Other World - Are you ready for it...?

5. Thakil

De wolven hadden gelijk gehad, dacht ze bitter. De duisternis nam met de dag toe. En soms nam de verwoestende, monsterlijke drang van de Helledraak haar lichaam over en werden haar aders zwart en haar ogenrood.

In het begin waren de zwarte lijnen na een tijdje verdwenen, maar de laatste maanden waren ze niet meer vervaagt. Integendeel. De lijnen verspreidden zich langzaam over haar lichaam.

Haar hele rechterarm had er al aan moeten geloven. Haar huid was bezoedeld door de zwarte aderen van Namiero. Ze vormden een grotesk patroon van haar vingertoppen tot aan haar schouder. Dat patroon werd weerspiegeld in de goudgele schubben van haar zielsdier.

Enkele zwarte schubben waren zichtbaar in de rechter voorpoot van de draak. Als opgedroogd bloed op de oppervlakte van een gouden standbeeld.

    Ze was moe. Thakil was al ruim een maand op de vlucht voor de Roedel. Ze waren de bewakers van de vrede van het Weideland van Eden. Het Weideland was hun domein en werd omsloten door hoge, besneeuwde bergtoppen.

Thakil sloeg met haar vleugels en vloog als een schitterende diamant door de rozige hemel van de vroege ochtend. Ze hoopte dat ze op dit vroege uur geen hippogriffen of griffioenen zou tegenkomen.

    Overal loerde gevaar, bedacht ze zorgelijk. Op de grond slopen de wolven. In de grond kropen de aardmannetjes. En in de lucht vlogen de hippogriefen en griffioenen om ter snelst.

Over de bossen kon ze maar beter zwijgen. De kabouters en trollen met hun, eveneens ondergrondse, koninkrijken en bloederige kerkers vol martelwerktuigen... Ze moest er niet aan denken.

    De kabouters in het Weideland van Eden hadden scherpe tanden, zwarte ogen en gescheurde en bevlekte donkerrode fluwelen mutsen. De duivelse versie van een doorsnee kabouter zeg maar.

        De trollen op hun beurt, waren tot op de tanden toe bewapende vleesklompen met etters en zweren.