When the universe conspires

Κεφάλαιο 22.

•Μετά από 2 βδομάδες•

"Λουίζαααα τρέξε!"Φωνάζει η μικρή μου αδερφή η οποία κάθεται στο σαλόνι.Εγώ είμαι στην κουζίνα και ετοιμάζω πρωινό.
"Παράτα με!"Μουρμουρίζω.
"Αυτό πρέπει να το δεις!"Επιμένει.
Πηγαίνω στο σαλόνι και βλέπω στην τηλεόραση το πρόσωπο του.
Χαμογελάει, δείχνει χαρούμενος.
Είναι σε μία πρωινή εκπομπή και τον παίρνουν συνέντευξη για την καινούργια του ταινία.
Κοιτάζω αφοσιωμένη ακούγοντας κάθε λέξη που λέει.
Η παρουσιάστρια τον ρωτάει αν έχει ερωτευτεί ποτέ και εκείνος την κοιτάζει πονηρά.
Το σκέφτεται για λίγο καθώς χαζεύει τριγύρω.
"Ναι" καταφέρνει να απαντήσει. Η παρουσιάστρια κατάλαβε πως αυτό το θέμα έχει ζουμί και το συνέχισε.
Η επόμενη ερώτηση ήταν ''Είσαι ερωτευμένος ακόμη;"
Χωρίς να το σκεφτεί αυτή την φορά απαντάει ''Ναι"
Νιώθω πεταλούδες στο στομάχι μου, έναν ελαφρύ ναυτία.
Φεύγω από το σαλόνι και τρέχω στο δωμάτιο μου, κλείνω την πόρτα και αρχίζω να κλαίω με λυγμούς.
Μου λείπει τόσο πολύ...
Από τότε όλα είναι τόσο άχαρα!Δεν έχω καμία ελπίδα να με κάνει να επιμένω,να περιμένω.
Από το κινητό μου ακούγεται η εφαρμογή Messenger, πως μου ήρθε κάποιο μήνυμα και το παίρνω κατευθείαν στα χέρια μου για να δω.
Είναι ο Elijah.
Με προσκαλεί σε ένα πάρτι που θα κάνει ένας φίλος του σήμερα το βράδυ στης 10:00.
Δεν δίνω καμία απάντηση και το παρατάω στο κρεβάτι μου.
Μου ξανά στέλνει μήνυμα και μου λέει πως πρέπει να πάω,πως πρέπει να περάσω και λίγο καλά,πως πρέπει να βγω έξω από το σπίτι.
Απαντάω ένα ξερό καλά και βάζω το κινητό στην τσέπη μου.
Ίσως να έχει δίκιο, ίσως πρέπει λίγο να διασκεδάσω.

                                ***

Η ώρα είναι 10:00 και είμαι έτοιμη! Φοράω ένα τζιν τζακετ, κατεβαίνω κατω, αποχαιρετώ τον μπαμπά μου και την Έβελιν και φεύγω.
Ο Elijah με περιμένει στο αυτοκίνητο, μπαίνω μέσα και εκείνος μένει έκπληκτος.
"Ουαου"Με πειράζει.
"Μη μου την πέφτεις."Τον πειράζω και εγώ.
"Αν δεν ήσουν τρέλα ερωτευμένη με τον Noah,θα σου την είχα πέσει."Λέει και γελάω.
"Βάλε μουσική."Του λέω και εκείνος μου χαμογελάει πονηρά.
"Έχω ένα CD που έχει πολύ ωραία τραγούδια, μισό λεπτό."Λέει ενθουσιασμένος.
"Που είναι το πάρτι;"Ρωτάω.
"Στο σπίτι του."Απαντάει.
"Κομπλέ."Λέω ενώ κοιτάζω τον δρόμο.
"Δεν θέλω να σε βλέπω έτσι! Χαμόγελα σε πάρτι πάμε."Με μαλώνει.

Μετά από λίγη ώρα σταματάει το αυτοκίνητο του και μου κάνει νόημα να βγούμε έξω.
Αυτά τα σπίτια κάτι μου θυμιζουν.
"Νομίζω πως εδώ έχω ξανά έρθει."Του λέω ενώ τον ακολουθώ από πίσω.
"Σσς"Μου κάνει και τον κοιτάζω μπερδεμένη.
Όπα όπα.. αυτό είναι το σπίτι του Noah!
"Πες μου ότι πάμε στο σπίτι του Noah;"Τον ρωτάω τσαντισμένη.
"Ναι!Μη μου κάνεις νούμερα τώρα!"
"Είσαι τρελός;Θα είναι πολύ άβολο."
"Είσαι κότα"
"Όχι,δεν είμαι κότα! Λογική είμαι."
"Αν δεν έρθεις μέσα δεν πρόκειται να σου ξανά μιλήσω."Μου λέει σοβαρός.Φαίνεται να το εννοεί.
Παίρνω μία βαθιά αναπνοή και ξεφυσαω.
"Πάμε."Λέω αποφασισμένη.
Μπαίνουμε μέσα με δυσκολία γιατί έχει πάρα πολύ κόσμο.
Κοιτάζω το σπίτι και μου έρχονται στο μυαλό οι στιγμές μας.
"Θες να πιεις κάτι;"Με ρωτάει ο Elijah.
"Ναι, φέρε μου ότι πιο δυνατό έχει. "Του λέω και εκείνος γελάει.Με αφήνει μόνη και με πιάνει το άγχος να μη τον συναντήσω.
"Λουίζα;"Ακούω την φωνή του από πίσω μου.
Γυρίζω πίσω και τον βλέπω.
"Πως είσαι;"Με ρωτάει και μένω κόκαλο.Δεν μπορώ να βγάλω λέξη.
"Δεν θες να μου μιλήσεις;"Συνεχίζει να προσπαθεί.
"Άσε με ήσυχη Noah."Καταφέρνω να απαντήσω τελικά.
"Νομίζω πως το έχω κάνει ήδη αυτό.Δε σε ενοχλώ καθόλου, αυτό δεν σημαίνει πως είναι κακό να σε ρωτήσω πως είσαι."Μου εξηγεί.
"Σου είπα κάτι!"Επιμένω θυμωμένη.
"Εντάξει λοιπόν, απλά ήθελα να σου πω εκ μέρους του Elijah πως εγώ και αυτός γνωριζόμαστε χρόνια.Είναι καλός φίλος."Μου λέει και παθαίνω σοκ.Έχω μπερδευτεί τόσο πολύ!
"Θες να μου πεις πως εσύ και ο Elijah είστε κολλητάρια και τόσο καιρό με κοροϊδεύει;"Αναρωτιέμαι και εγώ η ίδια.
Έχω θυμώσει τόσο πολύ θεέ μου!
Κάνω γρήγορα βήματα προσπερνώντας τον πολύ κόσμο και βγαίνω έξω.
Περπατάω γρήγορα ώστε να απομακρυνθώ από το σπίτι του.
"Λούι περίμενε."Φωνάζει.
"Λούι περίμενε σε παρακαλώ!"Συνεχίζει να φωνάζει.
Σταματάω αγανακτισμένη και αυτός τρέχει κατά πάνω μου.Σταματάει μπροστά μου προσπαθώντας να βρει την αναπνοή του.
"Μπορώ να σου εξηγήσω;"Με ρωτάει.
"Ναι "Απαντάω.
"Ο Elijah μετακόμισε απέναντι από το σπίτι σου τελείως τυχαία δεν έχω καμία ανάμειξη εγώ!Στα υπόλοιπα έχω.Ο Elijah δεν ήρθε τυχαία εκείνο το βράδυ που έκλαιγες σε εκείνο το παγκάκι,δε σε παρηγόρησε τυχαία εκείνο το βράδυ.Ξέρω πως πριν δύο βδομάδες ήρθες στο σπίτι μου απ'έξω.Τα ξέρω όλα Λούι! Ξέρω τα πάντα.Εγώ τον έβαλα να είναι κοντά σου και όχι για να ξέρω τι κάνεις αλλά για να ξέρω ότι θα είσαι καλά."Μου λέει και εγώ από την μία νιώθω χαρά αλλά από την άλλη τόσο θυμωμένη.
"Σε θέλω πολύ Λουίζα."Λέει με το γλυκό του βλέμμα.
Θέλω να τον αρπάξω να τον φιλήσω αλλά όχι! Τέλος! Είναι καλύτερα να είμαστε έτσι.
"Εγώ όμως όχι Noah!Σε εκλιπαρώ να με αφήσεις ήσυχη και να μη σε ξανά δω μπροστά μου ποτέ.Σε μισώ τόσο πολύ που εύχομαι να μη σε είχα δει ποτέ σε εκείνο το σούπερ μάρκετ."Λέω και μένω άφωνη με τον ίδιο μου τον εαυτό.Πως μπόρεσα να ξεστομίσω αυτά τα λόγια δίχως να τα νιώθω;
Εκείνος με κοιτάζει επίσης άφωνος και πολύ μπερδεμένος.
"Καληνύχτα."Λέω και φεύγω βιαστικά.

Την ζωγραφιά πάνω μου την έφτιαξε η φίλη μου angeloudi1 😍
Είναι υπέροχη!Τον πέτυχε άψογα!
Είναι μεγάλο ταλέντο.
Αν θέλετε και εσείς κάποια ζωγραφιά μη διστάσετε να της το ζητήσετε.