Cambaz'ın Maskesi

15.episode

yavbahxf Hatçik'e ithafen💫

Keyifli okumalar!

~Beşinci mevsimim sensin.Sen sadece sen değilsin:bensin,bendesin,benimsin~

Bahar

Boşluktaymış gibi savrulan kırgın ruhum hayatımda tek anlamı olan adamı görmesi sonucu durmuştu.Bir kalp ancak bu kadar güzel ata bilirdi.Bir kalp ancak bu kadar güzel attırıla bilirdi...

Kelimelerin tükendiği ve ya yetmediği an değildi bizimkisi.Aksine,her şeyin başlangıcı,tüm kelimelerin yeniden konuşulmaya ve sarf edilmeye başlandığı noktaydı burası.

Büyük bir hata yaptığımı şimdi bir kez daha anlamıştım.Hem de iki kez.Birincisi,buraya gelip,her şeyi arkamda bırakmaktı.İkincisi ve en aptalcası ise onun beni bırakacağını düşünmüş olmamdı.

Şu an buruk bir mutluluk yaşıyordum.Burdaydı,yanımdaydı.Ama onun yüzüne nasıl bakacağımı bilmiyordum.Hem babamın yaptıkları,hem de onu bırakarak buraya gelmiş olmam hataydı.Ve bu hatalarımın arkasına saklana bilecek bir yüzüm yoktu.

"Bana bak Bahar."

İtiraz kabûl etmeyen keskin sesi bana ne kadar kırgın ve kızgın olduğunu gösterdiği gibi yere diktiğim gözlerimi onun mavilerine çıkarmıştım.

"Biliyor musun Bahar?Bu kalbim olmasaydı ve sana bağlanmasaydı şu an burda olmayacaktım!Ama maalesef benim bu kalbim senin korkak kalbine bağlanacak kadar cesur!"

Kırgındı işte.Bana fazlasıyla kırgındı.

"Ne gibi bir bahanen ola bilir ki senin buraya gelmen için?!Aşık değil misin?Yapma Bahar.İnsanın dili yalan söyleye bilir ama gözleri asla.Bu gün bana beni sevmediğini söyleyince sürekli gözlerini kaçırmasaydın belki bir az inandırıcı ola bilirdin."

"Yavuz..."

"Ne yapmayı düşünüyordun,Bahar?Bizi severek ayırmayı isteyecek kadar mı üzüldün?Ben vardım.Benim sevgim vardı.Neyim yetmedi de buraya kadar geldin her şeyi silerek?"

Söylediği her bir cümlenin haklı oluşu muydu canımı acıtan?Onu bu kadar haklı çıkardığım için kendime olan kızgınlığım hiç bir zaman dinmeyecekti.

"Her şeyi terk ede bilirsin.Arkadaşlarını terk ede bilirsin.Anneni terk ede bilirsin.Şehrini,ülkeni terk ede bilirsin.Ama biliyor musun neyi asla terk edemezsin?"

Elimi alarak kalbine koydu.

"Benim bu zavallı kalbimi asla terk edemezsin..."

Daha sonra elimi bıraksa bile,çekmemiştim elimi kalbinden.Orası benim tek yuvam,tek sığınağımken nasıl terk ede bilmiştim orayı? Daha doğrusu tam gitmek üzereyken kalbi son çırpınışlarıyla tutmuştu beni.Peki,ben yine ordan ayrılmak için çaba gösterecek miydim?

Hayır.Beni bu derece seven bir adamı asla bırakmayacaktım.

"Ulan niye gidiyorsunuz,niye?Neden hayatımda değer verdiğim tüm kadınlar gidiyor?Önce annem ve kardeşim.Daha sonra da babaannem.Şimdi de sen!Ne var bu gitmelerde!?"