My NYMPHOMANIAC Secretary. (NOT EDITED.)

CHAPTER TWELVE

 ILANG Araw din ang lumipas mula noong araw na puros problema ang kinahaharap ko, hanggang ngayon pa'rin naman ay sa ka'nya pa'rin ako nag tatrabaho. At nakakainis mang isipin ay nasa isip ko pa'rin ang sinabi n'ya, nainsulto ako sa paraan ng pag kakasabi n'ya non. Sabay pa ang problema ni Sam.  

  Sa totoo lang halos hindi ako n'on pinatahimik. Maging sa pag tulog ay hindi. Hayzst.

 "There's something bothering you?." Nagulat ako sa tao'ng nag salita. And it's James my cousin. Should I tell him? Or wag na lang?.  

  "Nothing."

  "Come on, Im not stupid para hindi ko maramdaman. Spill it." Naka ngiti'ng sambit n'ya, habang naka cross arms. 

 Should I tell? 'Yong kay Sam at sa offer ng b'wisit na 'yon.Nah! Hindi p'wede. Maybe 'yong kay Sam na lang? Oo tama.

 "It's about Sam and her baby." Nakita kong medyo nagulat s'ya, pero bumalik din naman sa pagiging siryoso ng maka recover. 

 "But how?." 

 "I mean paano? Paano s'ya na buntis at kailan pa?." Pag kaklaro n'ya. 

 "A month ago, after namin mag bakasyon sa isla. Hindi rin namin kilala 'yong lalaki, at ang lahat ng 'yon ay malaking problema." Pag papaliwanag ko.  

  "Malaking problema?." Naguguluhang tanong n'ya. Huminga ako ng malalim, t'yaka tinignan ang paligid ng veranda sa labas ng condo ko. Ipinatong naman n'ya ang mga braso sa grills ng veranda. 

 "Hindi namin alam kung matatanggap nila tita ang bata, lalo na't sa sitwasyon n'ya. Iniwan s'ya at inanakan lang." 

 "Walang mawawala kung susubukan n'yang ipaalam, walang magulang na hindi matitiis ang anak." Napatingin ako sa kanya na ngayon ay nasa kawalan din ang paningin. Siryoso s'ya. 

 "Hindi rin naman kasalanan ng bata na nabuo s'ya." Dagdag n'ya pa.Hindi ako nakapag salita. Sa paraan ng pag sasalita n'ya parang pamilyado na s'ya, to think na hindi naman.  

  Isa'ng katahimikan ang namutawi sa pagitan naming dalawa, hindi ko naman kase alam kung ano ang dapat ko'ng sabihin.Okupado pa'rin ng mga bagay bagay ang isip ko. Masyado rin n'on pinapasakit ang ulo ko. 

 Papaano na lang kung hindi gaya ng iniisip ni James ang kalalabasan, paano kung hindi tanggapin nila Tita ang bata. Wag naman sana'ng mag tugma ang taliwas ko'ng naiisip. 

 "Tel her na as soon as possible ay ipaalam na n'ya, wala s'yang dapat ikatakot." Napatingin ako sa ka'nya ng muli ay mag salita s'ya dahilan para mabasag ang katahimikan sa pagitan namin. 

 "Anyway bumaba kana, ready na ang Lunch. Tawagin mo na rin sila." Sinasabi n'ya 'yan habang naka pamulsa at mag sisimula na sa pag pihit paalis.Narito kase sina Sam at Cy si Sam kase ayaw n'yang umuwi sa kanila ilang araw na rin s'yang narito, ipinaalam ko na nga lang kina Tita na dito muna s'ya dahil wala ako'ng kasama. 

I feel sorry for me, just to cover her.Tumango na lang ako, t'yaka pumuhit at sinundan s'ya ng tingin. At tanging malapad na likod na lng nito ang nakikita ko, napa buntong hininga ako sa labis na isiping bumabagabag sa'kin. 

How do we escape from this big situations.Hayzst.Nag pas'ya na lang ako'ng pumasok, at isinara ang glass door ng Veranda at agad na tinungo ang guest room.Kumatok ako ng tatlo'ng beses. Narinig ko naman ang sigaw sa loob at alam ko'ng si Cy 'yon.