çinli

2.4

| zixuan |

"Enes'i beklesek mi?"

Eray'ın sorusuna omuz silkip "Bilmem." dedim. Enes'i görmeye hevesli değildim ve şuan onunla karşılaşmak istemiyordum. Öpüştüğümüzü hatırlıyor muydu bilmiyorum fakat attığım mesajdan sonra unutmayacağına emindim.

"Mesaj attım cevap vermedi, gidelim biz."

Kafa sallayıp yürümeye başladım.

"Ee alıştın mı okula? Zorlandığın şeyler olursa söyle yardım ederim."

Gülümseyip teşekkür ettim.

"İngilizcen nasıl?" dedim. Gülüp elini hafifçe salladı.

"İdare eder."

"Yardım edebilirim, ingilizcem iyi."

"Eyvallah, bak senin de bir şeye ihtiyacın olursa söyle. Okulda sıkıntı veren olursa hallederiz."

Bana karşı olan samimi tavrını seviyordum. Ara sıra mesaj atıp bir şeye ihtiyacım olup olmadığını soruyordu.

Gülümseyerek karşılık verdiğimde elini omzuma atıp yürümeye devam etti.
Okul kapısından içeri girdiğimizde sevgilisiyle oturan Enes'i gördüm. Sabahları beni bekle diyordu fakat beklemeyen oydu.

Eray, Enes'e selam verip yürümeye devam ederken sadece "günaydın" dedim. Beyza karşılık verirken Enes yüzüme bile bakmamıştı.

***

Üstümüzü değiştirdikten sonra bahçeye çıkmıştık. Ortaokulda beden eğitimi derslerinde oyun oynardık. Lisede bu işler nasıl yürüyordu bilmiyordum. Okulda bulunduğum süre boyunca denk gelmemiştim.

"Bugün serbestsiniz, isteyen basketbol isteyen futbol oynasın. Kızlar voleybol oynamak istiyorsanız biriniz gelsin top vereyim. Ders çalışmak isteyenler sınıfa gitsin, ses çıkarmadan çalışın. Sınıftan dışarı çıkmayın."

Hoca cümlesini bitirir bitirmez spor salonuna girmişti. Eray elinde basketbol topuyla gelip bana uzattı.

"Sen basketbol oyna kanka, biz futbol oynayacağız. İstiyorsan bizimle oyna. Oynamak isteyeceğini düşünmediğim için topu aldım."

Gülümseyip uzattığı topu aldım. Düşünceli çocuktu çünkü futbolu sevmediğimi biliyordu ya da "lütfen oynama." deme tarzıydı bu.

"Basketbolda daha iyiyim, sağol."

Eray saçımı karıştırarak futbol sahasına doğru giderken Ata da gülümsemişti. Enes yine ruh hastasıyım tavırlarında sahaya girip topu sektirmeye başlamıştı. Yan taraftaki basketbol sahasına girip elimdeki topu bir kaç kez sektirdim. Sınıfın yarıya yakın bir kısmı, çoğunlukla kızlar, sınıfta ders çalışmayı seçmişti. Son seneydi ve haklılardı.

Mert sonradan gelmişti ve içinde sadece ben olduğum sahaya girip elimdeki topu almıştı. Potaya doğru salladığında top potaya ulaşmadan topu almıştım.

"Basketbol oynayabiliyorsun."

"Evet." dedim gülerek. "Oynayabiliyorum."

O da güldü. "Ve sen basketbolu futbola tercih ediyorsun." diye ekledim.

"Şuanlık seni futbola tercih ediyorum." dedikten sonra elimdeki topu hızlıca alıp potadan içeri sokmuştu.

"Yanlış anlama, yakın arkadaş olmak istiyorum."

***

"Hocam oy verilecek, herkes sırayla gelsin."

Nöbetçi öğrenci duyurusunu yapıp sınıftan çıkarken herkes ders kaynadı diye seviniyordu. Sınıftan çıkmaya başladıklarında Eray "hadi kalk" diyerek yürümeye başlamıştı. Enes yanımda oturmaya devam ediyordu. Mantıken ben onun yanında oturmaya devam ediyordum ama başka boş sıra yoktu.Yani çok istiyorsa kendisi gidebilirdi.

Sıradan kalkıp kapıya doğru yürüdüm. Koridora çıktığımda Yasin "Oylar Yasin'e" diye bağırıyordu. Gülmeye başladığımda yanımıza gelip elini çakmam için bana doğrulttu. Bir beşlik çakıp gülümsedim.

"Ahmetciğim astığım afişleri indirtmiş, başkan seçilerek ağzının payını vereceğim, it herif."

Yasin bağırmaya devam edip yanımızdan ayrılırken Ata iç çekti.

"Bu küçükken camdan düşmüştü hatırlıyor musun Eray? Kesin o zaman bir şeyler oldu."

Eray kahkaha atıp kafa sallarken ben de güldüm. Enes düz suratıyla önden yürümeye başladı. Eray "nesi var bunun" bakışlarını bize yolladığında omuz silktim.

***

"Sina! Dur bekle kanka."

Yasin koşarak yanıma gelirken elini omzuma attı.

"Verdin mi oyunu?"

Gülümseyip sana salladım.

"Evet Kaya'ya verdim." dedim tepkisini merak ettiğimden.

"Yemem bu şakayı, zaten komik de değil."

Gülmeye başladığımda okul kapısına doğru yürümeye başladı.

"Nereye gidiyoruz?" dedim. Şaşkın bir ifadeyle yüzünü bana çevirdi.

"Cumaya gidiyoruz kardeşim. Cuma namazı kılacağız."