THE END ( MARRY ME ? 2 . KİTABI)

0.6

1 Ay Sonra 

Bütün olayların bitmeye başladığı zamanlardaydım . Hayatım durgunlaşmış ve girmesi gereken düzene girmişti . 

Boşanmıştık . 

Bunu her hatırladığımda yüzümde acı bir gülümseme oluşuyordu . 

Güçlü olmak kolaydı . Asıl zor olan güçlü olmaya çalışmaktı . Güçlü olmak için çalışmayı bırakmıştım . Çünkü farkındaydım . Ben güçlüydüm 

Bunca başımıza gelen olaylardan sonra beni aldatması canımı yakarken hala ona değer vermem beni kendi gözümde güçlü kalıyordu . 

Zayıf değildim  çünkü ne kadar aldatılmış olsamda onu seviyordum . Bu büyük bir güç isterdi . 

Onu kalbimden silmiyordum . Zaten kalbimin sahibi oydu . Onu silemezdim sadece onsuzluğa alışabilirdim . 

Boşanma evraklarını imzaladığımız günkü ameliyattan sonra hastanede adım duyulmuştu . Hatta zaten magazinlerde şuan bangır bangır geçen ismim o ameliyattan sonra haberlerde de geçiyordu . 

" Kore'nin yurt dışındaki temsilci şirketi Park Holding'in Ceo'su Park Hyung Sik silahlı saldırya uğradıktan sonra Kore'nin en iyi hastanesinde en iyi doktoru tarafından tedavi edildi . "

Gururum bir yandan okşanırken magazinde ki haberler beni yok ediyordu . Mahvediyordu . 

Sadece boşanmamızı yansıtmamışlardı . Nedenini bile yaymışlardı . Bazı insanlar bu nedenlere inanmayıp kendi aralarında nedenler üretmişlerdi . Öyle sebepler yazmışlardı ki hayal güçlerine inanamıyordum . 

Tıklatılan kapımla düşüncelerimden ayrılmıştım . Gözlerimi kapıya çevirdiğimde kapıdan giren kişiyle ayaklanmıştım . 

" Hastaneden çıkma zamanım geldi sanırsam  Bayan Park . " 

Gülerek bana yaklaşan Park Hyung Sik'e baktım .Gülümseyerek cevap verdim . 

" Sanırım biraz öyle Bay Park "

Uzattığı elini sıkmak için kaldırdığım elim dönen başım ile başıma gitmişti diğer elimse masama tutunmuştu . 

Hala dönen başım ile daha çok ayakta duramamıştım . Dizlerin üzerine düşerken gözlerimin son gördükleri endişeli yüzüyle ismimi söylerek yanıma gelen Hyung Sik'di .

Açmaya çalıştığım gözlerime gelen ışkı hüzmesi ile kolumu gözüme tutmuştum . Biraz sonra ışıktan zorlanmayan gözümle kolumu çekecekken kolumda ki kabloya bakmıştım . Sağıma döndüğümde gördüğüm serum ile aklıma bayıldığım gelmişti . Bir de o sırada yanımda olan Hyung Sik . 

" Uyandın . " 

Solumdan gelen ses ile o tarafa döndüğümde koltukta oturan Hyung Sik'e baktım . 

"  Teşekkürler Bay Park . Yardım ettiğiniz için " 

Gülümsedi . 

" Ben sadece senin için doktor çağırdım . Teşekküre gerçekten gerek yok . Asıl ben sana teşekkür etmeliyim . Bir aydır benim gibi bir huysuzu çekiyorsun . "

Söylediğine güldüğümde o da gülmüştü . 

" Siz huysuz değilsiniz Bay Park . Sizi çektiğim bu bir ay boyunca beni gerçekten çok güldürdünüz . " 

Tabi tabi anlamında kafasını salladığında gülümsemem biraz daha büyümüştü . 

Utanıyordum . Gülümserken kesişen gözlerimiz ortamı benim için biraz germişti . Gözlerimi kaçırmaya çalışırken hala gözünü yüzümde hissetmem kızarmama neden oluyordu .