Am I Harry's Potter twin?

Chapter 21; Oude Rivalen

Alsof ik door de bliksem getroffen word spring ik naar achteren. "Dit lag aan de voeten van de Beukwilg," grijnsde Snape triomfantelijk terwijl hij de onzichtbaarheid mantel omhoog hield. "Hij kwam heel erg van pas Potter bedankt."

"Ik was net in je kamer Lupin. Je was vergeten je potion in te nemen, dus daarom besloot ik je een beker vol te geven. En dat was maar goed ook...
Goed voor mij, bedoel ik. Op je bureau lag een kaart en na een blik wist ik alles wat ik weten moest. Ik je door de tunnel rennen en uit zicht verdwijnen terwijl deze hier," hij knikte mijn kant op, "door het kasteel aan het rennen was."

"Severus..." antwoord Remus zwak maar hij word onderbroken. "Ik heb al zo vaak tegen Perkamentus gezegd dat jij je oude maatje Black hielp het kasteel binnen te komen en nu heb ik bewijs. Alleen ik had niet gedacht dat je deze oude krot weer als schuilplaats zou gebruiken."
"Severus, je vergist je," zegt Remus dringend, "je hebt niet alles gehoord - ik kan het uitleggen - Sirius is hier niet om Harry of Roos te vermoorden..."

"Twee klanten voor Azkaban," zegt Snape met een fanatieken twinkeling in zijn ogen. "Ik ben benieuwd hoe Perkamentus reageert... hij was er echt van overtuigt dat je geen kwaad kon... een tamme weerwolf..."
"Hou je bek!" sis ik kwaad terwijl ik het opneem voor Remus. "Het is zonde dat je zoveel weg hebt van je moeder qua uiterlijk, terwijl je innerlijk te veel op die van je vader lijkt," zegt Snape kwaad. "Je bent een stomme idioot om een grief uit je schooltijd te gebruiken om mensen maar Azkaban te sturen. Het is gewoonweg zielig!" Ik schreeuw die laatste woorden eruit. Ik ben gewoon zo boos, ik weet niet of het alleen door Snape komt of door het feit dat zoveel mensen het wisten behalve ik.

"Je moet Roos' hersenen niet overschatten Severus... ze lijkt meer op Lily dan je denkt" zegt Remus zacht. Een gebeuk van trots spreid door mij heen, ik weet nu dat namen van mijn ouders Lily en James.

BENG! Snape draait zich weer om naar Remus en met dunne slangachtige touwen die uit zijn toverstok spuit bind hij Remus vast. "LUL! MAAK HEM LOS!" schreeuw ik woedend als Remus zijn evenwicht verliest en op de grond valt. Black brult van woede. Met grote stappen loot Snape naar Black toe terwijl hij me ruw aan de kant duwt. Ik schrik van de kracht en val mijn een smak op de grond. Een pijnscheut schiet door mijn enkel heen maar ik hou me groot. Harry helpt me overeind en ik hou me vast aan het bed waar rond op zit.

"Geef me een excuus," fluistert Snape, "geef me een excuus en ik doe het ik zweer het." Verlamd blijft Black staan beide met een blik vol haat in hun ogen. Verlamd staan we daar onzeker over wat we moeten doen. "Professor Snape..." zegt Hermelien opeens met een zucht stemmetje, "Het... Het kan toch geen kwaad om eerste te luisteren naar wat ze te zeggen hebben?"

"Miss Granger u loopt kans om van school gestuurd te worden. De Potters, Wemel en u bevinden zich op verboden terrein en verkeren in het gezelschap van een veroordeelde moordenaar en!een weerwolf. Hou nou voor een keer in u leven eens uw mond!"
"Maar als... als er echt spraken is van een misverstand..."
"HOU JE MONS STOMME TROELA! BEMOEI JE NIET MET ZAKEN DIE JE NIET BEGRIJPT!" Er schieten een aantal vonken uit de toverstok van Snape die hij nog steeds gericht heeft op Black's gezicht. Hermelien haalt gelijk haar mond.

"Mijn wraak is heel zoet... Wat heb ik vaak gehoopt dat ik degene zou zijn die je te pakken kreeg..." fluister Snape. "Ik moet je helaas teleurstellen Severus," bromt Black. "Als deze jongen zijn rat mag meenemen naar het kasteel ga ik vrijwillig mee. "Naar het kasteel?" vraagt Snape venijnig, "zo ver hoeven we niet denk ik niet te gaan. Zodra we uit de beukwilg komen roepen we alleen de Dementors te roepen. Die zullen vast heel blij zijn je te zien Black... misschien wel zo blij dat ze je een kusje willen geven..." De weinige kleur op het gelaat van Black trekt nu ook weg. "Je moet naar me luisteren," kraste hij in paniek, "Die rat... Kijk dan naar die rat!" Een misselijk makend gevoel spoelt door mij heen als ik bedenk wat er staat te gebeuren, zelfs als hij schuldig is, zelfs als hij mijn ouders me hebben verraden waardoor ik nu een wees ben, niemand verdient dit. "Meekomen allemaal." zegt Snape met een krankzinnige schittering in zijn ogen. Hij knipt met zijn vingers en de uiteinden van de touwen waarmee Remus vastgebonden is vliegen naar zijn handen. "Ik sleep die weerwolf wel mee, misschien hebben de dementors ook een kus voor hem in petto..."