STIGMA

STIGMA (20) FINAL

Tae Hyung တစ္​​ေယာက္​ ​ေဆးရံုသို႔
၀႐ုန္​းသံုးကားႏွင္​့ ​ေရာက္​လာၿပီး
Jung kook ႐ွိ​ေနသည္​့ ​ကုတင္​ကို
အ​ေျပး​အလႊားလိုက္​႐ွာသည္​
၁၀ခု​ေလာက္​႐ွာၿပီး​ေတာ့မွ
​ေဆးရံု ကုတင္​ထက္​မွာ ျဖဴ​ေလ်ာ့စြာအိပ္​​ေန​ေသာ
Jung kookကို​ေတြ႕လိုက္​ရ၍
ရင္​ထဲတြင္​ ဆို႕တက္​လာသည္​
သူ႕​ေဘးကခံုတြင္​ထိုင္​ခ်ရင္​း
သူ႕လက္​က​ေလးအား အသာဆုပ္​ကိုင္​ၿပီး
အသံတိတ္​ ငို​ေႂကြး​ေန​ေလသည္​
၁နာရီခန္​႕ၾကာၿပီး​ေနာက္​မွ Jung kook
သတိရလာသည္​

'' Jung..Jung kook သတိရလာၿပီလား
​ေခါင္​းမူး​ေန​ေသးလား ''

Tae Hyung အား ျပန္​မ​ေျဖပဲ ​ေတြ​ေတြႀကီး
စိုက္​ၾကည္​့​ေနၿပီး ​ေနာက္​

'' မင္​းကဘယ္​သူလဲ ''

Jung kookအ​ေမး​ေၾကာင္​့ Tae Hyung
မ်က္​လံုးအ၀ိုင္​းသား​ေလးႏွင္​့ၾကည္​့ကာ
ခုနကမွတိတ္​သြား​ေသာ မ်က္​ရည္​မ်ားက
ထပ္​က်လာျပန္​သည္

'' ဟင္​ ငါ့က္ို​ေမ့သြားၿပီ​ေပါ့ အီးဟီးး
ရက္​စက္​လိုက္​တာ ''

Tae Hyung ​ေအာ္​ငိုခ်င္​စိတ္​ကို
မနည္​းထိန္​းခ်ဳပ္​ထားခဲ့​ေသာ္​လည္​း
Jung kookက သူ႕ကိုမမွတ္​မိဘူးဆို၍
​မထိန္​းႏိုင္​​ေတာ့ပဲ ​ေအာ္​ငို​ေလသည္​

ထိုအခါမွ Jung kook က
ျပာျပာသလဲျဖစ္​သြားကာ

'' ဟာ...မငိုနဲ႕​ေလ babyကလဲ
ကိုယ္​ကစတာကို ''

'' ဘာ!!! စတာဟုတ္​လား မသာရီး
ငါ့မွာ​ေတာ့ မင္​း​ေမ့သြားၿပီဆ္ိုၿပီး
၀မ္​းနည္​းလိုက္​ရတာ အီးဟီးး အဟင္​့ ''

​ေျပာရင္​းနဲ႔ Jung kookရင္​ဘတ္​အား
လက္​သီးဆုပ္​က​ေလးမ်ားျဖင္​့ ထု​ေလသည္​
Jung kookက ထိုလက္​က​ေလးမ်ားအား
ဖမ္​းခ်ဳပ္​လိုက္​ၿပီး ရင္​ခြင္​ထဲထည္​့ထားကာ

'' အာ့ဆို babyက ကိုယ္​​ေမ့သြားမွာ​ေၾကာက္​တယ္​​ေပါ့ ''

'' အင္​း ​ေၾကာက္​တယ္​ ''

မ်က္​​ႏွာ​ေလးရဲသြားၿပီး ​ေခါင္​းကိုငံု႕ကာ
​ေျပာ​ေလသည္​

'' ဒါဆို ကိုယ္​့ကို ခြင္​့လႊတ္​ၿပီလား ''

'' Jung kook ငါမင္​းကို အစကတည္​းက
ခြင္​့လႊတ္​ၿပီးသား တကယ္​​ေတာ့​ေလ ဟင္​့
ငါတမင္​သက္​သက္​ အႏိုင္​လိုခ်င္​လို႔ လုပ္​ခဲ့တာ
ငါ့ကို စိတ္​ကုန္​ၿပီး မုန္​းသြားၿပီလားဟင္​ အဟင္​့.. ရႊတ္​''