Desperation of a Broken Heart (COMPLETED)

CHAPTER 30

**

Choosing the right decision will not be depended on a simply question, how this may come right? But will depend on how this may come right purposely aiming for happiness.

**

Masakit? Oo! Sobra-sobra, sobrang sakit, pakiramdam ko bumalik na naman ako sa nakaraan pero ang pagkakaiba ay hindi si Sophia ang dahilan ng sakit na nararamdaman ko kundi ang babaeng dati kong kinasusuklaman pero ngayon ay lubusan kong minamahal. I don't know if I could still stand a day without her by my side.

This is going me crazy! Bakit ba hindi ko siya makuhang bumalik sakin? I know that a lot of mistakes were done and a lot of wrathful things were occurred and that happened because of me! Because of my stupidity!

I can bear any punishments that the world would throw on me but not this one, just not this one! Kaya kong isuko ang lahat ng meron ako kung ang kapalit ay makuha ko lang muli ang pagmamahal niya. Siya lang at ang mga anak namin ay sapat na sakin.

"Bakit ba nangyayari ito!" I asked myself as I threw those shitty papers in the table.

Hindi ko pipirmahan ang papeles na iyan, she's mine and mine alone! Hindi ko siya basta-basta isusuko. Nagawa ko na siyang makuha noon kaya magagawa ko muling makuha siya at mahalin ako ngayon. Ayoko siyang pilitin, as much as possible, I want to get her back in the most sincere way I could do. Alam kong may pag-asa pa. Alam kong ako pa rin ang mahal niya dahil nararamdaman ko iyon. She can tell me anytime she wants that she doesn't love me no more but those words can't still dignified her actions, I know I still have place in her heart and if she's trying to get rid of that, I won't let her do.

Mamahalin niya ako kahit na anong mangyari!

**

"I d-don't know what to do anymore..." I stated as I put my hands in my face to cover the tears that is about to fall.

I decided to go here at Jess's house, wala naman si Kuya dahil nasa trabaho ito. I already told her everything happened between me and Johann at nasabi ko na rin sa kanya kung gaano ako naguguluhan sa nararamdaman ko ngayon.

I don't have any friends to talk to kaya kahit alam kong kapatid siya ni Johann ay alam ko namang mapagkakatiwalaan ko siya.

Sinabi ko sa kanya ang lahat-lahat. Sa kung papaano nadiskubre ni Johann ang mga bata hanggang sa humatong sa muntikang pagniniig namin.

"Tell me Shannon, do you still love my brother?" Bigla niyang tanong na nakapagpahinto sa paghikbi ko. I don't know myself if this feeling is still love. Alam ko sa sarili ko na pinilit ko siyang kalimutan noon at ang alam ng isip ko ay nagawa ko na noon na kalimutan siya pero bakit iba ang nararamdaman ko ngayon. I felt suppurated.

"Mahal ako ni Jonathan." Bigla kong sagot. Alam kong para akong tanga para sabihin sa kanya ang bagay na hindi naman sagot sa tanong niya pero yun ang lumabas sa bibig ko kaya wala akong magagawa don.

Nakita kong tinitigan niya ako na tila inoobserbahan.

"Mahal na mahal......" Dagdag ko pa.

"Do you love him?" She asked back as I looked up for the right words to say.

"I l-love him?" I stated. But, there's something wrong with my answer and I'm aware of that.

"Is it a question or an answer?" Tanong niyang muli pero naguguluhan ako. Kailangan kong umayos, mali ang maguluhan ako sa nararamdaman ko. I know that I've moved on at si Jonathan na ang mahal ko. Siya ang dapat kong mahalin.

"M-mahal ko siya. Yun ang dapat." Saad ko ng hindi makatingin sa mga mata ng kaibigan ko.

Nakita kong bigla siyang natigilan at napabuntong hininga bago ito muling nagsalita.