CHAPTER TWENTY NINE

1K 21 1
                                    

CHAPTER TWENTY NINE:

Magaan na ang loob ko matapos ko'ng naibato ang huling plato. Natatawa pa ako'ng sumulyap sa kasama ko.

"Thank you for having me here." Wala sa sariling nasabi ko. Sinuklian naman ako nito ng ngiti bago tumugon.

"You don't need to thank me, I just did this for you, just to let your anger out using this simple trick." Magaan ang loob ko sa kanya, para ba'ng matagal ko na siya'ng kilala. Siguro kase may kamukha sya or something.

"And by the way I am Shion, you can call me also Dave my nickname." Pahabol nya upang ipakilala ang sarili, laking gulat ko pa ng marinig bigla ang pangalan nya, kapangalan ng lalaki'ng dahilan ng sakit na nararamdaman ko.

"Can I call you Shion, if you don't mind.... And Anyways I am Sandra Chavez Smith by the way." Asik ko, t'saka iniangat ang kamay ko upang makipag hand shake.

"Sure Sandra, but your name sound look familiar, have we met already? Where or what ever it is?." Aniya, habang May ngiti sa mga labi. Nag taka ako sa huling tanong nya, bagay na kanina din ay iniisip ko.

'Have we met already? That thing is I am not sure.'

"Hm.. I don't know how, but maybe somewhere." Ngiting sambit ko.

"Well siguro nga." Sahuli ay nauwi sa tawa ang pag iisip namin kung magkakilala na ba kami noon pa or hindi. Bagay na pareho naming naitanong sa sarili.

Kapag pasyahan naming umuwi na, nag pumilit naman siya'ng ihatid ako sa una ay tumanggi ako pero sa huli ay napapayag nya ako. Makulit sya, at ang bagay na yon ang nakadagdag sa interest ko.

"Thank you sa pag hatid." Nahihiya ko pang pag papasalamat, masyado ko siya'ng inabala ng husto. Nakakahiyang aminin pero dapat sana ay tumanggi pa ako, nandito na kami sa tapat ng mismong bahay ko. Ayoko na muna kase'ng umuwi o kunin ang alin man sa mga gamit ko'ng naiwan ko sa Mansion. Baka sa sandaling duon ako umuwi ay mag balik sa akin lahat.

Ngumiti sya, ngiting animoy laging masaya. "You're welcome. Come on go in side." aniya nya. Ngiti naman ang ibinatid ko, bago muling mag paalam.

"Mag iingat ka, Thank you uli. Pasensya na kung naabala pa kita. Sige pasok na ako, salamat sa pag hatid." Ngumiti nanaman sya ngiting feeling ko ay hinahatak ako, bakit parang ang lakas ng appeal nun para sakin.

"Salamat din, Sige na take a rest. Maybe sometimes can we go on a dinner."

"Sure para naman makabawi ako, for this and earlier." Matapos ko'ng sabihin yon ay ako na ang nag pasyang kunin ang number nya, mabait sya at alam ko'ng May ambisyon sa buhay. Sana ay ugali nya rin ang meron si Dave, sana kasing bait nya ito at marespetong tao.

Hindi ko alam kung bakit sa kabila ng lahat ay naiisip ko parin ang mokong na yon, dumaan pa ang mga araw na ganon ang naging routine ko. Bahay, gala, punta kina Cy at Sam ang inatupag ko. Inasikaso ang pag salba sa negosyong pinangangalagaan ko ng husto. Si Dave ay madalas ako'ng pinapasundo, sya namang tanggi ko at kung minsan ay lahat ng pinto sa Mansion ay ipinapasara ko para pag mukhang walang tao.

Madalas ko ring nakakasama si Shion, madalas din na si Dave na ang rumerekta sa Mansion kung saan ako nananatili, minsan pang pag labas ko ay May bulaklak sa labas ng gate at May nakasulat na. 'I really don't meant it. I'm so sorry. -Dave'

My NYMPHOMANIAC Secretary. (NOT EDITED.)Where stories live. Discover now