That one thing I needed (Voltooid)

Jaloezie

P. O. V. Abigail

Ik keek op en zag een mooie jongen boven op mij, alleen mijn mate was toch mooier. Ik keek in zijn blauwe ogen en voordat iemand van ons iets kon zeggen, hoorden we een grom. Het was niet moeilijk om te achterhalen van wie die grom was. We keken elkaar eerst aan en dan keken vanwaar de grom afkomstig was.

2 rode ogen keken ons aan. De jongen bovenop mij stond heel snel op, ik stond ook op en keek in de rode ogen. Hij kwam met grote passen op ons af. Beiden keken we naar de grond, niemand durfde iets te zeggen. We hebben niets fout gedaan, maar hij kwam op het verkeerde moment naar de verkeerde plaats. Ik wil niet weten wat hij nu aan het denken is.

Als hij voor ons staat kijkt hij dreigend naar de jongen naast mij. Hij geeft hem een klap in zijn gezicht en stuurt hem dan weg. De jongen loopt snel weg. Ik hou mijn ogen gesloten met mijn hoofd gebogen. Straks krijg ik ook een klap of nog erger.

Het enige wat er gebeurt is dat hij me meetrekt. Ik durf te wedden dat dit een blauwe plek wordt. Ik hou mijn mond maar na enkele minuten wordt de pijn te veel.

'Je doet me pijn, laat me los.' De greep wordt nog strakker en hij trekt mij een kamer binnen. Dan laat hij me los en doet de deur dicht. De rode ogen zijn nu weer weg, ik kijk in zijn bruine ogen en zie iets van spijt. Waarom zou hij spijt hebben? Spijt omdat hij me pijn deed of omdat hij me niet afwees? Ik weet het niet.

Hij blijft me maar aanstaren en daarom besluit ik om mijn tas op mijn bed neer te leggen. Dit is zeker de logeerkamer. Waarom wilt hij niet dat ik met hem slaap? We zijn toch mates? Ik voel me gekwetst door deze gedachten.

Ik kijk op en zie terug 2 rode ogen die me aankijken, dit is heel eng. Zijn wolf heeft het terug over genomen. Hij komt dreigend op mij af. Het enige wat ik kan doen is naar achter stappen en mijn ogen op de grond houden.

Na enkele stappen voel ik iets tegen mijn rug, de deur van de badkamer. Ik kan nu geen kant op. Het enige wat ik doe, is nu wel in zijn ogen kijken. Hij staat recht voor mij, de rode ogen zijn nog altijd niet weg.

'Wat deed je met die jongen daar op de grond?'

Ik geef geen antwoord.

'Dit is de laatste keer dat ik het je vraag, wat deed je daar?'

'Ik, ik botste tegen hem en toen trok ik hem mee. Zo viel hij boven op mij. Ik heb niets verkeerd gedaan.'

Hij komt nog dichter, ik voel zijn warmte.

'Je bent van mij, niemand mag je aanraken en jij mag niemand aanraken behalve mij. Begrijp je dat?'

Door deze woorden wordt ik al meer gerustgesteld, hij gaat me dus niet afwijzen. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht en kus hem. Ik weet het, hij hoort de eerste stap te maken, maar ik kan niet langer meer wachten.

Eerst schrikt hij even maar dan herpakt hij zich snel. Onze kus wordt al snel vurig, hij plaatst kleine kusjes van mijn mond totaan mijn sleutelbeen. Dan voel ik zijn tanden die over mijn huid heen gaan. Dit gevoel is ongelooflijk, ik wil alleen maar meer. Mijn handen zet ik in zijn haar en trek er zachtjes aan. Ik voel iets in mijn onderbuik kriebelen. Dan vervolgt hij zijn kusjes terug tot aan mijn mond en begint mij weer te zoenen. Al snel raken onze tongen verwikkeld in een tongzoen.

18+
Hij pakt me op en gooit me op het bed. Dan komt hij bovenop mij en blijft hij me kussen. Zijn handen gaan over heel mijn lichaam en mijn handen zitten op zijn rug. Dan gaan zijn handen aan de onderkant van mijn trui, hij trekt eraan.

Mijn trui moet dus uit, wat ben ik blij dat ik nog vandaag heb gedoucht. Al snel volgt zijn T-shirt. We blijven maar door kussen, alsof ons leven ervan afhangt. Zijn handen glijden ineens naar mijn borsten en hij knijpt er zachtjes in. Dit zorgt ervoor dat ik een kreun niet kan onderdrukken. En dan ineens, alsof hij is gestoken door een bij, staat hij op. Pakt zijn T-shirt en verlaat mijn kamer. Ik kijk hem verbaasd achterna. Wat moet dit voorstellen?

Ik sta maar op en doe mijn trui terug aan, dan ga ik naar de douche en bekijk mijn gezicht. Ik fatsoeneer mijn haar en ga dan terug naar mijn kamer. Daar haal ik mijn spullen uit en zet mijn kledij in de kast. Als ik klaar ben, voel ik dat ik eigenlijk honger heb. Ik loop dus maar naar benden, daar zal de keuken waarschijnlijk zijn.

Bewerkt