Druga siostra Haiby przyjeżdża do Japonii. Oczywiście będzie uczyć się w Nekomie. Kuroo zaczyna się interesować nową uczennicą.
Część 2 już jest!
Zapraszam do czytania 2 części pt. "Stalker".
Przez całą noc śniły mi się koszmary. Ciągle przed czymś uciekałam,a moja głowa powtarzałą te słowa jak mantrę :
"NIE PAMIĘTASZ OBIETNICY ?!"
"MAI NADAJE SIĘ DO TEGO NAJLEPIEJ!"
Obudziłam sie gwałtownie z niemym krzykiem na twarzy. Usiadłam i spojrzałam na zegarek znajdujący się na biurku. Mała wskazówka wsazywała numerek "9",a ta duża była na numerku "6". Tata zawsze mi powtarzał,że rano numerek "9" oznacza dziewiątą rano. Odrzuciłam kołdrę i zeskoczyłam z łóżka na podłogę. Wybiegłam z pokoju zostawiając otwarte drzwi. Gdy biegłam po podłodze słychać było plaskanie moich nagich stóp. Minęłam salon,łazienkę oraz inne pomieszczenia. Cała zdyszana i mokra wbiegłam do kuchni.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Mama i tata odwrócili się zdumieni w moją stronę.
- Tato! Musimy się śpieszyć,bo idziemy do przedszkola! - zawołałam.
- Nic się nie martw! - zaśmiał się tata. - Alisa i Lev są już na miejscu,a ty dziś zostajesz w domu.
- Zostaję w domu?! Czemu?! I gdzie dziadek oraz babcia?! - rozejrzałam się po pomieszczeniu szukając starszych ludzi.
- Dziadek poszedł zaprowadzić twoje rodzeństwo do przedszkola,a babcia jest w salonie. Weź kąpiel, ubierz się i chodź na śniadanie. Później wszystkiego się dowiesz. - powiedział spokojnie.
- Ok. - I już mnie nie było.
Wzięłam pierwsze ciuchy z brzegu i pobiegłam do łazienki. Nie chcąc marnować czasu na kąpiel zwyczajnie zmoczyłam ręcznik ciepłą wodą i dokładnie się wytarłam. Szybko narzuciłam na siebie ciuchy i pognałam do kuchni. Gdy wparowałam do pomieszczenia wskoczyłam na niebieskie krzesło. Cała zniecierpliwiona huśtałam się na krześle.
- Mamo szybciej! - zawołałam do zielonookiej rodzicielki. Kobieta zaśmiała się na moje słowa. - Co ci się tak śpieszy ? - zapytał tata. - Nie mogę doczekać,aż mi wreszcie powiecie o co chodzi. - powiedziałam,a rodzice posmutnieli.
W TEDY JESZCZE NIE WIEDZIAŁAM ,ŻE BĘDĘ ŻAŁOWAĆ TYCH SŁÓW...
