Desperation of a Broken Heart (COMPLETED)

CHAPTER 27

**

Being desperate is not a good thing; learn to do things in the most positive way to have positive outcomes in the future. Remember that once a person was provoked there's a tendency to have more madness to come.

**

"Mamee, can I buy dit (this) one?" Tanong sakin ni Joseph hawak ang t-shirt na asul, nandito kami ngayon sa MOA para maglibot at ipagshopping na rin sila, it's been a week since they got out of the hospital at ang sabi naman ng doctor ay okay na silang ilabas.

Nilingon ko siya at ngumiti para tugunin ang tanong niya.

"Okay, baby boy. Get that one." Nakita ko namang ngumiti ito at lumapit sakin sabay yakap. "Thank you Mamee."

Nilingon ko naman si Joshua na kasalukuyang hawak ang isang shirt at isang hoodie jacket na pambata. He seems having a hard time choosing between the two.

"What're you doing baby?" I asked as he looks at me confusedly.

"Mamee, can I buy both?" He asks pleasingly.

"Magkano ba ang budget mo ngayon?" I asked as he pouted.

"Five tawtand (thousand) po mamee." Sagot niya.

"How much have you spent already?" I asked again.

"Turee (three) tawtand (thousand), two wanred (hundred) po, mamee." Muling sagot niya.

"And how much money left in your pocket?" Tanong ko dito na binibigyan ko ng palaisipan na alam kong masasagot naman niya.

"One tawtand (thousand), eight wanred (hundred) po." Anya.

"Now, kinda think if your money is enough to buy both clothes. If it does, you may have both." I crossed my arms. The shirt price is 899.00 and the hoodie costs 1,200 with a total amount of 2,099 Pesos. So kulang pa siya ng 299 pesos.

He pouted as he put down the shirt and chose the hoodie instead. Hindi na niya kailangan magsalita dahil alam ko naman na kahit mag-aapat na taong gulang palang sila ay matalino talaga ang mga yan. I already taught them how to do mathematics and I'm not shocked to find out that they're a fast learner. Alam ko naman na dapat ay ienjoy nila ang kabataan nila at ituon sa paglalaro at pageenjoy pero mas mabuti na rin na habang maaga ay matuto na rin sila patungkol sa edukasyon.

Nakasimangot itong humarap sakin sabay abot ng hoodie, alam kong gusto niya talagang makuha rin yung shirt kaya malamang ay nagtatampo iyan. Kahit labag sa loob ko na hindi mabili ang gusto niya na kahit kaya ko namang bilhin ay ayoko pa ring ma-spoiled ko ang mga anak ko kaya nga naisipan kong bigyan nalang sila ng budget na tig-5 thousand twing aalis kami at mamasyal para sila mismo ang maglilimit sa sarili nila sa paggastos dahil sa limitado lang ang pera nila. Hindi porket medyo nakakaangat kami sa buhay ay dapat ko ng sundin ang lahat ng luho nila.

Everything has limitations yan ang lagi kong pangaral sa kanila.

Pagkalabas namin sa store ay pumunta muna kami sa foodcourt dahil sa nagugutom na rin sila.

Nabigla ako sa pagring ng phone ko, it's Jonathan.

"Wait here, boys" Sabay lingon ko sa kanilang dalawa na ngayon ay kasalukuyang nakaupo sa bench. "Wag kayong aalis dito ha. I'll just need to answer this call." Sabi ko at naglumayo sa isang stall para bumili ng makakain nila habang nakapila ako sa isa sa mga store ay nagring ulit ang cellphone ko dahil nawala ang tawag kanina.

This time, I answer his call. "Hello?"

"Bakit hindi mo sinasagot kanina babe, nasan na ba kayo?" Tanong niya.