That one thing I needed (Voltooid)

Geen Werk

Ik word wakker gemaakt door een hevige ruzie. Mijn ouders zijn weer aan het bekvechten. Ik kijk op de klok, 6.30, tijd om op te staan als ik op tijd wil komen voor mijn werk. Ik kijk mijn kleine kamer eens rond. Ik heb een groot raam in mijn kamer, dat is het enige positieve aan dit huis. Mijn eenpersoonsbed staat voor het raam. Aan de rechterkant van mijn bed heb ik een kleerkast met een spiegel en aan de linkerkant is er mijn bureau en boekenkast. Ik gebruik mijn bureau niet meer sinds ik gestopt ben met school. Gelukkig heb ik mijn middelbaar wel afgemaakt, ik was een goede leerling, al zeg ik het zelf.

Ik kijk terug op de klok, 6.40, ik moet echt opschieten. Tijd is kostbaar.
Ik sta snel op en ga naar onze enige douche in het huis. We hebben een klein huisje met 2 slaapkamers, 1 badkamer, een keuken en een kleine living. We hebben geen tuin maar we zijn wel dicht bij het bos. Ik loop naar de douche en kijk in de spiegel. Een meisje met bruin haar en bruine ogen kijkt me aan. Ik ben aan de witte kant en ik ben best wel mager. Maar ik vind het wel goed, past bij mijn lengte van 1m55.

Ik ga naar de wc, was mijn gezicht, poets mijn tanden en kam snel mijn haar. Dat is eigenlijk mijn hele ochtend routine. Dan loop ik terug naar mijn kamer en trek de kleerkast open. Ik haal er een zwarte trui en broek uit. Ik hou van de kleur zwart, ik vind het iets misterieus hebben. Ik kijk weer op de klok, 7.00, juist op tijd. Ik verlaat mijn kamer en loop naar de keuken. Mijn ouders zijn al op, ik weet dat ik nu weeral een preek krijg van mijn moeder dat ik niets doe in het huishouden. Dat doet ze altijd, ze verwachten te veel van me. Ik kijk ze aan en ga aan de tafel zitten, mijn moeder ziet dat ik afwezig ben en houd voor deze keer haar mond.

'Je moet snel gaan, de alfa staat al op je te wachten.' Fijn, geen ontbijt vandaag.

'Waarom nu al? Ik moet er toch zijn om 7.30?' Vraag ik ze wantrouwend, dit gebeurt bijna nooit. Dat ik direct moet gaan, waarschijnlijk is er iets erg gebeurt.

'Geen idee, dit is alles wat ik weet. Sta nu op!' Amai, mijn moeder is zeker met het verkeerde been uit bed gestapt.

Ik sta op en loop naar de deur. Daar doe ik snel mijn jas en schoenen aan en loop dan naar buiten. Als ik doorstap ben ik zeker optijd. Soms denk ik eraan om een rouge te worden, dan kan ik tenminste mijn mate gaan zoeken.

Mate. Als ik dat woordje hoor, ben ik helemaal in de wolken. Wat zou hij nu doen? Zou hij ook zo hopeloos op zoek zijn naar mij, of maakt het hem niet uit? Bij die gedachten wordt mijn wolf boos, ik voel het gewoon. Mijn wolf is niet zo sterk als vroeger, we communiceren nauwelijks. Dit komt omdat je als omega niet zomaar in je wolf mag veranderen. Ik kan me zelfs niet herinneren waarneer dit voor het laatst was.

Net zoals velen heb ik een licht grijze wolf, het lijkt bijna op wit. Met aan mijn benen zwarte plukjes. Ik vind mijn wolf heel mooi.
Ik kijk voor mij en zie het roedelhuis. Alfa Riven staat al voor de deur. Was hij op mij aan het wachten? Ik loop met mijn ogen op de grond en mijn handen op mijn rug naar hem toe, dit is een teken van respect. Kijk nooit de alfa aan en hou altijd je handen op je rug, dit is wat ik altijd te horen kreeg.

'Je bent laat Abigail.' Ookal ben ik een omega, hij spreekt me altijd aan met mijn voornaam. Alfa Riven is een goede alfa in tegenstelling tot de andere roedelleden, zij spreken me alleen aan met omega.

'Sorry alfa.' Dit is het enige wat ik tegen hem kan zeggen.

Hij zucht. 'Ik wou het hebben over je werk. Deze week komen alle alfa's van de buurt hiernaartoe en de kroonprins komt ook. Daarom krijg je deze week vrij. Je weet dat omegas niet in de buurt mogen komen.' Ik knik maar. 'Je spullen worden morgen naar je gebracht. Na deze week mag je dan terug komen en je werk verder doen.'

'Ja alfa.' Hij zucht weer en loopt dan terug naar binnen. Ik kijk hem even na. Ik heb dus 1 week geen werk. Hoe moet ik dat thuis volhouden?
Ik draai me om en loop naar huis.

Bewerkt