Sahi mutluluğuda kaybetme korkusu varmı insan oğlunda. İyide mutluluk kimsede kalıcı olmadıki. Nerden geliyor bu mutluluğa alışkanlık öyle..
Maden alışmak bu kadar kolay neden o zaman insan alışamıyor kaybettiklerine. Yoksa mutluluktan küçük bir parça tatmak bile yan etkimi yapıyor insan oğlunda. Küçük bir parça mutluluk ne hallere sokuyor insanı öyle. Bazen düşlerine esir bırakıyor. Bazense acıya köle eyliyor sonsuzadek..
Kimisinde ise boş bir sayfaya yazılan bir kaç satır oluyor..
Vasiyet adında...
