darkwish1 ithafen🌹
Not:Multiyi aça bilirsiniz.Bittiği yerde tekrar açınız💦
Keyifli okumalar!
~-Gözden ırak olan gönülden de ırak olur mu efendimiz?
-Hayır Olric.Yüreğinde yer açıp oturttuğun her kimse,seninle gider her yere~
2 ay sonra
Bahar
Gözlerimi rahatsızca açtım.Kendimi hiç iyi hiss etmiyordum,başım çok kötü ağrıyordu.Yataktan kalkmak için yeltendiğimde günlerdir doğru düzgün yemek yemediğimden olsa gerek yeniden yatağa kapaklanmam bir olmuştu.
O an kapımın açılmasıyla Nazlı ve Eylem gelmişti içeri.Beni yatakta o halde görünce hemen gelip,kolumdan tutarak kaldırmaya çalıştılar.
Ben oturduktan sonra onlar da karşımdaki koltuğa geçip,oturdular.
"Kuzum,bir az yemek yemek ister misin?Bak,zaten çok güçsüz düşmüşsün.Bir şeyler yemen gerek."
Eylem haklıydı,bu üç ay içerisinde o beni terk ettiğinden beri ne doğru düzgün yemek yiyordum,ne de dışarı çıkıyordum.
"Haklısınız kızlar.Ben bir az yemek yiyeyim.Daha sonra da duş alırım."
"Harika!O zaman ben hemen sana hazırladığım domates soslu makarnadan getireyiim!"
Nazlı ellerini bir birine çırparak sevindikten sonra hemen odadan çıktı.Benim bu ruh halim kızları da etkiliyordu,yanımda kalmamaları için her ne kadar ısrar etsem de onlar bu teklifi redd etmişlerdi tabii ki.
Nazlı'nın makarna demesiyle gülümsemiştim.En sevdiğim yemek vardı,en azından bunun için yiye bilirdim yemeğimi.Daha sonra gülümsemem yüzümde soldu.
O lanet olası günden önceki gece benim için makarna yapmıştı.Bir az tartışdığımız için ben makarnayı yememiş,odama çıkmıştım.O da beni düşündüğü için-daha doğrusu ben böyle zann etmiştim -odama yemeği getirmişti.
Eylem değişen yüz ifademi görmüş olacak ki,tedirgin sesiyle beni sesledi.
"Bahar,ne oldu canım?"
"Biliyor musun,Eylem?Bana makarna yapmıştı...Ben trip atıp yemeyince,odama getirmişti.O kadar güzel ilgilenmişti ki benimle...Nerden bile bilirdim her şeyin yalan olacağını?Beni vurduktan sonra hastaneye bırakıp gitmek de ne demek?Hiç mi değerim yoktu gözünde?En zor anımda annem ölürken bile yanımda değildi.Onun için bu kadar basitmişim demek ki..."
"Düşünme artık o herifi!Senin de dediğin gibi annen ölürken,senin en zor anında yanında değildi.Unut,biliyorum zor ama unut!"
Bu sırada elindeki tepsiyle Nazlı girdi içeri.Tepsiyi gelip dizlerimin üzerine bıraktı.Yemeğimi yavaşca yemeğe başlarken göz yaşlarımı akıtmamak için zor tutuyordum kendimi.
"Her şey geçecek.Tamam mı?Zor olacak ama sen önüne bakmalısın,Bahar.Belki annen yanında değil ama kız kardeşlerin yanında.Biz yanındayız,Bahar.Her ne olursa olsun senin arkandayız."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cambaz'ın Maskesi
Short Story"Cin olup,adam çarpmak ve cellat olup kelle uçurmak işimin bir parçası." "Cambaz şarkısını bilmiyorum sanma!" "Şarkısını bile bilirsin ancak.Kendisini değil." Yatağa uzanıp gözlerimi yumduğumda dudaklarımdan o sözcükler döküldü ve kendimi derin bi...
