When the universe conspires

Κεφάλαιο 5ο.

    Η ώρα έχει περάσει και αφού μαγειρέψαμε και φάγαμε παίρνουμε με facetime την μαμά να δούμε τι κάνει.Μας λείπει πολύ είναι η αλήθεια..Το σηκώνει και κλασσικά ακούγεται κουρασμένη,στεναχωριέμαι αρκετά για αυτήν.Ελπίζω η δουλειά του μπαμπά να πάει καλά και να έρθει και η μαμά εδώ. 
    «Βολευτήκατε αγάπες μου;Σας αρέσει εκεί;» μας ρωτάει σχεδόν κλαίγοντας. «Ναι μαμά» απαντάμε ταυτόχρονα με την Έβε. «Το μέρος είναι όμορφο και το σπίτι πολύ μεγάλο» της απαντάμε και φαίνεται να χαίρεται. 

Αφού λοιπόν τελειώνει η συζήτηση μας είναι ώρα να πάρω το αυτοκίνητο και να πάω στο σούπερ μάρκετ για να πάρω γάλα. Ωραίοι δρόμοι και ο κόσμος οδηγεί πολύ προσεχτικά,διαφέρει πολύ με την Αθήνα. Όπως είπε ο μπαμπάς δεν δυσκολεύομαι πολύ να βρω το σουπερμάρκετ,παρκάρω το αμάξι και μπαίνω μέσα. Πολύ μεγάλο,νομίζω θα χαθώ. Μετά από λίγο βρίσκω το ράφι με το γάλα. «Έλα Χριστέ,πως θα το φτάσω; 1.50 είμαι.» μουρμουρίζω. Τεντώνομαι προσπαθώντας να το φτάσω όταν ένα όμορφο αντρικό χέρι πιάνει το γάλα.Γυρνάω απότομα και..ΘΕΈ ΜΟΥ ΤΙ ΑΝΤΙΚΡΊΖΟΥΝ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΜΟΥ;;;;;;;;; Ο NOAH!!!!! Έχω σκαλώσει και τον κοιτάζω σαν χάνος. «Ορίστε» μου λέει.(προφανώς στα αγγλικά) Δεν απαντάω και συνεχίζω να τον κοιτάω. Χαμογελάει,''είμαι ο Noah'' μου λέει και μου δίνει το χέρι του. «Το ξέρω»,του λέω «Είμαι η Λουίζα» Ξανά χαμογελάει μου δίνει το γάλα και με αποχαιρετά. Δεν το πιστεύω ότι το έζησα αυτό.Αυτό το χαμόγελο που για κάθε μέρα επί τόσα χρόνια κοιτούσα από το instagram το βλέπω από κοντά. Νομίζω πως θα τρελαθώ. 

Πηγαίνω στο ταμείο και ακουμπάω το γάλα.Το μυαλό μου έχει κολλήσει σε εκείνη την στιγμή και τα μάτια μου τον ψάχνουν σε όλο το μαγαζί.Πληρώνω το γάλα,πηγαίνω έξω και ψάχνω το αμάξι.Που το έβαλα;Έχει κολλήσει το μυαλό μου,τι θα κάνω;Ακουμπάω τα χέρια μου στο κεφάλι μου και προσπαθώ να συγκεντρωθώ.Έίναι τόσο μεγάλο το πάρκινγκ και τόσα πολλά τα αυτοκίνητα.Βρε τι έπαθα!Τ'άχασα τελείως!
''Ει''Ακούω από πίσω να με φωνάζει κάποιος και γυρίζω.Είναι αυτός θεέ μου.
''Όλα καλά;''Με ρωτάει καθώς με βλέπει που είμαι έτοιμη να κλάψω.
''Ε-ε ναι ναι''Λέω και συνεχίζω να προχωράω προς τα κάτω παρατηρώντας τα αυτοκίνητα.
''Λουίζα είπαμε έτσι;''Με ρωτάει και τον κοιτάζω.Το θυμάται.

''Ναι,Λουίζα.''Λέω διστακτικά και στο πρόσωπο του σχηματίζεται ένα στραβό χαμόγελο.
''Το δικό μου το θυμάσαι έτσι;''Αχ τι λέει;Πως να μην το θυμάμαι.Όλη μου την ζωή το ξεστομίζω.
''Noah..Noah Centineo.''Λέω και το ευχαριστιέμαι που το ξεστομίζω.
''Μήπως είσαι κάποια φαν μου;''Με ρωτάει καθώς με το χέρι του χαϊδεύει το σβέρκο του.

''Όχι όχι απλά έτυχε να δω μία ταινία σου πριν κάτι μέρες.''Λέω και ξανά συνεχίζω να περπατάω.Τι να πω;Ότι τον παρακολουθούσα όλα αυτά τα χρόνια σαν μανιακή δολοφόνος;Θα τρομάξει.
'' To all the boys i've loved before;''Με ρωτάει ενώ περπατάει δίπλα μου.
''Ναι.''Του λέω και αυτός κουνάει το κεφάλι του ικανοποιητικά.
''Τι ψάχνεις τόση ώρα;''Με ρωτάει.

''Το αμάξι μου.''Του απαντάω.
''Αχ να το!Το βρήκα!''Λέω και αρχίζω να τρέχω προς το αμάξι με το χέρι μου στην καρδιά.Θα πεθάνω στο τέλος με αυτά που τραβάω από καρδιά.

''Που μένεις;''Με ρωτάει και σκαλώνω άσχημα.Ο NOAH ενδιαφέρεται για το που μένω.
''Ούτε που ξέρω.''Του λέω και εκείνος σφίγγει τα φρύδια του και κάνει ένα βήμα πίσω.
''Με κοροϊδεύεις;'' Λέει κάπως ενοχλημένος.

''Πρέπει να φύγω άργησα πάρα πολύ θα ανησυχεί ο πατέρας μου.''Λέω καθώς μπαίνω στο αμάξι και βάζω μπρος για το σπίτι.Ανυπομονώ να το πω στην Έβε..θα τρελαθεί.

Μετά από λίγο έφτασα σπίτι,έβαλα το αμάξι στο γκαράζ και κατευθείαν έτρεξα μέσα στο σπίτι.
''Μπαμπά που είναι η Έβε.''Τον ρωτάω χωρίς καν να αναπνεύσω.
''Έι χαλάρωσε,πάνω είναι''Μου λέει ενώ συγχρόνως προσπαθεί να καταλάβει τι παίζει.Παρατάω το γάλα στην κουζίνα και τρέχω γρήγορα πάνω.
''Έβεεεεεε είδα τον Noah.''Φωνάζω καθώς χοροπηδάω.

''Πουυυ;''
''Στο σούπερ μάρκετ,είναι τόσο καλός Έβε..''Της λέω και αυτή με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια.
''Σου μίλησε;''

''Ναι,πήγα να πιάσω το γάλα και τότε εκείνος το έπιασε και μου το έδωσε δηλαδή με βοήθησε,συστηθήκαμε μετά όταν βγήκα έξω ξέχασα που έβαλα το αμάξι-''Και συνεχίζω να την εξηγώ με τόσο πολύ ενθουσιασμό ενώ εκείνη με ακούει πάρα πολύ προσεχτικά. 

Τι μου κάνετε;;;;Εγώ πάντως είμαι πολύ χαρούμενη!!!Σας άρεσε το κεφάλαιο που έγραψε η φίλη μου;Γενικά σας άρεσε η αρχή της ιστορίας;Θα ήθελα πάρα πολύ να μου πείτε στα σχόλια την γνώμη σας,θα ήθελα πολύ να μάθω!

Αν σας άρεσε λοιπόν,βάλτε αστεράκι και σχολιάστε για να μάθω την γνώμη σας.
Είμαι πολύ αγχωμένη γι'αυτό θα το ήθελα πολύ να σχολιάσετε!

Σ'ευχαριστώ πολύ @kalliopintre ♥