When the universe conspires

Κεφάλαιο 23.

Κάνω βιαστικά βήματα ψάχνοντας κάποιο ταξί αλλά είμαι τόσο άτυχη που δεν περνάει κανένα αυτή την στιγμή.
"Μπορώ να σε πάω εγώ."Φωνάζει πίσω μου.
"Όχι ευχαριστώ!"
"Γιατί είσαι τόσο πεισματάρα;Μου λες;"
"Εσύ γιατί είσαι τόσο μαλάκας;"Μόλις ξεστομίζω την λέξη μαλάκας εκείνος χαμογελάει ειρωνικά καθώς βάζει το χέρι του μέσα στα σγουρά μαλλιά του.
"Νομίζω δεν σου έχω δώσει το δικαίωμα να μου μιλάς με αυτό τον τρόπο!"Λέει ενοχλημένος.
"Τι μου λες;"Λέω ειρωνικά και τον πλησιάζω.
"Νομίζεις πως μου έχεις κάνει λίγα;"
Με κοιτάζει σκεπτικός αλλά πιο πολύ θυμωμένος.
"Λοιπόν ξέρεις κάτι; Έχεις δίκιο! Κακός έδωσα την ευκαιρία στον εαυτό μου να ερωτευτεί γιατί κατά βάθος ήξερα πως θα γίνουν τα πράγματα σκατα."
"Μα Noah, μόνος σου τα έκανες όλα σκατά."
"Έχεις δίκιο Λουίζα!Χάρηκες τώρα;Είσαι ευχαριστημένη;"Μου φωνάζει.
"Ναι είμαι!"Λέω και σταυρώνω τα χέρια μου ενώ τον κοιτάζω ικανοποιημένη.
"Ααα περίμενε!Πως πάει η εγκυμοσύνη;"Ρωτάω.
"Πλάκα μου κάνεις τώρα έτσι;"
"Σοβαρά μιλάω."
"Λες και σε νοιάζει!"
"Γιατί προσπαθείς να με βγάλεις την κακιά της υπόθεσης;"
"Μα είσαι κακιά!"Λέει και γελάω.
Παίρνει μια βαθιά ανάσα και προσπαθεί να ηρεμήσει.Τα νεύρα του είναι εμφανής.
"Πιστεύω πως πάει καλά,απ'ότι μου λέει η ίδια.Δεν έχω πάει μαζί της σε κάποιο γιατρό.Δεν με αφήνει."
"Σου έχει δείξει κάποιον υπέρηχο ή κάτι τέλος πάντων που να υποδεικνύει πως είναι έγκυος;"Τον ρωτάω.Να πω την αλήθεια δεν έχω πιστεί 100% γι'αυτην την εγκυμοσύνη.Δεν θεωρώ πως μου λέει ψέματα ο Noah, θεωρώ πως η Σόφι λέει ψέματα στον Noah.
"Όχι!"Απαντάει.
"Πιστεύεις πως με κοροϊδεύει;"Με ρωτάει μπερδεμένος.
"Χμμ ναι;"
"Θα σταματήσεις την ειρωνία επιτέλους;"
"Εντάξει ,σόρρυ!Ναι,το πιστεύω είναι μία πολύ έξυπνη ιδέα για να σε έχει κοντά της."
"Έχεις δίκιο!Δεν το σκέφτηκα καθόλου αυτό.Θα το μάθω."Μου λέει.
"Έλα μαζί μου. "Λέει και χωρίς να το σκεφτώ τον ακολουθώ.
Μπαίνουμε ξανά μέσα στο σπίτι και με κάνει νόημα να περιμένω εδώ ενώ εκείνος πλησιάζει την Σοφία.

POV Noah.

"Σοφία μπορώ να σου πω λίγο;"Την ρωτάω με ένα ψεύτικο χαμόγελο.
Εκείνη αμέσως έρχεται κοντά μου χαμογελαστή.
"Σκέφτηκα να πούμε σε όλους τους καλεσμένους για την εγκυμοσύνη σου."Λέω και εκείνη γουρλώνει τα μάτια της.
"Είσαι τρελός;Θα μιλάει για σένα όλος ο κόσμος αύριο."Λέει.
"Δε με νοιάζει! Λοιπόν τι λες;"Επιμένω.
"Εμμ κοίταξε..θα έλεγα να το ανακοινώσουμε όταν θα είναι τελείως σίγουρο."Λέει μπερδεμένη.Κάτι δε πάει καλά.
"Τι εννοείς;Πως δεν είσαι σίγουρη; Αφού έχεις πάει σε γυναικολόγο!Και μίας και τον ανάφερα θα ήθελα να κάνω μια συζήτηση μαζί του."Με κοιτάζει μέσα στα μάτια χωρίς να μπορεί να αντιδράσει.Νομίζω πως η Λουίζα έχει δίκιο.
"Γιατί;"Καταφέρνει να ρωτήσει τελικά.
"Υποτίθεται πως είμαι ο πατέρας."
"Πφφ καλά εντάξει.Δεν είμαι έγκυος."Λέει νευριασμένη.
"Το υποψιάστηκα πως με κοροϊδεύεις, αλλά γιατί όμως;"Την ρωτάω θέλωντας να μάθω πολύ.
"Γιατί είμαι τρέλα ερωτευμένη μαζί σου."
"Μάλιστα!Το γεγονός ότι είσαι τέρμα τρελή το ξέρεις;"Την ρωτάω προσπαθώντας να μη μου φύγει καμία βαριά κουβέντα.
Μου έχει φύγει ένα μεγάλο βάρος είναι η αλήθεια και νιώθω τόσο απελευθερωμένος.
"Αυτή φταίει για όλα!!!"Λέει και κοιτάζει την Λουίζα.
"Η Λουίζ σε τι φταίει;Στο ότι εσύ είσαι καθυστερημένη;"
"Όχι!Σου βάζει λόγια."
"Δεν μου έβαλε λόγια,τα μάτια μου άνοιξε."Της λέω και εκείνη αρχίζει να κλαίει.
"Σταμάτα τις κλάψες και μη με ξανά ενοχλήσεις γιατί την επόμενη φορά θα μπλέξω τον δικηγόρο μου."Της λέω και φεύγω.Κοιτάζω την Λουίζα η οποία με κοιτάζει και αυτή επίμονα.
Την πλησιάζω και της πιάνω το χέρι.
"Πάμε να φύγουμε από δω."Της λέω και αυτή με κοιτάζει περίεργα.
Την πηγαίνω στο δωμάτιο μου και κλειδώνω την πόρτα.
"Τι έγινε;"Με ρωτάει.
"Όλα είναι εντάξει μωρό μου."Την καθησυχάζω και της κάνω μια σφιχτή αγκαλιά.
"Τι της είπες;"Επιμένει να ρωτάει.
"Είχες δίκιο.Όλα ήταν ένα ψέμα."
"Ήμουν τόσο σίγουρη!"Λέει ενώ βαράει το πόδι της στο πάτωμα.
Την πιάνω από την μέση και ακουμπάω το κεφάλι μου στο δικό της.
"Φίλα με"Της λέω καθώς την κοιτάζω στα μάτια.
Με κοιτάζει για λίγο και έπειτα ενώνει τα χείλια μας.