That one thing I needed (Voltooid)

Verhuisd

P. O. V. Abigail

Uiteindelijk val ik in slaap. 2uur later wordt ik gewekt door mijn moeder. Ik moet gaan koken want mijn vader komt er zo aan.

Ik was mijn gezicht en zet mijn halflange haar in een staart. Ik kijk in de spiegel, ik zie er echt niet uit. Rode, opgezwollen ogen, mijn huid is nu nog lichter. Niet moeilijk dat hij mij niet wil, ik begin weer tranen te krijgen maar veeg ze snel af.

Dan loop ik naar de keuken en begin ik met koken. Mijn moeder heeft alles al klaar gemaakt. Een half uurtje later hoor ik een auto voor ons huis stoppen. Dit is zeker alfa Riven, hij gaat me zeker over het ongeluk vandaar straks aanspreken. Ik hou mijn hart al vast. Wat zou nu mijn straf zijn? Lang om na te denken heb ik niet.

Ik hoor geklop op de deur. Ik was snel mijn handen en ga dan naar de deur. Daar wacht ik enkele seconden en trek dan de deur open. Ik hou mijn ogen op de grond en mijn handen zet ik achter mijn rug. Een teken van respect.

Als ik de deur open doe ruik ik een heerlijke geur. Het is de geur van die jongen, toch kijk ik niet op. Ik wil niet zien hoe hij me afwijst. We staan zo enkele minuten dan trekt hij me naar zich toe en knuffelt hij me. Ik voel overal tintelingen en kijk omhoog. Ik probeer zijn ogen te vinden. Dan maken we oogcontact en laat hij me los. Hij neemt een stap naar achter.

Mijn moeder komt en kijkt wie voor de deur staat. 'Abigail wie is dit?'

Ik blijf hem gewoon aankijken. Voordat ik kan antwoorden heeft hij al een antwoord gegeven.

'Ik ben alfa Caden.'

'Oh sorry alfa' en ook zij richt haar ogen op de grond. 'Met wat kunnen wij u helpen?'

Ik blijf hem gewoon aanstaren en hij staart terug.

'Ik ben hier voor Abigail, ze moet met mij meekomen.'

Zowel ik als mijn moeder kijken nu verbaasd. Moet ik meegaan, naar waar dan? Gaat hij me niet afwijzen? Of is dit een grapje?

'Abigail, ga je spullen halen. Ik heb niet zoveel tijd.'

Ik trek mijn wenkbrauwen op en ga uiteindelijk toch naar mijn kamer. Daar pak ik mijn schooltas en vul het met de spulletjes die ik heb. Alles past er perfect in. Dan kijk ik nog voor de laatste keer naar mijn kamer en ga dan terug naar de deur. Mijn moeder kijkt me niet eens aan.

Hij pakt mijn hand en trekt mij mee naar de auto. Dan doet hij de deur open en ga ik naar binnen. Hij sluit mijn deur en stapt dan zelf in. Dan begint de auto te rijden. Ik kijk wie er aan het rijden is en dan zie ik de beta, hij geeft mij een geruststellend lach.

'Wat is jou naam? Mijn naam is Jason en ik ben de beta.' Ik kijk hem aan via de spiegel.

'Abigail'

'Fijn om kennis met je te maken.' En schenkt mij nog een knipoog.

Ik kijk naar mijn mate, maar hij is totaal niet geïnteresseerd. Hij kijkt uit het raam en omdat ik toch niets te doen heb, doe ik dat ook. In de auto is er een ongemakkelijke stilte.

Na wat lijkt uren te duren, zijn we eindelijk aangekomen. Jason parkeert de auto voor een heel groot huis, het roedel huis. Ik stap ook uit en mijn mate gaat al naar binnen. Ik zucht, Jason merkt het op en komt langs mij stappen.

'Geef hem wat tijd. Hij moet nog inzien dat jij perfect voor hem bent.'

Ik lach naar hem. 'Bedankt'

Hij schenkt me een glimlach en loopt met mij mee naar binnen. Daar aangekomen komt er direct een meisje op ons af. Zij heeft lang blondhaar en heeft een leuke jurkje aangedaan, waardoor haar mooie benen goed zichtbaar zijn. Ze steekt haar hand uit.

'Aangenaam ik ben Sofie, de mate van Jason. Wat is jou naam Luna?'

Ik zet een neppe glimlach op 'ik ben Abigail.'

'Leuk je te ontmoeten, ik moest van Caden zeggen dat je naar boven moet gaan. Daar staat hij op jou te wachten.'

'Bedankt' en ik ga naar boven. Waarom kan hij het niet zelf zeggen? Als hij me niet wou moest hij me ook niet meenemen?

Ik loop naar boven en zie een hele gang vol met deuren. Waar is meneertje nu weer?! Moet ik hem gaan zoeken of moet ik hier wachten? Ik besluit maar om te wachten. Na 20 minuten is hij er nog altijd niet. Ik besluit maar om zelf opzoek te gaan. Ik kijk naar de deuren, ze lijken allemaal op elkaar.

Na zo'n 5 minuten ben ik het al beu. Wat is dit voor een mate? Hij laat me gewoon in de steek, in het begin zelfs! Omdat ik zo druk bezig was met denken, had ik niet door dat ik tegen iemand aan botste. Toen ik viel, trok ik die persoon mee in mijn val. Zo zaten wij beiden op de grond. Met die persoon boven op mij.

Bewerkt