Sabah kalkıp işlerimi halettikten sonra Bobby'nin yanına gittim beraber komutanın yanına gidip son detayları konuştuk. İşimi halledip hastaneye geçmek için hazırlandım. Yolda Momo'yu görünce ilk önce konuşmak istedim daha sonra vazgeçtim. Beni görmediğimi umarak hastaneye giriş yaptım.
Jisoo'yu bulmaya çalışırken hastasının yanına girmek için hazırlanan Jennie'yi gördüm. Beni gördüğünde ufak bir tebessüm etti. O gittiğinde arkamdan seslenen Jisoo'ya döndüm.
Js; Naber aşk ben yine mutlu günündeyim.
L; Ne oldu ne bu mutluluk?
Js; Yeni bilgiler öğrenip zihnimi genişlettim.
L; Şu hayat bilgisi şeyi mi?
Js; Hayat bilgisi mi o ne be?
L; Rosé öyle söylemişti.
Js; Ha evet ya hayat bilgisi öğreniyorum. Yaşam zor malum.
L; Sizi anlamak için beynimi evde bırakmam lazım.
Js; Çok komiksin bebeğim. Hahaha çok güldüm bak. Gerizekalı.
L; Sen olayları biliyor musun?
Js; Momo mu?
L; Kim söyledi?
Js; Kesinlikle Rosé değil.
L; Ben bu kızı öldürsem keşke.
Js; İzin vermem.
L; Üf neyse, sence ne yapmalıyım?
Js; Yüz yüze konuş bence.
L; Ne zaman?
Js; Valla şu an arkanda bize doğru geliyor.
L; Hadi canım.
Js; Kolay gelsin Jisoo kaçar!
L; Nereye salak gel buraya beni bekl-
M; Lisa. Biraz konuşabilir miyiz?
Derin bir nefes alıp bana seslenen kıza doğru döndüm.
L; Tabii.
M; Ben öncelikle özür dilerim ama duygularıma hakim olmamı isteme benden. Sana karşı zaafım var sana karşı koyamıyorum. Biraz anla beni lütfen. Belki yanlış bir zamandı belki de yeterince anlatamadım ama içimdeki hissi baskılayamadım.
L; Momo seni üzmek ve umutlandırmak istemiyorum. Ben sana karşı arkadaşlıktan fazlasını hissedemem. Seni de üzmek istemem.
M; Biraz denesen? Ben beklerim.
L; Olmayacak duaya amin demek gibi olur.
M; Lütfen sadece dene. Bir şans versen seni dünyanın en mutlu kadını yapabilirim.
L; Bilmiyorum yani be-
Dudağımda hissettiğim sıcaklıkla Momo'nun beni öptüğünü anlamıştım. Şaşkınlıkla donup kalsam da ona karşılık vermemiştim.
Şok geçer geçmez anında onu itip kendimden uzaklaştırınca yüzünün düştüğünü görmüştüm. Fakat yaptığı şey çok iğrençti. Hem bu benim ilk öpücüğümdü ve kesinlikle böyle hayal etmiyordum. Tam ağzımı açıp konuşacaktım ki arkamdan gelen ses beni yerin dibine sokmuştu.
J; Kızlar bölmek istemem yanlış anlamayın ama özel işlerinizi tuvalette falan halledin koridorda çoluk çocuk aile falan oluyor rahatsız olanlar olur. Şikayet gelsin istemeyiz öyle değil mi? Burası nezih bir kurum.
"Nezih mi? Sen sevgilinle hasta odasına yiyişiyorsun ama??" Diyemeden lafları dinlemeye başladım.
M; Tabii kusura bakmayın. Birbirimiz özlemişiz biraz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Love Is An Agent // JenLisa
Fanfiction"Madem aşıksın bana ama aşkımız gizlilik gerektiriyor gizlilik senin en iyi yaptığın iş değil mi? Öyleyse bana sadece sevgini bahşet gerisini bana bırak, bırak ki seni ve aşkımızı özgürlüğe kavuşturmak için her şeyi yapayım. Mesela gel kaçalım burad...
