That one thing I needed (Voltooid)

Vertrekken

P. O. V. Abigail

Ik sta op met een lichte pijn in mijn buik. Ik ga naar de douche en doe mijn ochtend routine. Ik doe gewoon de kleren van gisteren aan en ga dan naar beneden. Beneden is iedereen er al, behalve mijn mate. We beginnen al met eten.

Ik ben vandaag super blij. Iedereen heeft het door. We eten rustig ons ontbijt, alleen Jason lijkt me een beetje gestrest. Ik doe alsof ik niets heb gezien.

Na het eten ruim ik en Sofie op. Dan gaat zij naar Jason en ik ga naar boven. Op weg naar mijn mate. Als ik voor zijn kamer sta, ruik ik 2 geuren. De geur van mijn mate en de geur van het ene meisje. Ik doe de deur open en heb al spijt dat ik dat deed. Wat ik daar aantref ga ik nooit niet meer vergeten. Hij kijkt me aan en maakt aanstalten om iets te zeggen.

Ik sluit de deur en loop met tranen in mijn ogen naar mijn kamer. Daar haal ik mijn tas en prop er alle spullen die ik heb meegenomen in. Als ik klaar ben, komt hij binnen.

'Abigail, het spijt me echt.' Ik kijk hem verbijsterd aan. Is hij serieus?!

'Weetje, ik snap jou echt niet! Eerst kom je naar mij en dan ga je naar een ander. Wat wil je? Je speelt gewoon met mijn gevoelens! Ik kan er echt niet meer tegen! Wat heb ik voor een mate, voel je dan niks?!' Ik ben echt kapot aan het huilen en het enige wat hij kan doen, is naar benden staren.

'Het spijt me echt. Ik ben een slechte mate.'

'Dat ben je inderdaad! En nu ga ik weg. Ik kan dit niet aan, ik verdien het niet! Jij kan nu gerust naar dat meisje gaan, je mate ben je verloren.' Hij staat op en kijkt me voor de laatste keer aan. Kiest hij serieus voor haar? Ik ben zijn mate!

Hij loopt de kamer uit en ik ga nog snel naar de douche. Misschien moest ik hem afwijzen, maar ik kan het niet. Waarom doet hij het gewoon niet!? Het leven is echt oneerlijk, aan wat heb ik dit nu weer verdient?

Ik was snel mijn gezicht en loop naar buiten, ik ga nog eens langs de deur van mijn mate. Ik hoor het meisje lachen. Ik zucht, het maakt hem dus helemaal niets uit. Ik loop naar benden, daar kom ik Sofie tegen. Zij kijkt me verdrietig aan, waarschijnlijk heeft ze alles gehoord, wolvengehoor. Ze geeft me een knuffel en dan ga ik naar Jason, hij schenkt me een zwakke glimlach.

'Hij gaat er nog spijt van krijgen, dat weet ik zeker.' De woorden moeten mij geruststellen, maar dat doen ze helaas niet. Ik pers een glimlach op mijn gezicht. Als laatst zie ik Matthias, hij trekt me in een knuffel. Na een paar seconden laten we elkaar los.

'Jij bent de perfecte mate, alleen onze alfa ziet dat niet in.' En geeft me dan een kus op mijn voorhoofd. Ik lach nog een laatste keer naar hem en ga dan naar de deur. Daar aangekomen draai ik mij nog een laatste keer om. Iedereen staat er verdrietig bij. Ik zucht en loop de deur uit.

Mijn mate wilt me niet, mijn ouders willen me niet. Waar moet ik dan heen? Ik besluit om het neutrale gebied op te zoeken. Ik ga denk ik gewoon tussen de mensen wonen. Geld heb ik niet.

Na dat ik uren heb gelopen, zie ik eindelijk de eerste huizen. Ik wordt al iets vrolijker, maar het begint nacht te worden. Ik moet opschieten. Al snel kom ik bij de bewoonde wereld. Ik ruik alleen mensen hier. Maar waarschijnlijk zijn er ook wolven.

Eigenlijk ben ik nu officieel een rouge. Fijn, van omega naar rouge, een mate die mij niet wil, geen geld. Hoe ga ik het hier overleven? Moet ik op straat slapen? Ik blijf doorlopen en sommige mensen kijken me aan, tja je ziet niet elke dag iemand van het bos verschijnen. Ik nader het centrum en begin een sterke geur te ruiken, wolvengeur. Ik volg de geur tot ik bij een soort van hotel aankom. Het is niet echt een normaal hotel, eerder een hotel voor een 'plezierig' nachtje. Momenteel heb ik geen keus, dus ik stap maar naar binnen, ik hoop dat ze een slaapplek voor mij hebben.

Bewerkt