My Destiny (COMPLETED) Major Editing!

Chapter Seven

Sophie's POV

Maaga akong nagising kinabukasan kahit di ako nakatulog ng maayos kaya napag pasyahan kong lumabas iniwan ko si Nikki na tulog pa sinamahan niya ko kaya dun siya natulog sa room ko.

Paglabas ko nakita kong lumabas din sa Drei.

"Goodmorning"  Bati ko niya ngumiti lang ako sa kanya.

"Morning"  Sabi ko at dumiretso ako pababa.

Naalala ko lahat ng nangyari kagabi halos patayin ni kuya si Nathan.

Nagsisimula na naman ako maiyak nakaupo ako sa isang bench.

"Oh iiyak na naman siya, maawa ka diyan sa mata mo maga na Oh" Sabi ni Drei ito taong to ang hilig ako sundan ngayon sure na ko na stalker ko siya.

May inabot siya sakin coffee wow ang bait tinignan ko lang siya.

"Wala yang gayuma no tsaka di ko na yun kailangan sa gwapo kong to" Sabay kindat at inabot ulit sakin ang kape tapos humangin ng malakas natangay siya hahaha joke.

"Thanks" Pasalamat ko sa kanya.

Well Oo gwapo talaga siya maputi matangos ang ilong, kissable lips ang ganda ng mata matangkad pang model ang katawan kaso babaero hmmpp!

"Wag mo kong titigan baka magkagusto ka sakin" Mayabang sabi niya.

Ang yabang nito buhos ko kaya tong kape sa mukha niya.

Bago pa ko makapanakit ng tao umayos ako ng upo humarap ulit ako maganda yung tanawin kaso di ko ma appreciate napahinga na lang ako ng malalim.

"Ang lalim ah" Sabi ni Drei sakin pero di siya tumitingin sakin.

Pero di ako sumagot pinigil ko umiiyak nakapagod din kasi.

Tara na may pupuntahan tayo tapos hinila ako papunta sa kung saan.

Nagpunta kami sa medyo mas mataas na lugar "Sigaw!" sabi niya tinignan ko lang siya.

"What??" Nagtataka kong tanong dito.

"Isigaw mo lahat ng sama ng loob mo ng mawala, wala naman tao dito wala makakarinig sayo, bukod sa akin!" Sabi niya at tinap pa ang balikat ko.

Mukha naman siyang seryoso at gusto ko itry, kaya sumigaw ako ng malakas.

"HOY JONATHAN MARQUEZ MAKAKALIMUTAN DIN KITA TANDAAN MO TO DARATING ANG ARAW NA DI NA AKO IIYAK DAHIL SAYO, DARATING ANG ARAW NA YUN. HOY MUNDO WAG KA MATUWA OO UMIIYAK AKO PERO HINDING HINDI AKO SUSUKO. KUNG AKALA MO DI NA ULIT AKO MAGMAMAHAL NAGKAKAMALI KA KASI DARATING YUNG ARAW NA DARATING YUNG DESTINY KO MAMAHALIN AKO NITO NG BUONG BUO AT GANON DIN AKO WAG KA MUNA MAGBUNYI SI SOPHIA GRACE JIMENEZ KAYA AKO!" Napagod ako namalayan ko na lang na umiiyak na naman ako.

Tama siya nakakagaan ng pakiramdam magiging okey din ako.

Darating din yung time na magiging okey ako.

"Okey ka na ba?" Tumango lang ako at ngumiti sa kanya, inabot niya kamay niya para makatayo ako kasi napaupo ako sa damuhan.

"Thanks" Sabi ko sa kanya, ginulo nya lang yung buhok ko.

Sabay kami pumunta ng Restaurant at nakita namin sila.

"Where have you been baby?" Tanong ni kuya.

"Diyan lang Kuya kasama ko naman si Drei kaya di ako magpapakamatay" Biro ko sa kanila.

"Tyaka di ka pa kinakasal no, gusto ko makita ang mga magiging pamangkin ko sayo" Natawa lang siya sa sinabi ko at ginulo ang buhok ko.

Kiniss ako sa noo "Ikaw talaga tara at kumain" Aya niya sa akin.

Habang kumakain kami, "Princess let's go back to Manila may work akong dapat tapusin, di naman kita kayang iwan dito" aya niya, nalungkot naman ako

"Oo nga, Sis yung bakeshop natin namimiss na tayo" Sabi naman ni Nikki.

"Alright" Sabi ko na lang, tanda ng pagpayag ko sa kanila.

"Mag shopping tayo pag balik na Manila may bagong labas na bags ngayon" Pag coconvince ni Nikki.

"Sige" Nagsmile lang ako dito.

Pagtapos kumain nag ayos na kami nila Nikki yung kotse ko si Tatay Ben ang mag dadrive pinapunta siya ni Kuya.

Nagpaalam na kami kila Ate Krista,Drei ang Tristan mag s'stay pa sila ng ilang days sa Tagaytay.

Nilibre ni Ate ang stay namin dun kasi kanila pala yung Hotel ayaw sana namin kasi nakakahiya kaso ayaw niya magtatampo daw siya.

"See you!" sabi ni Ate Krista, kaya nagpaalam na kami para bumalik ng Manila.

Enjoy reading ;)

LOVE LOVE LOVE

vhans