ΟΧΙ! ΙΣΩΣ? ΝΑΙ! (vol.1)

6.

ΚΡΙΣ

«Καλά ξυπνητούρια» άκουσα τη φωνή του Βινς να φτάνει στα αυτιά μου βγάζοντας με από τον πιο ήρεμο ύπνο της ζωής μου και ξυπνώντας με από το πιο όμορφο όνειρο. Άπλωσα το χέρι μου δίπλα μου για να αγκαλιάσω την Κλειώ, σίγουρος ότι εκείνη ακόμη κοιμόταν ευχόμενος η αγριογκαρίδα του Βινς να μην έχει καταφέρει να την ξυπνήσει. Όμως το χέρι μου έπιασε μονάχα το άδειο, κρύο στρώμα.

«Που είναι;» ρώτησα θορυβημένος. Ο Βινς με κοίταξε.

«Έφυγε;» με κοίταξε ανήξερος. Σηκώθηκα με μια καρδιά που ήταν έτοιμη να σπάσει από την απογοήτευση. Δεν ήταν δυνατόν να είχε φύγει έτσι. Με αυτό τον τρόπο. Περπάτησα ταραγμένος μέσα στο δωμάτιο αρκετές φορές μέχρι που πάτησα ένα μικρό, λευκόχρυσο περιδέραιο όπου με ελληνικά γράμματα υπέθετα ήταν γραμμένο το όνομα της. Το σήκωσα στα χέρια μου κοιτάζοντας το. Θυμόμουν χθες να κρέμεται από το λαιμό της. Θυμόμουν που καθώς μπήκαμε στο δωμάτιο και την άρπαξα στην αγκαλιά μου φιλώντας την αυτό έσπασε και έπεσε κάτω. Πως μπορούσε εκείνη έπειτα από την πιο όμορφη βραδιά της ζωής μου να εξαφανιστεί με αυτό τον τρόπο;

«Τι θα κάνω;» ρώτησα τον Βινς νιώθοντας τρόμο. Φόβο ότι έχασα για πάντα αυτή την κοπέλα.

«Προς το παρόν θα ετοιμαστείς γιατί σε 3 ώρες πετάμε για Βαρκελώνη. Αύριο είναι η συναυλία εκεί...» αναστέναξα ηττημένος. Παρέλειψα το πρωινό και έμεινα στο δωμάτιο κλεισμένος προσποιούμενος ότι ετοίμαζα τα πράγματα, που είχαν ετοιμάσει άλλοι για εμένα. Μπήκα στο αμάξι που ήρθε να μας πάρει με κατεύθυνση το αεροδρόμιο έχοντας στην τσέπη μου ακόμη το κολιέ της. Ένιωθα να καίει ότι ακουμπούσε ενώ εσωτερικά ένιωθα έτοιμος να ουρλιάξω για την ξαφνική φυγή της. Και όμως ήμουν σίγουρος ότι θα βρισκόταν κάποιος τρόπος να καταφέρω να την βρω. Ίσως αν με κάποιο μέσον έβρισκα πληροφορίες για τους φοιτητές καλών τεχνών του πανεπιστημίου της Αθήνας; Θα μπορούσα να το κάνω. Έτσι δεν είναι; Άλλωστε ήμουν ο Κρις Τάιλερ.

«Κρις» φώναξε ο Μπρους από κάποιο σημείου του ιδιωτικού μας τζετ. Έστρεψα το βλέμμα μου από το παράθυρο του αεροπλάνου προς εκείνον.

«Δεν έχω όρεξη Μπρους αυτή τη στιγμή» όλα τα μέλη του συγκροτήματος με κοίταξαν έκπληκτα. Τι είχε συμβεί και ο Κρις Τάιλερ είχε χάσει το κέφι του; Αυτή ήταν η σκέψη που πέρασε από το μυαλό τους. Έπειτα κοίταξαν ο ένας τον άλλον και το βλέμμα τους κατέληξε στον Βινς. Εκείνος σαν να το κατάλαβε σήκωσε το κεφάλι του και τους κοίταξε όλους έναν προς έναν.