Other World - Are you ready for it...?

- Intermezzo -

Ruby is een van de personages wiens achtergrond ik u zomaar even onthul, Lezer. Omdat u toch een paar antwoorden moet krijgen, nietwaar?

De dievegge was zo berucht omwille van haar gave. Het was de kunst om op willekeurige plaatsten luiken te openen naar andere locaties. Een soort teleportatiegave dus.

Een gave die inging tegen alle wetten van ruimte en tijd.

Deze gave had haar de mogelijkheid gegeven te ontsnappen uit de sekte die ze zo verachte.

Acht jaar lang was ze daar opgesloten geweest. De sekte had haar leren stelen en haar aan afschuwelijke rituelen onderworpen. Ze geloofden in een woeste god. Een god die kinderoffers eiste. Krutjs.

Ruby was de enige uit haar klas die het offersritueel niet had moeten ondergaan.

Waarom? Ze was de beste geweest. Ze was altijd de beste geweest. In het stelen, in het manipuleren van haar slachtoffers en in haar vele theoretische proefwerken. In alles.

    Toen ze zes was had ze haar eerste offersceremonie bijgewoond. Het was haar verjaardag geweest. De sekte had Millie, haar beste vriendin voor haar ogen de keel doorgesneden.

    Ruby had haar wijs- en middelvinger in het bloederige offersbassin moeten dopen en twee vegen over haar wangen moeten trekken, een aan elke kant.

Links voor de hemel.

Rechts voor de hel.

De hele sekte had zijn vingers in het bassin gedoopt.

Misselijk was Ruby ervan geworden. Die dag had ze gezworen nooit nog om iemand te geven. Nooit nog vrienden te maken. Nooit nog zo een pijn te voelen. Alsof haar hard door een vleesetend monster aan stukken werd gescheurd. Nooit meer.

    Twee jaar later had ze haar gave ontdekt. Ze had nog getwijfeld of ze zou ontsnappen. De sekte was tenslotte haar huis, haar thuis. Kon ze wel zonder hen?

Maanden had ze getwijfeld. Tot op het moment dat haar vader naar haar toe was gekomen met de mededeling dat ze haar eerste martellessen zou krijgen. Diezelfde avond was ze ontsnapt.

Ze konden Ruby pijn doen zoveel als ze wilden, ze was er inmiddels tegen bestand. Maar ze had er niet aan moeten denken dat zij een ander wezen pijn zou moeten berokkenen. Daarmee was de knoop dus doorgehakt.

    In de jaren die volgden verdiende ze de kost met stelen en bedriegen. Doordat ze zo klein was en onschuldig oogde verdacht niemand haar op het eerste gezicht.

Ze had een goede naam voor zichzelf gecreëerd in het milieu van de getto's. Af en toe kreeg ze betaalde opdrachten, maar voor het merendeel stal ze voor zichzelf. Ze leidde een sober leven, want ze wou de aandacht niet op zichzelf vestigen, voor het geval de sekte het te weten zou komen.