Other World - Are you ready for it...?

- Intermezzo -

Een legende, verbonden met de ziel van een moordenaarster.

Woest en ongerept.

In de wereld van legenden en sagen koestert elke mens een zielsdier, een gin, in zich. Het dier vertegenwoordigt hun karakter en ziel. In de ziel van Thakil huist een prachtige draak. Maar in tegenstelling tot normale zielsdieren, heeft het hare een eigen wil.

De draak is een reïncarnatie van zijn vorige "ik".

Hij en Thakil delen een ziel, maar ze zijn niet een wezen. Ze zijn verschillend. Ze zijn gevaarlijk.

Harnock en zijn Clan weten dit. Zij, de Wolven, hebben als taak het Weideland van Eden te beschermen. Hun zielsdier staat hen toe vrijrond te lopen over de radioactieve bodem. Die immuniteit is een van de eigenschappen van de Wolf als zielsdier.

Wolven worden ook gekenmerkt door een extreem doorzettingsvermogen en een ongekende loyaliteit. Eens ze een Clan gevormd hebben kan niets of niemand daar nog iets aan veranderen.

Deze kenmerken zijn eigen aan dit specifieke zielsdier en zijn zo uitgesproken dat ze worden gecategoriseerd als een kracht. Een sterke eigenschap. Elke gin heeft zo zijn eigen kracht en die kan al dan niet door de mens in kwestie worden benut.

Thakil, de moordenaar, de vluchtende gevangene, bezit zoals eerder vermeld, demythische Gouddraak als gin. De Kracht van de Gouddraak is de manipulatie van het weer.

Zoals hierboven beschreven, is deze specifieke gin een reïncarnatie van een bestaand wezen. Dit wezen, jaren geleden gestorven, heette Namiero. In zijn vorig leven werd hij door iedereen aanbeden.

Mensen eerden zijn naam en bouwden stambeelden voor hem. Feesten werden gegeven ter ere van zijn bestaan.

Want een Gouddraak was een zeer zeldzaam wezen. Een wezen dat een keer permillennium geboren werd. Voortgebracht uit het ei van een Vuurdraak uitgebroed in zout en droogijs.

Wat echter niemand in het vorige millennium wist, was dat Namiero een duistere kant koesterde. Er huisde een kwaad in hem dat zo donker en verdorven was dat het op een dag de wereld zou verwoesten. Na dedood van zijn geliefde gaf het mythische wezen toe aan de duisternis en werd hij een monsterlijke, wraakzoekende Helledraak.

Zijn schubben werden zwart, zijn ogen vuurrood en zijn vleugels gescheurd en gevorkt bij de uiteinden.

Namiero, de verpersoonlijking van het absolute reine en goede, was verandert in de drager van duisternis en de brenger van rampspoed. Nadat hij de wereld tot as en rokend puin had gereduceerd werd hij uiteindelijkgedood door een jonge soldaat.

Namiero's naam werd voor eeuwig vervloekt en zijn standbeelden werden vernietigd. Eeuwen later waren de Oorlog en de verhalen rond Namiero niets meer dan dat. Verhalen. Vage afschilderingen van hoe het leven ooit was geweest. In de wind verdwaalde zandkorrels waarin de wereld van weleer gevangen zat.

Iedereen was de Gouddraak en zijn gevaarlijke duistere zijde vergeten. Iedereen behalve de Clan.