Podrywacz || Kuroo x OC

Część 1 : Rozdział 5

Nightcore Życie jak Poemat

Kilka dni po kłótni...

Obudziłam się przez wczesne,wiosenne światło słońca wpadające do sypialni.
Bez pośpiechu podeszłam do szafy. Wzięłam ubrania i poszłam do łazienki.
Wychodząc czysta i ubrana wpadłam na Victora.
Przywitałam się z nim namiętnym pocałunkiem.
Następnie poszłam do pokoju córki. Naprawdę nie musiałam się śpieszyć,bo lubiła długo pospać. Jednak nie tym razem.

Zaraz po wejściu do dużego pomieszczenia odsłoniłam okno zakryte pięknymi,różowymi firankami.
W pokoju od razu zrobiło się jasno. Zabrałam dziecko do łazienki,gdzie zostało wykąpane i ubrane.
Minęło kilka minut za nim znalazłyśmy sie w jadalni.
Przy wejściu zostałam ciepło powitana przez teścia.
Minęłam teściową,która tylko skinęła głową.
Po śniadaniu postanowiliśmy,że dzisiejszy dzień spędzimy w mieście poprawiając nasze relacje.

Wróciliśmy wieczorem.
Bez kąpania przebrałam Alisę i położyłam spać.
Gdy upewniłam się,że zasnęła poszłam do kuchni,gdzie zrobiłam herbaty dla czterech osób.
Wchodząc do pokoju gościnnego zauważyłam,że moja rodzina zebrana jest przy telewizorze.
Podeszłam do stolika i zaczęłam po kolei stawiać kubki na blat jednocześnie zerkając na ekran telewizora,gdzie były wyświetlane wiadomości.
Prawie oblałam się gorącą herbatą na wieść,że ta ciężarna kobieta od wypadku zmarła razem ze swoim mężem osieracając dziecko.

Reakcje rodziny były różne.

Mąż ledwie wydusił : "Biedne dziecko..." , a mój teść wyraźnie posmutniał.

,,Stara Jędza" skomentowała to kręcąc głową : "Że też są jeszcze tacy bezmyślni ludzie,że siadają po pijanemu za kierownicę!"

Ja nic nie powiedziałam.

JEDYNA.

"Chyba nie zauważyli... - pomyśłałam - ... to dobrze. "

Nie było dobrze,bo w głowie miałam wielgachny mętlik.
Współczułam temu dziecku,że straciło rodziców.
Bądź co bądź ja sama nie dawno borykałam się z tym problemem...

Nawet ,gdy wszyscy już spali ja kręciłam się nie mogąc zasnąć.

CZEMU CZUŁAM SIĘ WINNA?!