Blue River Wolf (Deel 3 The Elements Wolves Serie) 》Voltooid《

Hoofdstuk 12

Pov Justin

Ik kom thuis in mijn eigen huis en zie mijn ouders aan mijn eigen keukentafel zitten. Shit. Dit overleef ik niet. Mijn vrienden zijn al naar hun huizen. We wonen wel in de zelfde straat. Ik hier, Julian 5 huizen verder aan de overkant en Noah 4 huizen naast Julian. We konden niet naast elkaar, helaas.

'Justin, je bent weer terug.' Zegt mijn moeder. Haar gezicht staat kalm. Ik kan je zeggen dat is geen goed teken. 'Ga zitten.' Zegt mijn vader. Ik ga snel zitten. 'Hey, hoe is jullie dag?' Zeg ik.

'Slecht, mijn neef belde me dat je een gevecht partij bent gestart en dat je weg bent gegaan voor die vergadering.' Zegt mijn moeder. Haar gezicht staat op onweer net als die van mijn vader. 'Dat gevecht maakt me weinig uit maar weg gaan en niks zeggen neem ik je kwalijk.' Zegt mijn vader.

'Justin, als je je titel wil houden dan ga je je gedragen. Anders neem ik hem over en dan na mij je broer of zus.' Zegt mijn vader. 'Ik weet dat ik dir niet had mogen doen. Maar ik wilde graag bij die vergadering zijn. Straks krijgen we allemaal element roedels als vijand.' Zeg ik.

'En je denkt nu van niet, na dat gevecht.' Zegt mijn moeder boos. 'Ik weet het. Ik heb het verknald.' Zeg ik. 'Ja dat kan je wel zeggen. Jij gaat een brief schrijven, aan de alpha's van het gevecht en aan de alpha van de water pack. Je denkt goed na wat je er in zet en als wij hem goed keuren sturen we hem op en vergeven we je het.' Zegt mijn moeder en staat op.

'Het spijt me. Echt.' Zeg ik. Ze knikken en verlaten het huis. Ik zucht en ga met een plof op mijn bank zitten. Ik weet niet wat ik moet met Maj. Ze wil me zeker nooit meer zien. Ik heb het zo verknald. Ik zucht diep. Ik ben ook zo'n domme zak. Ik had beter moeten na denken. Ik had mijn kans beter moeten gebruiken.

Niet zo. Ik had haar vertrouwen moeten winnen en haar nu in mijn armen hebben. Maar nee. Ik moest weer eens boos worden en vechten.

Pov Maj 

We zijn al weer 2 weken verder. De roedels zijn weer naar huis en ik doe mijn normale dingen. Ik train de net getransformeerde wolvenjongen, Sammy en andere groep vrouwelijke krijgers. Ik heb niks gehoord van HEM. Dat is maar goed ook. Ik heb geen zin in contact.

'Maj, kan jij naar het huis van de oudste wolven Miranda en Peter. Ze hebben hulp nodig met koken.' Zegt Sammy die binnen komt. 'Tuurlijk.' Zeg ik en trek mijn jas aan. Het regent buiten maar dat is niet erg. Wolken mogen net als mensen ook huilen.

Ik loop door de lege straten en klop na 7 minuten aan bij het goede huis. 'Maj, fijn dat je er bent.' Zegt miss Miranda. Zij is 1 van onze oudste. Iedereen respecteert haar. 'U had hulp nodig met koken.' Zeg ik. 'Zeker liefje, zeg alsjeblieft je. Anders voel ik me zo oud.' Zegt Miranda. 'Tuurlijk.' Zeg ik.

'Nou we waren lasagne aan het maken met kaas en spinazie maar we kunnen het niet meer goed afmaken.' Zegt Peter, de soulmate van Miranda. Miranda is nu 78 jaar en Peter 81. Ze zijn al 60 jaar samen. Zo hoort het te gaan. 'Ik help graag.' Zeg ik en kijk naar de glazen schaal. De keuken is een zootje en overal ligt wel iets.

'Zal ik het afmaken en dan kunnen jullie gaan zitten.' Zeg ik. 'Graag liefje. Ik zal je helpen. Peter ga maar zitten.' Zegt Miranda en probeert me te helpen. Ik help tot het af is en zet het in de oven. 'Wil je blijven eten? Je hebt ons zo geholpen.' Zegt Peter. 'Graag, het ruikt lekker.' Zeg ik. 'Het is zo lang geleden dat je bleef eten.' Zegt Miranda.

'Klopt.' Zeg ik. 'Ik zal even schoonmaken hier.' Zeg ik en begin met alle vuile afwas in de afwasmachine te zetten. Ik pak een bezem en veeg de vloer. Na een half uur is de keuken weer schoon en de lasagne klaar. 'Nou Maj, je bent weer een schat. Ga zitten ik zal op scheppen.' Zegt Miranda en wijst naar de stoelen bij de eettafel.

'Maj, hoe gaan de trainingen.' Zegt Peter. Hij trainde vroeger ook wolven. 'Goed, iedereen gaat goed vooruit.' Zeg ik. 'Mooi.' Zegt Peter. Peter en wat andere oudere wolven komen soms kijken naar de trainingen. 'Als je een leuke training wil zien zal ik naar de training om 10 uur komen, ik train dan de nieuwe wolven.' Zeg ik.

'Ik zal er zijn.' Zegt Peter. 'Ze zullen het vast leuk vinden als 1 van de oudste komt kijken en wat complimenten geeft.' Zeg ik. 'Dat zullen ze inderdaad leuk vinden.' Zegt Miranda. Toen hun mijn leeftijd waren, vechten de vrouwen niet mee. Die zorgde voor de kinderen en oudere bij een aanval.

Er is veel verandert sinds die tijd. Ook al hebben sommige roedels nog steeds die oude manieren. We zeggen eet smakelijk en eten ons eten op. Na het eten ga ik naar huis. 'Tot morgen.' Zegt Peter. 'Tot morgen.' Zeg ik en zwaai. Ik loop naar huis en open de deur.

'Zo jij was lang weg.' Zegt Owen. 'Ja, ik mocht blijven eten.' Zeg ik. 'Hoe was het met ze?' Zegt Sammy. 'Goed, Peter komt morgen kijken bij de nieuwe en jonge wolven training.' Zeg ik. 'Dat zullen ze fantastisch vinden.' Zegt Sammy. 'Ja, ik hoop van wel.' Zeg ik. 'Tuurlijk.' Zegt Owen.

'Maar ik ga slapen. Het is laat en ik moet morgen vroeg op.' Zeg ik en loop naar boven. Ik kleed me om en ga liggen in mijn bed. Moe en uitgeput val ik in slaap. Dromend over mijn toekomst. Over wie ik ga worden later, met of zonder kinderen en welke baan ik ga doen.

___________

Zo, eindelijke weer een deel. Ik ben de laatste tijd niet heel erg actief op wattpad. Maar ik doe me best met schrijven. Morgen begint school weer dus hopelijk meer tijd om te schrijven.

Publiceerd: 28-10-18

1036 woorden