel dizime yat, azıcık saçlarını okşayayım." dedi.
Söylediğine itaat ettim ve başımı dizlerine koydum.
Tebessümü daha da büyüdüğünde, iç çektim.
"Ne oldu?" diye sordu.
"Çok güzelsin dedim."
Saçlarımın içinde gezinen parmakları, adeta bana huzur veriyordu.
Her şeyden önce, o benim yanımdaydı.
Bu her şeye değerdi.
Bu çok güzeldi.
Bu çok özeldi.
Bir şarkı mırıldanmaya başladı.
Yabancıydı.
Sözlerini dinlemekten çok, sesinin tınısına takıldım.
O kadar hoş bir sesi vardı ki.
Off, benim gözümde o tamamiyle mükemmeldi.
Hiçbir şey bunu değiştiremez gibi geliyordu.
Derince gülümsedim.
Huzurlu yüzünü seyrettim.
*Off, sizi nasıl bitireceğim ki ben?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
gök|texting
Short Story→tamamlandı Gelmeyenin Gelişi adlı kitabımın, yan kitabıdır. V: Bak, şimdi bir şarkı aç rastgele. V: O satırlarda, kendine de denk gelirsin bana da. V: Ama bize denk gelmezsin, neden biliyor musun? V: Çünkü biz yokuz Göksan.
