Yalnızlıktan başka hiçbirşeyi olmayan bir berduşdum ben. Sokak lambalarıyla arkadaşlık kuran..
İnancımı yitirmişken uğramıştı kelebekler yanıma. Varlığından habersiz olduğum sevdalardan, aşklardan söz etmişlerdi yüreğime. Uyuyan devi uyandırmışlardı esasında..
İzlerini ararken düşmüştüm çıkmaz sokaklara. Önce bedenim sonra ruhum donmuştu adeta. Vedaya yeltenmişken çıktı karşıma. Bir bayram havasıyla, hayat kokan bakışlarıyla..
Gülüşünde tutuklu kalmış, yargılanmıştım yanaklarında oluşan gamzelerde. Ve umut seslenmişti yüreğime. İşte bu, işte bu gelincik diye..
Ne olduysa o anda oldu sevgilim. Hayata çoktan veda etmiş, sığınmıştım yüreğinin kimsesizliğine..
Ve en çokta o canımı yaktı işte. Kimsesi olamadım yüreğinin, kimsesizliğine sığınmışken bile..
