BENİ BÖYLE SEV (TAMAMLANDI )

BÖLÜM 3

Cem Adrian =Ben Seni çok sevdim .

Misafirler gittikten sonra odama çıkmıştım. Bizim karşı evi tutacaklarından bahsediyorlardı misafirler .

Siyah pijama takımımı giyip ayna karşısına geçtim . Örgülerimi zorda olsa açtığımda derin bir nefes verdim . Kimseye muhtaç olmak istemiyorum. Bu hayatta tek olacağım , ve her zorluğu başarabilmem gerek .

Aynada kendime baktığımda o görüntüyü bozuyordu , yani olmayan kolum . Bilmiyorum ona alıştım ama büyüdükçe içimde yara olarak kalıyor. Farklıydım ve beni bu farklı halimle kabul etsinler istiyordum .

Aslında görseler belki de seveceklerdi beni . Ama onlara bu fırsatı verecek kadar bile bencildim .

Yatağıma geçip uzandım . Komidinimin üzerinde olan kitabı aldım tek elimle kitabı tutup kaldığım sayfadan devam ettim . Her sayfa sonunda kitabı yatağa koyup sayfayı çevirip tekrar kitabı kaldırıyordum.

Bir süre sonra kolum ağrıdığı için kitap yüzüme düştü . Sinir olmuştum . Elimdeki kitabı , yanımdaki camdan dışarı firlattım.

İnleme sesine dair birşey duyduğumda cama koştum.  Aşağıya doğru eğildiğimde birinin olduğunu gördüm. Telaşlanmıştım birşey olmamıştır ama dimi ?

Biraz daha eğilip kim olduğuna bakmaya çalıştım.Arkası dönüktü ve karanlıkta gözükmuyordu. Ne yaptığına baktığımda kitabı incelediğini gördüm.

"Şey özür dilerim iyi misiniz ? Gerçekten yanlışlıkla oldu yani bi anlık sinirle attım böyle olacağını bilemezdim " deyip derin derin nefes aldım .

Hızlı konuşmak iyi değildi  .  Aşağıdaki  kişi Beni umursamıyor kitaba bakıyordu bir süre sonra kitabın arasındaki fotoğraf eline geldi fotoğrafa iyice bakıp yüzünü bana doğru döndü.

Kaşlarını çatmış bakarken yüzünü seçemiyordum. Yatağımın yanından gözlüğümü alıp taktım. Biraz daha eğildiğimde onu gördüm.

Camdan hemen içeri girip ne yapacağımı düşündüm. Şuan aşağıdaki kişi ,yani kafasına kitap fırlattığım sınıfta arka sırada oturan çocuktu.

"Kafama kitap fırlatmak öyle mi ? Sen yarın görürsün . Ve bu kitap bende kalıyor . Aynı zamanda resmin de  " dedi.

Camın kenarından bakarken ilerlediğini gördüm. Kitabımı da alıp gidiyordu gerçekten . Sinirle yatağıma uzandım.

Aklıma gelen şeyle kalkmam bir oldu . Acaba fotoğrafta kolumun olmadığı belli oluyor muydu ?

Yok ya olmuyordu diye hatırlıyorum. O fotoğrafın kopyası nerede vardı ki ?

Neyse artık yarın tepkilerinden anlarım heralde değil mi ?

Tekrar yatağa uzanıp pikeyi yüzüme kadar çektim. Yastığıma sarılıp  uykunun cazibesine kaldırdım kendimi.

******
Alarmın çalmasıyla gözlerimi açtım. Aşağıda büyük bir gürültü vardı.  Hızla merdivenlerden indim annem ile babam kavga ediyordu.

Sürekli kavga etmezlerdi çok nadirdi .

"Anne ne oluyor burda ? Kavga etme sebebinizi öğrene bilir miyim özel değilse ?" Deyip yanlarına gittim. Annem beni kolunun altına alıp saçımdan öptü.

"Kızım babanın işleri için yurt dışına gitmemiz gerekiyormuş " dediğinde annemin kolunun altından çıkıp yüzüne baktım . Burada bir tedavim ve hayatım vardı . Ne olacaktı peki ?