ΟΧΙ! ΙΣΩΣ? ΝΑΙ! (vol.1)

8.

1 ΜΗΝΑΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ

ΚΡΙΣ

8 το πρωί. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και φόρεσα την φόρμα μου. Πήγα στο προσωπικό γυμναστήριο που είχα ενσωματωμένο στο σπίτι μου στο L.A. Ασχολήθηκα με το σώμα μου τις επόμενες δύο ώρες. Έκανα ντουζ. Έφαγα πρωινό δίπλα στην πισίνα ακούγοντας μουσική και χαζεύοντας στο κινητό μου τις ειδήσεις.

«Καλημέρα» ακούστηκε η φωνή του Βινς. Τον κοίταξα χαμογελώντας. Ήταν τόσο ωραία να επιστρέφεις σπίτι μετά από τόσο καιρό σε περιοδεία. Μόνο που αυτή τη φορά ήταν διαφορετικά. Ευχόμουν να γυρίσω το χρόνο πίσω και να βρεθώ στο Παρίσι για ακόμη μια βραδιά. Μαζί της.

«Τι πρόγραμμα έχουμε για σήμερα;» τον ρώτησα.

«Συνάντηση του γκρουπ με τον δικηγόρο για την μήνυση και την κοπέλα που υποστηρίζει ότι κακοποιήθηκε από όλα τα μέλη του γκρουπ έπειτα από κατανάλωση ναρκωτικών ουσιών και μεγάλης ποσότητας αλκοόλ... Στην συνέχεια έχεις συνάντηση με τον σκηνοθέτη και τον σεναριογράφο της ταινίας» μου έκλεισε το μάτι αφού γνώριζε πόσο ενθουσιασμένος ήμουν για τη συγκεκριμένη δουλειά.

«Το απόγευμα έχει συνάντηση το γκρουπ για το καινούριο άλμπουμ στο στούντιο...»

«Ωραία. Θα τους παρουσιάσω το καινούριο τραγούδι που ετοίμασα...» ο Βινς κάθισε δίπλα μου.

«Είσαι σίγουρος για αυτό; Πρώτη φορά που θα παίξει το γκρουπ το συγκεκριμένο είδος. Ροκ μπαλάντα. Ξεφεύγει από το ύφος του συγκροτήματος. Και όλα αυτά για μια κοπέλα που τη συνάντησε μια φορά. Περάσατε ένα απλό βράδυ μαζί και μετά... τέλος...»

«Έκανες αυτό που σου ζήτησα;» τον ρώτησα παίρνοντας το πιο αυστηρό ύφος που είχα. Όσο και αν επέμενε ο Βινς ότι είχε έρθει η ώρα να την ξεχάσω δεν ήμουν έτοιμος να ξεκινήσω καν να αποδέχομαι ότι δεν θα την έβρισκα ποτέ ξανά. Άλλωστε αν είχα υπάρξει ειλικρινής μαζί της ίσως να με αναζητούσε με κάποιον τρόπο.

«Ναι Κρις. Δεν βρήκα πουθενά το όνομα της. Σε καμία λίστα εισαγωγής ή φοίτησης στη σχολή καλών τεχνών της Αθήνας δεν υπάρχει κάποια Κλειώ...»

«Ψάξε ξανά» είπα νευριασμένος.

«Ίσως να σου είπε ψέματα όπως έκανες και εσύ... Για το όνομα της. Για το τι κάνει στην ζωή της. Ίσως δεν ήθελε να την βρεις ξανά...» χτύπησα το χέρι μου στο τραπέζι και σηκώθηκα όρθιος.

«Αυτό να μην το πεις ξανά» απαίτησα από εκείνον «απλώς βρες την» τον κοίταξα οργισμένος. Γύρισα την πλάτη μου έτοιμος να φύγω όταν η Μαρία, η οικονόμος μου, βρέθηκε στον δρόμο μου. Κουβαλούσε μια κούτα γεμάτη γράμματα και αρκουδάκια.