Yanılgımı yoksa gerçekmi bilemiyorum
Sanki kader dedikleri şeydi yüreğimin
Kaderiydi bütün benliğimin
Istediginde virgül atardı yaşadığım gerçeklere
Evet istediğinde noktayı koyar kapardı herşeyi yüzüme
Bütün hayatım iki dudağı arasında soluksuzca bekliyordu öyle
Bazen nefes almak için dokunuyordum gamzelerine
Gülüşünü saklayan çukurlar çıkınca ortaya nefes alırdım bende bir iki lokma
Evet istediğinde ruhumu salıyor hayat denilen illetin ortasına
Ve evet istediğinde ruhumu esir alıp gidiyor bilmediğim başka bir hayata
Bilemiyorum işte kaderimin kendisimiydi yüreğimi kendine esir tutan
Yoksa kader denilen illetin gönderdiği bir misafirmiydi beni benden eden
Bir önemi olmamalı aslında yüreğimi kaybettiğim bu noktada..
