no way | taekook

19. Kendimi de değiştireceğim

🌑🌑🌑

"Jungkook, dur gitme."

"O adamı gebertip geleceğim."

Jungkookun kolundan tutmuş, onu olduğumuz yerden uzaklaştırmaya çalıyordum. Ama o inadına adamı döveceğini söylüyordu.

"Böyle, çok iri Jungkook. Dövemezsin onu. Dövebilsem ben döverdim."

"Onun bu yaptığına kayıtsız kalıp öyle gidecek miyiz?"

"Sonra polise şikayet ederiz onu. Şimdi lütfen gidelim. Lütfen."

Jungkook derin bir nefes verdi ve sonunda yürümeye başladı. Oradan biraz uzaklaştıktan sonra Hoseok geldi ve Jungkookun kafasına vurdu.

"Niye telefonumu alıp koşuyorsun beyinsiz? Biz de endişeden öldük. Senin yüzünden zar zor bulduk yeri."

Jungkook benim için endişelenip koşarak mı gelmişti yani? Kafamı Jungkooka çevirip yüzüne bakmaya başladım. Jungkook da boğazını temizledi.

"Uyuşuk uyuşuk hareket ediyordunuz ne yapayım?"

"Ya bu çocuğun arkadaşı, sana ne oluyor?"

Yugyeom da Jungooka söylenirken eve yürüyorduk.

"Benim de arkadaşım. Sayılır yani."

"Ya bu çocuk senin yüzünden terk etmedi mi evi? Bak Yugyeomun arkadaşı demem yapıştırırım bir tane."

"Tamam yeter. Benim için kavga etmenize gerek yok."

Hala korktuğum için sesim biraz titriyordu. Ya da heyecandan da olabilirdi.

"Adamı öyle bırakmamız iyi olmadı. Başkalarını da rahatsız eder."

Hoseok konuştuğunda, Jungkook onu onayladı.

"Taehyung tutmasaydı onu gebertecektim."

"Kaçmış gitmiştir zaten." dedim. Açıkçası bir daha yüzünü görmek istemiyordum.

Eve gelip, içeri girmiştik. Tükürdüğümü yalıyor gibiydim. Eve böyle geri dönmeyi beklemiyorum.

"Hemen uyuyalım. Yarın ders var. Hoseok, sen Taehyung ile benim odamda kal. Ben salonda yatarım."

Pırıl pırıl yaptığım salona girdiğimizde, etrafı inceledim. Başıma ne geldiyse bu temizlik yüzünden gelmişti zaten.

"Olur Yugyeom. Çok teşekkürler. İyi geceler."

Kafamı yerden kaldırıp Jungkooka baktığımda, o da beni izliyordu. Benden uzak dur diyen kendisi değilmiş gibi bir de arsız arsız beni merak ediyor, bana bakıyordu.

"İyi geceler." diye mırıldandıktan sonra Yugyeomun odasına geçtim. Hoseok da hemen arkamdan gelmiş ve kapıyı kapatmıştı.

"Taehyung ne oldu? Jungkook ne dedi de öyle çektin gittin?"

"Sonra konuşalım Hoseok. Çok yorgunum ve çok uykum var."

"Peki Taehyung, hadi yatalım." diyip yatağa, yanıma yattı. Sonra da konuşmaya devam etti.

"Jungkooku görmen lazımdı Taehyung. Kafayı yedi. O kadar endişendi ki kendi endişemi unuttum. Telefonumu elimden alır almaz bir koşuşu var. İnsanın anası babası zor durumda olsa öyle koşmaz."

Dudaklarımı büzdükten sonra gülümsedim.

"Beni hayatında istemeyen, benden uzak dur diyen adam neden benim için bu kadar endişeleniyor?"

"Bence o da seni seviyor. Kendine bile açıklayamamış daha geri zekalı."

"Bilmiyorum Hoseok. Gidiyor zaten." diyip yutkundum.