Am I Harry's Potter twin?

Chapter 14; De dementorles

De rest van de kerst hangt er een gespannen sfeer tussen elkaar. Ron en Harry zijn kwaad op Hermelien ( vooral Ron), ik vind het zelf natuurlijk jammer dat ik mijn bezem nu niet heb maar ik snap Hermelien ook wel. Dus ik ben nogal onpartijdig. Maar omdat Ron en Harry elkaar hebben hang ik nu vaak rond bij Hermelien.

Ik slenter naar de bibliotheek en zoek de bibliotheek juffrouw, ik heb geen idee hoe ze heet, zo noem ik haar gewoon. Maar ik mag haar wel en zij mij. "Mevrouw ik vroeg me af of u boeken heeft over de regels in de rechtszaal, en vrijspraken." zei ik tegen haar. "O Caitlin ik wist niet dat je van die soort dingen hield." zei ze tegen mij. Ze liep tussen de kasten door, "eh ja ik vind het super interessant om advocaat te worden." verzin in snel. Ik besluit maar niks over Hagrid en Buckbeak te zeggen anders zullen ze zeggen dat ik er niet mee moet bemoeien en zo. "Nou hier zijn er paar met alle informatie die je kan vinden over de rechter en advocaat, over uitspraken en over deals die er kunnen gemaakt worden."

Ze komt met drie dikken boeken aan lopen. "Dit zijn wel volwassen boeken en nogal moeilijk. Je mag ze wel mee nemen aangezien jij altijd voorzichtig doet met de boeken." Dankbaar neem ik de boeken aan en loop ik naar de Griffoendor leerlingenkamer.

Ik dood de tijd door de dikke boek te lezen, het zit vol moeilijke woorden en ik lees de meeste pagina's meerdere keren.

Uiteindelijk is ook kerstmis aan zijn einde, de Griffoendor leerlingenkamer word al snel gevuld met gelach van kinderen die vertellen hoe hun kerstmis was. Zelfs nu praten Ron en Hermelien niet met elkaar. "Hey Caitlin" zei Harry een keer tegen mij als hij naar mij en Hermelien loopt. Hermelien duikt nog meer de boeken in. "Ja... dus professor Lupin heeft ja gezegd tegen de bijles waar we om vroegen, we hebben donderdag nooit zwerkbal training dus elke week om 8 uur oké?" zei hij tegen mij. Ik knikte als teken dat ik het snap. Daarna draait Harry zich om en gaat weer naar Ron.

Ik ben donderdag avond nog vrij vroeg in het lokaal. "O hallo Caitlin, het is pas op 8 uur he? " zei Remus verbaast. "Ja ik vroeg me af of ik misschien kon helpen." Zei ik. We duwden de tafeltjes tegen de muren van de klas. We breken chocolade in stukjes en dan komt Harry ook binnen.

"Oké wat ik jullie nu ga leren is een erg moeilijke spreuk die je pas leert in je laatste jaar hoort te leren het heet de Patronus-Spreuk." "En hoe werkt die?" vraag ik.

"Als je het goed doet komt er een patronus, een soort anti-Dementor. Een bewaker die tussen jou en de Dementor als schild dient. Het is een positieve kracht, een projectie van hetgeen waar de Dementor op leeft; hoop, geluk en het verlangen, het verlangen om te leven. Maar in tegenstelling tot een gewoon mens kan een patronus geen wanhoop voelen, waardoor hij immuun is tegen dementoren," legt Remus rustig uit, "ik moet jullie wel waarschuwen, deze bezwering is niet makkelijk, dat is hij zelfs voor volwassen tovenaars.

"Hoe zit een patronus er precies uit?" vraagt Harry.

"Een patronus verschilt ieder persoon van vorm."

"Hoe roep je hem op?" Vraag ik. "Door middel van een spreuk die alleen werk als je je met alle macht op een uitzonderlijk gelukkige herinnering concentreert." Meteen begin ik mijn hersenen af te zoeken naar een leuke herinneren.

Dan weet ik het, het warme gevoel toen ik Hogwarts voor het eerste zag.

"De spreuk luid als volgt: 'Expecto Patronum'."
"Expecto Patronum..... Expectos... oh nee kut..... Expecto Patronum" zachtjes herhaal ik de spreuk. "Dit deel kunnen we nog samen doen. Ik wil dat jullie je met alle macht concentreren op een blije herinnering, en als je dan die blije herinneren hebt, dan spreek je de spreuk uit."

"Expecto Patronum," zeg ik zachtjes terwijl ik denk aan hoe mooi die avond was. Er schiet een zilverkleurige gloed uit mijn stok.

"Zag u dat,? zegt Harry dan enthousiast, "Er gebeurde iets!" "Uitstekend, jullie beide. Zijn jullie klaar om echt te oefenen? Wie wil als eerste?"

Harry wilt als eerste en ik zie hoe hij zich concentreert op zijn blije herinnering. Remus tilt langzaam de deksel van een krat op en een dementor komt eruit zweven.

"Expecto patronum! Expecto patronum! Expecto...." zijn uitroepen worden zwakker waardoor ik voor de dementor ga staan.

"Expecto patronum! Expecto patronum! Expecto...." opeens veranderd de dementor in Harry, Hermelien, Ginny, Ron, Fred, George alle vrienden tot aan mijn zwerkbal ploeg toe. Er klinkt een kille stem, "het is jou schuld dat ze dood zijn jou schuld!"

"Nee!" Snik ik, "het is niet mijn schuld." Dan voel ik hoe ik opzij geduwd word door Remus, waardoor de boeman veranderd in een maan.

Snel veeg ik mijn tranen weg maar ik tril nog over mijn hele lichaam. "Gaat het goed?" vraagt Remus ongerust. "Ja hoor," zei ik en ik loop vlug naar Harry.

"Harry!" Ik klap hem in zijn gezicht, langzaam knippert hij met zijn ogen en word wakker. "Alles goed?" vraag ik bezorgd.

"Ja..." hij glimlacht zwak, "ik hoorde allen mijn moeder weer, luider!"

"Harry, Caitlin als jullie niet door willen begrijp ik dat hoor" begin Remus, maar ik kapte hem af. "Nee, nee we willen verder," spartel ik tegen, "alleen zou ik het nu graag zonder boggart willen doen."

Snel eten we een chocokikker waardoor ik me beter voel. Daarna oefen ik afzonderlijk wat best wel lukt. Na een tijdje hoor ik weer een harde knal. Als ik me omdraai licht Harry op de grond en Remus knielt al naast hem. Pas als ik naast ze sta word Harry wakker, en nu bleker dan eerst.

"Ik hoorde mijn vader," mompelde Harry. "Dit is de eerste keer dat ik hem hoor, hij hield Voldemort even tegen zodat mijn moeder kon vluchten."

"Je hoorde James?" vraagt Remus met een verwrongen stem, anders dan normaal.

"Ja, hoezo u kent mijn vader toch niet?" vraagt Harry.

"Eerlijk-eerlijk gezegd wel," antwoordde Remus, "hij was mijn vriend toen ik op Hogwarts zat, hoor eens Caitlin, Harry, misschien moeten we het hier voor vanaf in bij houden, het is een moeilijke bezwering weet je...

"Nee mijn gedachtes zijn nog niet sterk genoeg, laat het me alsjeblieft nog een keer proberen!" smeekt Harry en Remus stemt in. Ikzelf ga op de tafel zitten en kijk toe omdat ik te moe ben iets te proberen.

"Klaar?" vraagt Remus aan Harry en hij laat de deksel van de kist er weer af.

"ECPECTO PATROMUM! EXPECTO PATRONUM! EXPECTO PATROMUUUM!!!" schreeuwde Harry en er spoot een helder zilverachtig licht uit zijn toverstok. Harry houd het lang vol tot Remus vind dat het genoeg is en ingrijpt.

"Ridicules!" Harry trilt over zijn hele lichaam dus ik loop naar hem toe en geef hem een stuk chocolade.

"Mag ik nog een keer?" smeekte Harry maar Remus schud vastbesloten zijn hooft.

"Nu niet. Je hebt voor vanavond genoeg gedaan. Hier!" Hij gaf ons beiden een reep chocolade, die van mij is karamel met zee zout wat ik echt super lekker vind. "Helemaal opeten anders krijg ik ruzie met madame Pleister. Volgende week, zelfde tijd?" We knikken en ik breek een stuk van de lekkere chocolade af en stop hem in mijn mond.

"Professor Lupin?" vraagt Harry plots, "als u mijn vader kent moet u Sirius Black toch ook hebben gekend?"

Ik gooi een waarschuwden blik naar Harry maar hij negeert hem. "Hoe kom je daar nou bij?" vraagt Remus scherp.

"Gewoon.... nou ja.... ik wist dat ze op Hogwarts vrienden waren"
Langzaam zie ik hoe Remus ontspand en hij kijkt weer normaal. "Ja ik heb hem gekend of in ieder geval ik dacht hem gekend te hebben, jullie moeten gaan het is al laat."

We zeggen gedag en stil lopen we de gang op, de leerlingenkamer is uitgestorven. "Goodnight" zei ik tegen Harry en hij mompelde hetzelfde.