Acı, aşktaki son durak gibi. Öncesi güzelliklerle doluydu sanki. Hani ne bilim mutlulukla, huzurun cirit atması gibi. Ne zaman sıra acıyı yaşamaya geldi, işte orda herşey bitti. Aşk bildiğimiz masal oldu gitti. O beni terk ettiği topraklara gömdü. Ben ise onu satırlarla paylaşmaya başladım. Hani mesele onuda kendim gibi öldürmek değildi. Onu ölümden sakınmaktı, saklamaktı. Yüreğim ölümün ellerinde toprağa dönüştüğü zaman bile onu satırlarda yaşatmaktı işte. Onu yaşamdan koparmamaktı bendeki mesele..
