When the universe conspires

Κεφάλαιο 13ο.

Έφτασα σπίτι κλαίγοντας μη μπορώντας να σταματήσω να σκέφτομαι ότι έγινε.
Εκεί βρήκα την μικρή μου αδερφή να διαβάζει στο σαλόνι.
Σκουπίζω τα δάκρυα μου και προσπαθώ να μη δείξω κάτι.
"Κλαίς;''Με ρωτάει.
"Όχι! Γιατί;"Την ρωτάω.
"Έλα ρε Λουίζα εμένα πας να κοροϊδέψεις;"Με κοιτάει ύποπτα.
''Σοβαρέψου!"Την απαντάω απότομα.
"Για χαζή με περνάς; Νομίζεις δε ξέρω τι γίνεται με τον Νοα;"Μου λέει καθώς πετάει νευρικά το βιβλίο της στο πάτωμα.
"Πότε περίμενες να μου το πεις;"
Δεν ήθελα να το πω στην αδερφή μου γενικά δεν θέλω να μάθει τίποτα, Σίγουρα αν της εξηγήσω τι έγινε θα την απογοητεύσω. Όμως δεν μπορώ να κρύβομαι άλλο από την ίδια μου αδερφή την οποία τη βλέπω όλη μέρα, έτσι δεν είναι;
"Λοιπόν Έβελιν πιστεύω πως ήρθε η ώρα να μάθεις την αλήθεια. Με τον Νόα ήρθαμε πολύ κοντά. Για να πω βασικά την αλήθεια τον ερωτεύτηκα μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Δεν ήθελα να το μάθεις ειλικρινά.Αν δεν έψαχνες στο κινητό μου δεν θα το μάθαινες ποτέ."Ομολόγησα.Το ότι θα καθόμουν και θα έδινα εξηγήσεις στην ίδια μου την αδερφή δε το περίμενα ποτέ.
"Να σου πω κάτι; Μην βλέπεις που το παίζω χαζή, μην κοιτάς την ηλικία μου που είμαι 13 χρόνων. Νομίζω πως είμαι αρκετά ώριμη για την ηλικία μου,και ειλικρινά πιστεύω πως με χρειάζεσαι."Μου λέει και κάθεται στον καναπέ.
"Σε τι μπορείς να με βοηθήσεις; Είναι άσκοπο δεν το βλέπεις; Τελειώσαμε."
"Τι εννοείς;"
"Πήγα σήμερα να τον βρω, να τον δω, μου έλειψε αρκετά. Ηταν εκεί όπως πάντα όμορφος, η κάθε του κίνηση ήταν μετρημένη, η κάθε του λέξη. Έπαιζε το ρόλο του.Την φίλησε δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήταν αληθινό ή ψεύτικο το μόνο που κατάλαβα όμως ήταν πως όταν με είδε δεν του άρεσε καθόλου."Της λεω καθώς τα δάκρυα μου τρέχουν ποτάμι.
"Σταμάτα να κλαις!Έπαιζε απλά τον ρόλο του!Τι μαλακίες μου λες;"Με φωνάζει.
"Μου είπε να φύγω Εβε!''
"Μήπως επειδή αισθάνθηκε άβολα όταν τον είδες να φιλάει άλλη; έστω και ψεύτικα!''Μου εξηγεί μα η γνώμη μου δεν αλλάζει.
"Δεν αλλάζεις την γνώμη μου."Της λέω και πηγαίνω στο δωμάτιο μου.
Δεν τραβάει με τον Νόα.. είναι διάσημος δεν είμαι στο επίπεδο του.Τσάμπα ελπίζω.. τσάμπα κάνω όνειρα.Μακάρι η ζωή να του τα φέρνει όλα όπως θέλει και να είναι πάντα ευτυχισμένος.Να βρει μια κοπέλα στο επίπεδο του που να του αξίζει.Από τις σκέψεις μου με βγάζει ο ήχος κλήσης του κινητού μου.Το παίρνω στα χέρια μου και βλέπω τον αριθμό του.Το σκέφτομαι για να το σηκώσω.. μέχρι που το σηκώνω.
"Λουίζα;"
"Νόα;"
"Θέλω να βρεθούμε."
"Γιατί;"
"Θέλω να συζητήσουμε.Να περάσω τώρα να σε πάρω;"Μου προτείνει και χωρίς δεύτερη σκέψη απαντάω 'ναι' .
Τερματίζω την κλήση και φοράω γρήγορα το μπουφάν μου και έπειτα κατεβαίνω κάτω και βγαίνω έξω.
Βρέχει ασταμάτητα.Ο καιρός είναι τόσο στανάχωρος όπως και τα αισθήματα μου.
Το αμάξι του εμφανίζεται μπροστά από το σπίτι μου.Πλησιάζω διστακτικά ενώ εκείνος κατεβαίνει γρήγορα από το αμάξι και μου ανοίγει την πόρτα δίχως να πει τίποτα.
Μπαίνω μέσα και αμέσως ξεκινάει .
"Μπορείς να μου πεις που πηγαίνουμε;"Σπάω την σιωπή ανάμεσα μας.
"Σπίτι μου"Λέει καθώς με κοιτάζει για πολύ λίγο.
"Μάλιστα."Απαντάω.
Μετά από λίγο βρισκόμαστε έξω από το σπίτι του.Παρκάρει το αμάξι και μου κάνει νόημα να κατέβω.Κατεβαίνω και το ίδιο κάνει και αυτός.
Ανοίγει την πόρτα του τεράστιου σπιτιού του και μπαίνουμε μέσα.
Βγάζω το μπουφάν μου και το ακουμπάω στον καναπέ.
"Θα ήθελα πολύ να πιω τώρα μια ζεστή σοκολάτα! Θέλεις;"Ρωτάει καθώς με κοιτάζει περιμένοντας απάντηση.
"Εμ..ναι.Γλυκιά αν γίνεται.''
''Οκευυ! Οφέλια"Φωνάζει και ξαφνιάζομαι.Τα μάτια μου ψάχνουν αυτή τη Οφέλια μέχρι που εμφανίζεται μπροστά μας.
"Παρακαλώ!"Απαντάει λίγο λαχανιασμένη.Ειναι μια γλυκιά κυρία η οποία πρέπει να είναι οικιακή βοηθός; Υπηρέτρια;Δε ξέρω.
"Θα μας φτιάξεις δύο σοκολάτες γλυκές;''Την ρωτάει καθώς την πλησιάζει.
"Βεβαίως"Απαντάει.
"Ευχαριστώ"Λέει και την αγκαλιάζει.
Η κ.Οφέλια φεύγει προς την κουζίνα και ο Νόα μου κάνει νόημα να κάτσω στο σαλόνι.
Αυτό που έκανε στην κ.Σοφία ήταν πολύ γλυκό εκ μέρος του.
"Λοιπόν Λουίζα ήρθε η ώρα να συζητήσουμε νομίζω"Μου ανακοινώνει όχι και τόσο σίγουρος και η καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει πολύ δυνατά.
"Αν σου πέρασε από το μυαλό πως περνάω την ώρα μου μαζί σου είναι λάθος.Μ'αρέσει όταν βρίσκομαι μαζί σου.Είσαι πολύ καλή κοπέλα.Αν έκανα κάτι που σε ενόχλησε συγγνώμη.Σου ζήτησα να φύγεις γιατί ένιωσα πολύ άσχημα όταν σε είδα.Φίλησα κά-''Τον διακόπτω.
"Νόα φάνηκε κάπως αληθινό το φιλί θεωρώ.Γνωρίζω ποια είναι η δουλειά σου και γνωρίζω επίσης πως την λατρεύεις.Απλά πιστεύω πως δεν ταιριάζουμε."Λέω καθώς κοιτάζω το πάτωμα αμήχανα.
"Αυτό πιστεύεις;"
"Ναι"Απαντάω σίγουρη.
"Θεωρείς ότι δε ταιριάζουμε επειδή είμαι διάσημος ηθοποιός κλπ; επειδή θα περνάω περισσότερη ώρα στη δουλειά που αγαπάω; Γι'αυτό δε ταιριάζουμε; Επειδή έχω φαν και όπου κοιτάξω και όπου σταθώ υπάρχουν παπαράτσι;επειδή δεν έχω ιδιωτική ζωή;και όχι το φιλί δεν ήταν αληθινό σε καμία περίπτωση."
"Νομίζω πως ξέφυγε το θέμα.''
"Όχι δε ξέφυγε!και ξέρεις γιατί; γιατί αυτή είναι η ζωή μου!Έτσι ζω πλέον."Τσαντισμένος βαράει μπουνιά τον καναπέ και γυρίζει το πρόσωπο του από την άλλη μεριά.
"Έτοιμες οι σοκολάτες"Λέει η κ.Οφέλια και τις ακουμπάει στο τραπέζι.
"Νομίζω πως πρέπει να φύγω."Λέω και σηκώνομαι βιαστικά από τον καναπέ και τρέχω ανοίγω την πόρτα.Η βροχή πέφτει πάνω μου και τα μαλλιά μου στάζουν.Κρυώνω αφάνταστα και δε ξέρω που να πάω.
"Λουίζααα περίμενε!''Φωνάζει από πίσω μου.Κοιτάζω τριγύρω τους μεγάλους τοίχους και την μεγάλη πόρτα και πάω να τρέξω προς τα εκεί αλλά το χέρι του με προλαβαίνει.Με πιάνει από τον καρπό και με φέρνει κοντά του.Τα σγουρά του μαλλιά καλύβουν το μισό το πρόσωπο ενώ στάζουν ασταμάτητα από την βροχή.
"Μη φύγεις.Σε παρακαλώ "Μου λέει ενώ με κοιτάζει στα ματια.