THE END ( MARRY ME ? 2 . KİTABI)

2.0

1.2 . Bölümdeki flashback varya oradan devam . Pek fazla anlamdınız diye kısa kesiyorum bu bölümü çok sonra yazacaktım kitabı uzun tutmaya karar vermiştim fakat anlaşmazlıklar olunca açıkça içimdeki o istek gitti . Anlamadım diyorsunuz . Nereyi anlamadınız diyorum anlamadım işte diyorsunuz .  Anlamanız için daha kısa tutacağım. 

" Ne yaptığını sanıyorsun ?! " yükselmiş olan sesime önem vermeyerek kolumu elinden kurtarmış ve ilerlemeyi kesmiştim .

Aklıma yerden kalkmayan Jongsuk geldikçe çıldırıyordum .

" Bir şey yaptığım yok . " diyerek cevap verdiğinde bedenini benim tarafıma çevirmiş gözlerini gözlerime sabitlemişti . Bu hareketi ne kadar bütün vücudumu titretsede buna karşı koymalıydım .

" Ne demek bir şey yaptığın yok . Sevgilimin evinden beni nasıl çıkardığını hatırlamıyorsun sanırsam ?"

İkimizinde sesi yüksek değildi . Ortamda bir gerilim yoktu . Sakindik . Hem de olmamız gerektiği kadar .

Mesela ben bağırmalıydım . Sinirlenip ona vurmalı sonra Jongsuk'a koşmalıydım  . Ama olmuyordu .  Beynimden  geçen her bir cümle sanki Jeon Jungkook tarafından esir alınmış ve hiçbir şey yapmama izin vermiyordu .

" Seni seviyorum.  " dedi . Aslında diyemedi . Ağzının içinde kısık sesle döndürdü cümlesini. 

' Beni ' Diye düşündüm. 

' Beni ' seviyor .

Vücuduma öyle bir rahatlık gelmişti ki . Sanki yıllardır üzerimde ki yüklerin kalkması için gereken cümleydi ya da benim güçlenmem için gereken cümlelerdi .

" Jung bir şey demeyecek misin ? "

Jung

Peki ya benim gerçek ismim

Onu bilebilecek miydi ?

Bir daha ülke değiştireceğimde benimle gelebilecek miydi ?

Gelemeyecekti .

Bir Dünya yıldızıydı . Bir kız için bütün işlerini bırakıp gelemezdi .

" Jung neyin var ? "

Benden habersiz düşen gözyaşlarımı sildiğinde tekrarlamıştı cümlesini . Daha net bir şekilde . Daha kararlı bir ses tonuyla söylemişti .

" Jung seni seviyorum. "

" Bizden olmaz " diyerek onu ittirerek kendimden uzaklaştırdığımda şaşırmıştı .

Daha da fazla düşmeye başlayan gözyaşlarıma karşı yağmaya başlayan yağmur sanki benim için yağıyordu .

Yapamadığım her bir şey için . Bir o kadar da bana yapılanlar için

Sakladığım sevgim .

Geçemediğim günler .

Bütün arkadaşları evinde otururken dışarı da yediğim dayaklar .

Her ay değiştirdiğim şehirler ve ülkeler

Bulunduğumda ya da her bulunmanın kıyısına geldiğimde annemi görmenin acısı

Bunların hepsini göremezdi . Görürse soğurdu benden . Yapamazdı da zaten . Ünlüydü . Benimle ilgileneceği zaman kaç saat olabilirdi ki .

" Jung , bak ünlü olmamı umursuyorsan onu umursama . "

" Tek sorun o değil . Bir sürü sorun var .  O yüzden olmaz ."

Sinirlenmişti . Benim onun hakkında bilmediğim o kadar çok bilgi varken aynısı onun içinde geçerliydi .

" Jongsukla oluyor ama ! " birden yükselen sesiyle sarsılmıştım .

Onun yüksek sesine karşılık yükselen sesimle hayatımı değiştirecek cümleleri söylemiştim .

Beni bir yere bağlı tutacak .  Kaçmama izin vermeyecek o cümleler benden habersiz ağzımdan dökülmüştü.

" Jongsuk'u her an bırakıp gidebilirim ama seni bırakıp gidemem . "

Bir an oluşan bir sessizliğin ardından bana sarılan Jungkook kulağıma fısıldamıştı .

" Beni bırakıp gitme . "

Yüzlerimizi eşitlemişti . Bir süre sonra  dudağımda hissettiğim baskıyla gözlerimi kapatmış ve ona ayak uydurmaya çalışmıştım .

****************

Bu da 1.2 den sonra flashback in bitişiydi .

Bir şeyler oturur artık sanırsam diye düşünüyorum .

Bölümü geç attığım için üzgünüm .
Ahanda ödev sayım beş kat arttı o yüzden oldu .

Oyumuz lütfen 50 yi geçsin artık . Lütfeen. 

Hayır zaten 2 günde 100 kişi görüyor please bir oy .

Yorum hakkında bir şey demiyorum . Siz beni biliyorsunuz. 

Bu arafa kontrol etmeden attım yanlış varsa ünlem koyun düzelteyim .

Sizi seviyorum .

Görüşmek üzere