Tae Hyung 's pov
Jeon Jung kookဆိုတဲ့ မသာရီးကို
သိပ်ကျေနပ်တာ မဟုတ်ဘူး
ခရီးကနေ ပြန်သာရောက်လာတာ
သူများတွေလို မပျော်ခဲ့ရဘူး
ဟိုဟာမလုပ်နဲ့ ဒီဟာမလုပ်နဲ့
ဟိုနားမသွားနဲ့ ဒီနားမသွားနဲ့
ဘေးနားကနေ အဘိုးကြီးလို ပွစိပွစိ
ရွတ်နေတာ
လူလစ်ရင်လစ်သလို နှုတ်ခမ်းက
ဓားပြ တိုက်ခံရသေး
သူ့ရည်းစားလည်းမဟုတ်ဘဲ သိပ်အသားယူတာ
ပြောသာပြောနေရတာ
လူတိုင်းက ထင်ကုန်ကြပြီ
အော် ငါလေးတော်တော် သနားစရာကောင်းပါလား
ဒါပေမယ့် Jung Hoseokမှ ပိုသနားစရာကောင်းတာ
သူ့မှာ ပိုက်ဆံအကုန်ခံပြီး လိုက်ပို့ပေးရတာ
သူမလည်ခဲ့ရရှာဘူး
ဘာလို့ဆို Jeon Jung kookလက်ချက်ကြောင့်
အရှက်လွန်ပြီး ညတွင်းချင်း seoul ပြန်သွားတယ်
အသည်းပေါက်ပေါက်နှင့် တစ်ယောက်ထဲ
ဧည့်ခန်းထဲတွင် ထိုင်တွေးနေတုန်း
သူ့၏ အဖိုးရီး Min Yoongi ရှိုးအပြည့်နှင့်
အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာလေသည်။
Tae Hyung တစ်ယောက် Min Yoongi၏ အချေ style တွင်
နစ်မြောသွားလေသည်။
'' ဘာလို့ ငါ့ကိုအဲ့လောက်ကြည့်နေတာလဲ
ငါတော်တော်ချောနေလား ''
အဖိုးရီး စကားကို ကျွန်တော်ထောက်ခံတယ်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ V ရဲ့ အစ်ကိုပဲ
ဒီလောက်တော့ ရုပ်ခံရှိရမှာပေါ့
ဟုတ်တယ်မလား။
''Hyung ဒီအချိန်မှ ဘယ်သွားမလို့လဲ ''
'' ကလပ်ကို ''
ကလပ်ဆိုမှ သတိရသည်။ koreaရောက်ကတည်းက
မသွားရသေးပေ။ အခုတော့ သွားဖြစ်အောင်သွားမည်။
'' ကျနော်လဲလိုက်ခဲ့မယ် ၁၅မိနစ်ပဲစောင့် ''
'' ဒါဆိုလဲမြန်မြန်လုပ် ငါစိတ်မရှည်တတ်ဘူး ''
'' okay wait for me ''
အခန်းထဲတွင် အ၀တ်အမြန်လဲပြီး မှန်ထဲတွင်
စိတ်တိုင်းကျမကျ ကြည့်လိုက်သေးသည်။
*အယ်လယ့် တယ်ချောတယ့်ငါပါလား*
နေ့လည်တုန်းက သွားဆိုးထားတဲ့ Blonde ရောင်
ဆံပင်ဟာ ပနံသင့်လျက်ရှိ၏။
'' ဟိုမျောက် အခုထိမဆင်းလာသေးဘူးလား ''
Min Yoongi ခေါ်သံကြားမှ...
အပြေးလေး သွားရသည်။
YOU ARE READING
STIGMA
Fanfiction'' May be I know , somewhere Deep in my soul, that love Never lasts. " And we've got to find Other ways to make it Alone .''
