THE END ( MARRY ME ? 2 . KİTABI)

1.1

His

Hisler

Hissetmek

Belki de hayatınızda başınıza gelecek en karmaşık olaydır . Öyle  olaylardır ki kendinizi unutursunuz.  O an ne hissediyorsanız onu yaparsınız. 

Ben ne yapmıştım  peki ? Kendimi mi unutmuştum yoksa hala kendimde miydim  ?

Hâlâ beni saran  kolları ve kulağıma fısıldamasını düşünüyordum .

' Yapmadım . '

Neyi yapmamıştı ? Beni aldatmamış mıydı ? O zaman nasıl odasında ikisini çıplak basmıştım ? Bu aldatmak sayılmıyor muydu ? Neden o gün kapısını açtığımda bakışları sertti , sevgisizdi ?

Neyi yapmadığını bilmiyordum ama artık bu yoldan bir dönüşümüz yoktu bizim . Biz bitmiştik . Bizden artık hiçbir şey olmazdı . Tek bir kelime söylememi beklemeden çıktığı kapıdan hala bakıyordum . Çalınması ile birlikte hızlıca gidip açtığımda bu sefer karşımda o yoktu . Zaten o kapıyı bile çalmamıştı . Nasıl kalbime girerken kapısını çalmadıysa şimdide çalmamıştı .

Flashback

" Gözümde beni üzebilecek kadar değerin var mı sanıyorsun ? Jeon Jungkook ben senin kadar hayal kuran bir insan görmedim . "

Diyerek arkamı dönmüş ve hızlıca yanından ayrılmıştım.  Kelimeler boğazıma dizilmiş diyeceklerimin devamını getirememiştim .

Neden boğazıma kelimeler diziliyordu ? Neden kalbim deli gibi çarpıyordu . Neden bir yandan sinir ile taşarken bir yandansa mutluluktan ölecektim .

Beni üzmek için yanında kızla geldiğini söylemişti . Umrumda değil demiştim . Ama şuan bir yanda sinirli olan kalbimin diğer yanındaki mutluluğunun sebebi buydu .

Bugün kızı yanında gördüğümde anlamıştım. 

Jeon Jungkook benim kalbimin anahtarını benden bu dünyada ki en iyi hırsız olarak çalmış ve bana sormadan açıp girmişti .

Kalbim bir sevgiye inanacak kadar güçlü değildi.  Ben sevilmezdim .  Ben annem tarafından sevilmemiştim .  Bu dünyada bana sevgisini adaması  gereken tek kişi tarafından sevgi görmemiştim.  Şimdi beni kimin sevdiğini nereden bilebilirdim ki . Ben sevgi hissetmemiştim .  Ne demek bilmezdim ? Nasıl hissettirir bilmezdim ?

' JongSuk akşam bara gidelim mi demiştin ya gidelim .' Diyerek mesajı attığımda aklımda tek bir şey vardı . Bana hiç sevgi göstermeyen bu adamı - Jungkook'u - unutmak .

İlkbaharın verdiği sıcaklık ile pantolon yerine kot şort giymiştim . Etek giymek pek tarzım değildi sadece gerekli yerlerde giyerdim ve bar bence gerekli bir yer değildi . Birini unutabilmek için kısacık etek giyerek bir yere gitmeme gerek yoktu .

Ben kendi halimle kendimi seviyordum

Diğer insanlar umrumda değildi .

Çalan telefonum ile Jongsuk aşağıda olduğunu söylemişti . Saçımı toplayarak asansöre bindiğimde aynada kendimi süzmüştüm . Sadece biraz dağılmış gözüküyordum.