ΟΧΙ! ΙΣΩΣ? ΝΑΙ! (vol.1)

45.

ΚΛΕΙΩ

«Σε μισώ» φώναξα καθώς η εικόνα της Κλαρίσσα να φοράει μονάχα τα εσώρουχα της βρισκόταν καρφωμένη ακόμη στο μυαλό μου. Την στιγμή που είχα αποφασίσει να τα παίξω όλα για όλα ακριβώς όπως είχε ζητήσει εκείνος είχε στραφεί στον πρώτο του έρωτα. Αισθανόμουν τόσο ευάλωτη. Τόσο απογοητευμένη. Όμως όλη αυτή η κατάσταση δεν ήταν τίποτα από ότι περίμενα αρχικά πως θα κατέληγε η σχέση μας. Και τελικώς είχα αποδειχθεί σωστή. Στο κάτω κάτω ήταν ο Κρις Τάιλερ. Διαβόητος playboy και γνωστός για τον τρόπο που κατέστρεφε μικρές αθώες καρδιές κοριτσιών που τον είχαν εμπιστευτεί. Τι περίμενα ακριβώς να είναι διαφορετικό;

«Αν αυτό είναι μίσος μωρό μου θέλω να ξέρω πως είναι όταν αγαπάς κάποιον» τον χαστούκισα ακόμη μια φορά. Ακόμη πιο δυνατά. Ήθελα τόσο πολύ να τον πονέσω. Ήθελα έστω για λίγο να καταλάβει πως ένιωθα. Πόσο πολύ είχε ραγίσει η καρδιά μου.

«Δεν μπορώ να το πιστέψω πως αστειεύεσαι αυτή τη στιγμή. Δεν θέλω να σε ξαναδώ ποτέ. Δεν αξίζεις ούτε να σε φτύσω» έστρεψα την πλάτη μου σε εκείνον και ξεκίνησα να κατευθύνομαι προς την μικρή εγκαταλελειμμένη αποθηκούλα που βρισκόταν πιο πέρα. Κλώτσησα με δύναμη τον πετρόκτιστο τοίχο της και ένιωσα έναν σουβλερό πόνο να διαπερνά κάθε πόρο της ύπαρξης μου. Τουλάχιστον τώρα δεν πονούσε η καρδιά μου.

«Κλειώ» φώναξε ο Κρις νιώθοντας τον από πίσω μου να με πλησιάζει. Ξαφνικά ένιωσα τα χέρια του να με στρέφουν προς το μέρος μου και να εγκλωβίζουν τους καρπούς μου μέσα σε αυτά.

«Γιατί αντιδράς έτσι; Μονάχα αδέρφια δεν ήθελες να παραμείνουμε ακόμη και αν δεν έχουμε την παραμικρή συγγένεια; Από την αρχή με τραβάς κοντά σου και μετά με διώχνεις. Με απαρνιέσαι τόσο εύκολα που δεν μπορώ να καταλάβω αν είμαι ένα παιχνίδι για εσένα ή όχι. Και τώρα τι είναι αυτό που σε κάνει να συμπεριφέρεσαι έτσι; Η Κλαρίσσα; Τι και αν πέρασα μαζί της το βράδυ αφού έχεις κάνει απολύτως σαφές πως δεν σου καίγεται καρφάκι για εμένα; Πως δεν με θέλεις;» τον κοίταζα με το στόμα ανοιχτό. Μίλα Κλειώ. Πες του το. Φώναξε το για να δει πόσο βλάκας είναι. Ούρλιαξε το.

«Σε αγαπώ. Είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Ήμουν, είμαι και θα συνεχίσω να είμαι. Ειλικρινά δεν νομίζω ότι θα μπορέσω να σε ξεπεράσω ποτέ στην ζωή μου. Νιώθω πως είμαι έτοιμη να εκραγώ κάθε φορά που βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο και δεν μπορώ να σε αγγίξω. Να σε φιλήσω. Να σου μιλήσω όπως παλιά. Είναι το πιο καταραμένο συναίσθημα του κόσμου να είμαι ερωτευμένη με τον Κρις Τάιλερ που μπορεί να με προδώσει ανά πάσα ώρα και στιγμή. Με οποιοδήποτε θηλυκό βρεθεί στο δρόμο του. Και ειδικά όταν αυτή είναι ο πρώτος του έρωτας με τα θεσπέσια ιταλικά γονίδια που τους ενώνει ένα κοινό παρελθόν και η γλώσσα του έρωτα» σταμάτησα να μιλάω αφού κατέληξα στο συμπέρασμα πως ο μονόλογος αυτός δεν έβγαζε πλέον νόημα.

«Άρα ζηλεύεις;» η λαβή του έγινε πιο χαλαρή πλέον.

«Ναι Κρις» είπα κουρασμένα πλέον «ζηλεύω. Θέλω να την αφανίσω από προσώπου Γης και να ανοίξω το κεφάλι σου γιατί με πλήγωσες όσο κανείς άλλος.»

«Μόνη σου πληγώθηκες» τα χέρια του άφησαν τα δικά μου και το δεξί φρύδι μου σηκώθηκε σε ένα ερωτηματικό ύφος.

«Δεν συνέβη τίποτα με την Κλαρίσσα. Ναι κοιμήθηκε σπίτι μου, αλλά εγώ δεν ήμουν μέσα. Είχα έρθει να σε βρω. Μπορείς να ρωτήσεις και τον φιλαράκο σου. Τον Ντάνιελ. Αυτός μου είπε ότι βρισκόσουν στην Σιένα. Και όταν έφτασα στο διαμέρισμα ήμουν σίγουρος ότι είχε βγάλει τα δικά σου συμπεράσματα για ακόμη μια φορά. Έτσι ήρθα εδώ. Σε παρακολουθώ από την στιγμή που φτάσαμε στην Ιταλία και αυτό είναι το αγαπημένο σου μέρος για να μένεις μόνη σου και να ζωγραφίζεις ή να σκέφτεσαι...»

«Δεν έγινε τίποτα μεταξύ σας;» ένα δάκρυ ξέφυγε από τα μάτια μου και ξαφνικά ένιωσα όλο το βάρος του κόσμου να φεύγει από τους ώμους μου.

«Εκείνη το ήθελε. Αλλά εγώ δεν μπορούσα να σε προδώσω» έκανε ένα βήμα μπροστά μηδενίζοντας την απόσταση μεταξύ μας. Τα χέρια του έπιασα το πρόσωπο μου και το εγκλώβισαν ανάμεσα τους. Τα μάτια του καρφώθηκαν στα δικά μου.

«Είμαι ερωτευμένος μαζί σου, Κλειώ. Με εσένα και καμία άλλη. Δεν θα μπορούσα ποτέ να σε πληγώσω. Εδώ και ένα χρόνο είσαι η μοναδική που εξουσιάζει το μυαλό μου, τις σκέψεις μου, τις αισθήσεις μου, ολόκληρο το είναι μου. Την ίδια μου την ύπαρξη. Σε αναζητώ σε κάθε γυναίκα και επιθυμώ εσένα. Μόνο εσένα. Σε αγαπάω» ακόμη ένα δάκρυ ξεχύθηκε. Προσπάθησα να δραπετεύσω από το βλέμμα του. Εκείνος απαίτησε να τον κοιτάξω.

«Και εγώ σε αγαπάω, Κρις Τάιλερ. Ως τον ουρανό και ακόμη πιο ψηλά. Περισσότερο από όσο είναι ανθρωπίνως δυνατό. Και συγγνώμη που μου πήρε τόσο καιρό για να το αποδεχτώ, αλλά είμαι έτοιμη να τα ποντάρω όλα σε εσένα. Ακόμη και αν καταστραφώ. Αυτό ήθελα να σου πω χθες...» χαμογέλασε. Δεν έχασε άλλο χρόνο. Με φίλησε. Τα χέρια του μπλέχτηκαν με τα μαλλιά μου. Κατέβηκαν στο σώμα μου και πέρασαν μέσα από τα ρούχα μου αγγίζοντας την καυτή επιδερμίδα μου. Τα φιλιά μας ήταν αλατισμένα από τα δάκρυα μου. Γέλασα πάνω στα χείλη του. Εκείνος με κούνησε προς τον τοίχο πίσω μας σπρώχνοντας με ολοένα και περισσότερο σε αυτόν. Τα χείλη του κατέβηκαν αχόρταγα στο λαιμό μου. Με σήκωσε στην αγκαλιά του χρησιμοποιώντας τον τοίχο πίσω ως στήριγμα. Έβγαλα την μπλούζα μου και του επέτρεψα να συνεχίσει το υγρό μονοπάτι που άφηνε από τα φιλιά του στο σώμα μου.

Τελικώς ίσως αυτό να ήταν η ευτυχία. Η δική μου προσωπική ευτυχία. Αυτός. Και από εδώ και πέρα θα έκανα ότι ήταν απαραίτητο για να τον κρατήσω για πάντα στην ζωή μου. Από τώρα ως την αιωνιότητα. Μακριά του άλλωστε ήμουν μισός άνθρωπος. Εκείνος ήταν η ζωή μου. Ήταν τα πάντα μου.